Belangrijk zijn ook de kleuren in de omgeving, die bij het kleine kind heel anders werken dan bij volwassenen. Men gelooft tegenwoordig vaak dat groen op een kind rustgevend werkt. Dat is geheel onjuist. Een onrustig kind moet men een rode omgeving geven, en een rustig kind een groene of blauw-groene. De werking van rood op een kind is als volgt: Als u naar fel rood kijkt en vervolgens snel wegkijkt naar een wit papier, dan ziet u de complementaire kleur: groen. Dat is de tendens om de tegenkleur op te wekken. Dat probeert ook het kind, het probeert innerlijk de activiteit aan te wenden, die de tegenkleur oproept. Dit was een voorbeeld van hoe de omgeving werkt. En zo werkt de hele omgeving – naast vele, vele andere dingen, die we later en elders zullen bespreken – in buitengewoon grote mate mee aan de vorming van het fysieke lichaam van het kind.
Bron: Rudolf Steiner – GA 100 – Menschheitsentwickelung und Christus-Erkenntnis / Theosophie und Rosenkreuzertum – Kassel, 20 juni 1907 (bladzijde 63)
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
In wezen is dit citaat van Steiner, het antwoord wat ik had moeten geven op de reactie van Ridzerd(economisch leven) over het bouwen van tempels. Sorry Ridzerd, ik las je vraag: “Wat is er mis mee”? op mijn reactie nu pas. Ik ben niet gewend dat er iemand reageert op mijn reactie, ik plaats deze en ga gewoon verder.
Nu je gereageert hebt Ridzerd zal ik het je proberen uit te leggen. Ze noemen mij vaak een bosjesman, dit omdat ik als kind nooit verdwaalde in ons bosgebied, zelfs met droppingen niet, ik presteerde het ooit sneller met mijn groepje terug te zijn op het thuisadres dan de geblindeerde auto waarmee de groepjes ergens in het donker afgezet werden.
En waarom, omdat we ons avonturengebied rondom ons dorp in alle richtingen, binnen een straal van vijftien kilometer kende en dus ook de snelste route naar huis, die we soms moesten nemen omdat een van mijn vriendjes te laat thuis zouden zijn.
Het thuiskomen is voor de mens ofwel het meest spraakmakend en ofwel het meest stilmakend item(moment) op aarde! Voor mij gevoel is dat, omdat we het wezenlijk contakt met de natuurlijke omgeving missen, als kinderen wandelde we dwars door bos en duinen, door dorpen en steden, doornen hagen werden elders prikkeldraden, soms zelfs met stroom erop, het verschil zag je al gauw aan de porselijnen koppen enz.
Wat me het meest is na gebleven van het als kind wandelen dwars door de bossen, is dat we op bepaalde plekken een unheimisch gevoel kregen, we ons behoedzaam voort bewogen en dan ’n granaat ontdekte, iets waarvoor onze ouders ons nadrukkelijk hadden gewaarschuwd.
Ze hadden ons echter nooit verteld, als je er een aantreft vertel het ons dan, dat deden we dan ook niet, na verloop van tijd wisten we er wel vijftien te liggen. Maar voordat we ooit de behoefte hadden dit gevaarlijk geheim aan onze ouders te vertellen en niet alleen dat, tussen deze granaten konden we ons kamp ondergronds bouwen zonder dat ’n onbetrouwbaar vriendje dat zou durven te verraden, om leeg te roven of te vernielen, omdat we deze onderweg blinddoekten.
Met andere woorden: “In de direkte natuurlijke omgeving ligt veel meer menselijk(kinderlijk) karma opgesloten”. Dan de volwassen mens ofwel materialistisch of geestelijk georiënteerd bewust of onbewust ontdekken op aarde of waar dan ook ontdekken kan!
Zal ik de totstand koming van de kerk van mijn dorp beschrijven of de totstand koming van het Geothenanum?
En Jezus zei: “Breek deze tempel af en binnen drie dagen zal ik een nieuwe bouwen”. Steiner heeft na het afbranden van zijn houten tempel, zich een nieuwe laten bouwen.
Steiner interpreteert Jezus Christus woorden blijkbaar anders dan ik ze interpreteer en dat voel ik als een gemis in mijn zijn op aarde!
Met mijn vriendjes had ik al veel kampen voor onze kinderlijke geest gebouwd, maar telkens werden ze leeggeroofd of vernield, totdat we ze tussen granaten(angst) opbouwde en onbetrouwbare vriendjes blinddoekten.
Kortom in het huis op aarde weerspiegeld zich de geest van de mens en deze geest weerspiegeld mijns inziens voornamelijk het ondermaanse(Piramyde’s, Tempels, Kathedralen, enz,! In de schaduw van deze geest, ontstaan zonverlichte paleisen en kastelen, enz.
Het leven op aarde werd en wordt nog vanuit twee richtingen uitgezogen, alleen omdat de mens(het kind) geen kans krijgt om zich intens met het leven op aarde te verbinden. Het moet geschieden binnen een materiëel of immateriéel kader vertaald kunnen worden, anders heeft het geen maatschappelijke gelding.
Voor mij geldt dat geen enkel kind een vertaling behoeft naar zijn/haar zijn, enkel zijn /haar komst op aarde, is genoeg om mijn ervaring met de levensgeest op aarde te spekken.
In dat kader gezien, wijkt de menselijke opvoedingsgeest, enorm af van hetgeen werkelijk op aarde geschiedt.
In wezen behoren we elk kind te bedanken, wat op aarde geboren wordt. Echter we hebben een andere cultuur ten opzichte van onze nazaten ontwikkeld, die zelfs zover reikt dat we de komst van onze nazaten kunnen regelen! Met andere woorden: Het ondermaanse hebben tot onze God gemaakt! Waar is de werkelijke God, die de minste van zijn scheppingen verheft tot bron van zijn Zijn? Is dat gegeven niet genoeg voor het menselijk bewustzijn om zijn levensgeest ten eerste te richten op de zwakste schakel binnen zijn/haar volk en de zwakste schakel te zoeken binnen en ander volk? Dan komt men toch uit bij ’n kind en uit eindelijk bij ’n kind van jonger dan zes dagen.
Mijn vrouw heeft weleens geopperd, jij bent trouwer dan ’n hond! Op zich waarheid, want ze heeft me een vijftal kinderen geschonken en dat geschenk wil ik niet zomaar overleveren aan welke gedachtegang dan ook en ik heb mijn kinderen overgeleverd aan de gedachtegang van mijn vrouw, die in de gedachtegang van Steiner wel enig heil voor onze kinderen zag!
Wij beide zijn Katholiek opgevoed en zagen Steiner blijkbaar als een verlosser van het katholiek dogma. Echter ik stuit op het vermaterialiseren van de levensgeest, mijn vrouw heeft er behoefte aan, ik echter niet!
Immers ik zie de vermaterialisering van de levensgeest weerspiegeld in onze kinderen, daar heb ik geen enkele materiële tempel voor nodig. De vraag is: “Hoe baan je een veilige weg in het nu zijn op aarde?.
Het is maar net hoe je het een en ander tijdens je leven beleeft(interpreteerd), door bosbranden(het nu) werden de granaten(geschiedenis) rondom ons kamp geruimd. De angst voor de geheime plek van granaten viel weg en moesten wij de richting van ons kamp op een andere manier verduisteren, we blinddoekte onze onbetrouwbare vriendjes alvoren we ’n richting ingingen. Eigenlijk ben ik voor mijn twaalfde al geschoold om mijn levensgeest voor allerlei doctrine’s van de maatschappij te vrijwaren. totdat mijn zoon op twaalf jarige leeftijd overleed. En me moet herbezinnen op het leven op aarde. Onze spiegel was niet de juiste spiegel voor mijn zoon, ik wist het al maar mijn vrouw nog niet! En dat zal zo blijven totdat de mens(man en vrouw) beseft, dat elk kind, waarook ter aarde geboren een weerspiegeling is van haar/zijn geest op aarde.
Pas als alle kinderen op aarde, de vrijheid en de geborgenheid van hun thuiszijn op aarde kunnen voelen, kan de levensgeest zich op aarde verder ontwaren en zal het lam kunnen slapen tussen de poten van ’n wolf.
De weerspiegeling van het leven op aarde, niet in kleur maar in werkelijk zijn op aarde!
Niet vanuit maanlicht, maar vanuit zonlicht op het leven op aarde beschouwt!
Tot zover
Groetjes Walter
O, AUB zie op http://www.nutopia.as naar toets Eenheid, gaat over de Bataafse Zede!