Menselijke gestalte na de dood

Ik heb al vaak het leven tussen de dood en een nieuwe geboorte vanuit de meest verschillende gezichtspunten omschreven. Men krijgt er alleen dan een behoorlijke voorstelling van, als men het vanuit een hele rij standpunten weergegeven krijgt. Nu zal ik het vandaag opnieuw vanuit een bepaald gezichtspunt beschrijven. Men moet dan aan wat eenmaal gezegd is het andere toevoegen, dan krijgt men pas een compleet beeld.

De geestelijke gestalte van de mens ondergaat een voortdurende verandering, en ze wordt steeds meer en meer zo, dat we ze eigenlijk alleen dan treffend kenschetsen, als we zeggen: ze wordt geheel fysionomie. In de imaginatieve aanschouwing, die de ingewijde heeft en diegene heeft die al door de poort van de dood is gegaan, ziet men van de mens wat men zou kunnen noemen een soort fysionomie.

Deze fysionomie is de gehele mens, niet slechts enkel een deel. Maar de gehele mens ziet er wat zijn fysionomie betreft in zijn geestelijke gestalte zo uit, dat deze fysionomie de uitdrukking is van zijn moreel-geestelijk innerlijk, zodat aldus na de dood een slechte mens er anders uitziet dan een goede, en een mens die zich in het leven veel moeite gegeven heeft er anders uitziet dan iemand die lichtzinnig en gedachteloos geleefd heeft.

Bron: Rudolf Steiner – GA 231 – Der übersinnliche Mensch anthroposophisch erfaßt – Den Haag, 14 november 1923 (bladzijde 78-79)

4 gedachtes over “Menselijke gestalte na de dood

  1. Cisca

    Dit vind ik een belangrijk en indringend citaat.
    En waarom?
    Als je tegenover een medemens zit en hij maakt je deelgenoot van een ingrijpende gebeurtenis die hem is overkomen kan er ineens een “ongewoon” begrijpen over je komen.
    Je “verliest” je ahw in zijn wezen (anders kan ik het niet onder woorden brengen) en je “ziet” hem ontdaan van zijn fysieke gestalte/gezicht.
    Ongetwijfeld kennen jullie ook deze momenten.
    Wellicht is dit een flauwe afschaduwing van wat Rudolf Steiner verwoordt.
    Ik ben benieuwd naar jullie reactie.
    Cisca

    1. Cisca,
      Dit doet zich niet alleen voor bij kennis nemen via een ‘ingrijpende gebeurtenis’, denk ik.
      Vaak komt er in een gesprek een voorval ‘zo eenvoudig, eerlijk en simpel’ dat het een ontroering teweeg brengt, zo, dat je je medemens geestelijk ervaart en waarneemt. Je gaat ook zijn fysieke gestalte meer ‘zien en liefhebben’.
      In de verschijning van de gestalte (fysiek) ligt iets van het wezenlijke. Heet dit eigenlijk niet fenomenologie?
      Is inderdaad een bijzonder citaat.

  2. henri

    Cisca , ietwat verder in deze bijzondere voordracht staat eigenlijk ook wat jij bedoelt ,dat het hier eig maar als een afschaduwing is van de geestesgebied waar wij het als veel dieper hebben doorgemaakt .
    zo staat er :

    ” Daar ( in het geestelijk gebied ) worden de door het lot bepaalde verbindingen gevormd , die dan in het volgende aardeleven blijven nawerken , en die daarin tot uiting komen , dat de mensen , wanneer deze elkaar ontmoeten , nader tot elkaar komen en in zekere zin sympathie en antipathie voelen . Dit gevoel is dan de weerschijn van de wijze ,waarop de mensen in het geestesgebied midden tussen dood en nieuwe geboorte tot elkaar hebben gesproken , als wij elkaar nu op aarde slechts in een afschaduwing van dat gevoel terugvinden . ”

    De voordracht die hierop volgt , die van 17 nov is ook heel erg bijzonder, die gaat over de oerleraren en maanwezens en ahrimanische wezens die wij ontmoeten na de dood ,in de maansfeer en verder .

  3. Cisca

    Rita en Henri,

    Dank voor jullie reacties!
    Rita, ja…..je hebt gelijk, voor zo’n “blik” is niet altijd een ingrijpende gebeurtenis nodig; deze/mijn beschrijving ontstond spontaan nav “aardse” moeilijkheden in het leven van een medemens.
    ’t Kan je zeker ook overvallen zonder directe aanleiding.
    Ik ben ’t woord fenomenologie direct gaan opzoeken en de betekenissen liggen nogal uiteen:
    aardse of geestelijke verchijningen/verschijningsvormen afhankelijk van het feit hoe men er uiterlijk/innerlijk! tegenover staat.

    Henri, ik ga zeker deze en de volgende voordrach (weer) lezen.
    Opvallend is ’t dat in deze tijd, waarin we in toenemende mate door alle gebeurtenissen het wezenlijke van het onwezenlijke moeten leren onderscheiden, de geestelijke wereld helpend dichterbij lijkt te komen,
    Daarin is ook begrepen wat wij hier op deze site met elkaar uitwisselen.

    Cisca

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s