Een moreel goed aangelegde individualiteit heeft, om deze aanleg te kunnen gebruiken (Duits: betätigen), een ouderpaar nodig dat hem het meest geschikte fysieke lichaam overerft (Duits: vererbt). En hij heeft deze ouders omdat hij deze individualiteit is en geen andere. De individualiteit zoekt zelf zijn ouders uit, hoewel dan ook onder leiding van hogere wezens. Er zijn een aantal mensen die tegen dit feit uit het gezichtspunt van moederliefde bezwaar hebben. Ze zijn bang dat ze iets zouden verliezen, als het kind deze of gene eigenschap niet van de moeder erft. De juiste kennis verdiept echter zelfs het gevoel van moederliefde. Het laat zien dat het een voorgeboortelijk liefdesgevoel is, dat al voor de conceptie er was, wat het kind naar de moeder leidt. Het kind brengt al voor de geboorte de moeder liefde tegemoet; de moederliefde is de wederzijdse liefde. Zo vinden we de moederliefde, spiritueel bezien, uitgebreid tot voor de geboorte. Ze berust op wederzijdse gevoelens.
Bron: Rudolf Steiner – GA 99 – Die Theosophie des Rosenkreuzers: Die Technik des Karma – München, 31 mei 1907 (bladzijde 77-78)
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
“Een moreel goed aangelegde individualiteit”, voor zo iemand geldt dat dus, maar…..dat lijkt mij al een aardige voorwaarde vooraf, toch niet iedereen is dat per defenitie? hoe geldt t dan voor andere mensen?
Voor zover ik het begrijp: Je aanleg, hetzij in moreel opzicht of een talent voor het een of ander, neem je mee uit vorige levens. Maar men moet daarbij wel een passend lichaam hebben, anders kan men met deze aanleg niets beginnen, netzomin als een pianist kan spelen op een ontstemde of defecte piano. De individualiteit zoekt dus een ouderpaar dat hem het meest geschikte lichaam kan “leveren”.
Maar hoe is het dan als iemand een minder goede of slechte aanleg heeft. Zoekt hij dan ook een ouderpaar met een lichaam dat bij die slechte aanleg past? Vermoedelijk wel. Het is eigenlijk een heel goede vraag, die je stelt. Het kan wellicht ook wel gebeuren dat iemand met een slechte aanleg wordt geboren in een moreel goede familie. Dit verklaart misschien ook wel dat er soms misdadigers voortkomen uit een doodfatsoenlijke familie.
Wat gebeurt er met het kind als het om een of andere reden op jonge leeftijd bij de moeder wordt weggehaald en hechtingsproblematiek ontwikkelt? Zoiets kan je je hele leven achtervolgen . . . We doen er mijns inziens te weinig aan om gezinnen (ook de vaders) bij te brengen dat een kind van de ouders / moeder liefde en aandacht nodig heeft om überhaupt volwaardig in het leven te kunnen staan!
Ik vind dit citaat van Steiner een ondermijning van zowel de Evolutie- als van de Scheppingsleer,
er zit voor mij althans, geen enkel logisch verband in met het Paradijs- of het Christus verhaal, noch met de Evolutietheorie.
Wat Steiner in dit citaat beschrijft kan ik alleen logisch koppelen aan het paradijs verhaal, waarin Eva haar man verleidt tot een door God verboden daad! Waardoor de mens(Godsgelijke) van God losraakte. Immers Eva’s daad, scheidde Adam van zijn natuurlijke zijn, waarvan hij rentmeester(God) was en werd de mens teruggeworpen in het regiem van natuurlijke voortplanting van het dierlijk leven op aarde. In plaats zich naast God te kunnen nestelen en samen met God te ervaren, hoe Zijn ultieme levende gedachte voor ons aangezicht, zich ontwaart in onze direkte fysieke omgeving!
Ik vind dat Steiner de term moederliefde misbruikt of het kan zo zijn dat ons collektief karma reikt tot de daad van Eva en de bovenzinnelijke geest nog steeds bezig is met het ongedaan proberen te maken van haar daad, die Adam en haarzelf deed scheiden, van het rentmeesterschap op aarde.
Als dat zo is en daar lijkt het op, spelen gevoelens geen rol, maar de rol die ’n kind(geest) zich kan verwerven, binnen een echtpaar, om alsnog Eva’s liefde(moederliefde) voor het leven te bewijzen. Echter dat kan allang niet meer, de mens(Adam en Eva) zijn ontstaan in een unieke stand van de sterrenhemel(bewustzijn). Kaín en Abel konden het al niet eens worden over het Universeel bewustzijn, laat staan dat wij dat als erfgenamen van alles wat onzichtbaar en zichtbaar dat zouden kunnen!
Wat we als mens wel kunnen is ons verbinden met ons hart en vandaaruit meevoelen met het leven om ons heen tot alle uithoeken van de aarde en pas als de mens, de minste van Godsscheppingen, vrijwaart van enige onderwerping! Kan de mens ware Moederliefde ervaren, zoals in baarmoeder aarde opgesloten ligt en pas dan de mens over moederliefde, verantwoord spreken.
In wezen is er geen verschil tussen Gods Liefde voor zijn Schepping en de Liefde van ’n moeder voor haar kind, het enig verschil is, dat ze elkander niet begrijpen. In wezen is de man, daar verantwoordelijk voor, hij plaatst wezensvreemde objecten en subjecten, tussen moeder en kind, terwijl hij zelf het onderwerp van het gezegde is!
Steiner wil een kind ontwikkelen, terwijl ik hem zelf persoonlijk zou willen ontwikkelen ten opzichte van ’n kind. Immers ’n kind voelt met het leven op aarde mee en dat is toch geheel iets anders dan de mens in keurslijf van een of andere ontwikkelingstheorie te stoppen.
De mens was, is en zal er voor altijd zijn, alleen weet hij/zij nog niet dat hij/zij er is en dus zijn/haar verantwoordelijkheid voor het minste van het leven op aarde nog steeds niet kent, de bron van eigen Zijn, ongelooflijk, maar waar!
Tot zover
Groetjes Walter.