Vraag: Hoe zijn de wonderen te begrijpen, waarvan in de Bijbel in verband met Mozes verteld wordt – de splitsing van de Rode Zee?
Dr. Steiner: Ziet u, dat berust er minder op dat daar een plotseling wonder zou zijn gebeurd, maar op het feit dat Mozes zeer rijk aan kennis was. Hij was niet alleen zo als hij in de bijbel wordt beschreven, maar hij was werkelijk een leerling van de hoge Egyptische mysteriescholen. En in deze scholen leerde men niet alleen over de spirituele wereld, maar ook vanuit een bepaald gezichtspunt over de natuurlijke wereld.
Nu is er in de zee de tijd van eb en vloed, een stijgen en een weer dalen, en de zaak was dat Mozes de doorgang over de Rode Zee zo wist te regelen dat hij met zijn volk overstak op een tijdstip dat de zee was afgenomen en een zandbank, die daardoor zichtbaar werd, dat wil zeggen, blootgelegd werd, kon worden benut om de overtocht te maken. Dus het wonder bestaat niet erin dat Mozes de Rode Zee ingedamd en bedwongen heeft, maar door het feit dat hij meer wist dan de anderen, dat hij het tijdstip op de juiste wijze kon kiezen. Dat hebben de anderen niet geweten. Mozes had de zaak berekend, zodat hij precies op het juiste moment aankwam – hij wist hoe lang het duurde, dat het snel moest gaan, opdat men niet weer door de zee verrast zou worden. Natuurlijk leek dit alles voor de anderen een wonder. Men moet bij deze dingen overal erop letten dat eigenlijk kennis van de zaak eraan ten grondslag ligt, geen andere dingen, maar kennis.
Zo is het met de meeste dingen die zijn gemeld uit de oudheid. Het volk verwonderde zich daarover, omdat het de zaak niet begreep, niet wist. Maar als men weet dat er ook in oude tijden zeer knappe mensen waren, dan kan men deze dingen verklaren.
Bron: Rudolf Steiner – GA 353 – Die Geschichte der Menschheit und die Weltanschauungen der Kulturvölker – Dornach, 20 mei 1924 (bladzijde 263-264)
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Dit is op wijzeouders herblogd.
Bij ingewijden zoals Mozes was het ik reeds veel meer ontwikkeld dan bij de andere mensen uit die tijd .Zarathoustra had twee leerlingen ,die later incarneerden de ene als Toth of Hermes ,de andere als Mozes ,elk kreeg een soort van wijsheid mee. Mozes had immers iets overgeerfd van de grote geest als Zarathoustra , namelijk het etherlichaam ,en dit verbond hem met de wijsheid van de aarde en ook de maan waar de God van het Ik Ben naartoe was getrokken toen deze de zeven Elohims van de Zonnesfeer had verlaten . Jahwe werd tot Maangod .
Welke kennis drijft de mens zover, dat de mens inteert op haar eigen bestaan en noch steeds twijfelt aan zijn/haar levensbewustzijn op aarde? Zarathoustra ’s uitspraak luidt:Wij zouden degenen willen zijn wier ideaal het is de wereld stralend te maken van licht.
En wat zien we nu om ons heen? De aarde straalt net zoals de maan kunstlicht uit, in den beginne was het nog warm licht, maar met de komst van neon en led verlichting wordt het stralende licht van de aarde, alsmaar kouder.
Het licht wat door de zon op aarde geworpen wordt en het leven op aarde veroorzaakt heeft, is niet in te wisselen door kennis van het licht.
Immers het ontvangen van zuivere licht van de zon, betekent voor de mens, het afsterven van bepaalde zintuigen. En die zintuigen zijn bewaard gebleven bij mensen met een eenvoudige geest. Aldus Jezus!
Als ik eerlijk mijn leven op aarde interpreteer, ben ik meer slaaf van hetgeen de mens tot nu toe op aarde bewerkstelligd heeft, dan me vrij op aarde te voelen. Met andere woorden: De mens heeft zichzelf een gevangenis op aarde geschapen. Het kunstlicht, zowel fysiek als psychisch heerst nu op aarde. Inderdaad de Jahwe van de maan! Een begrijpbare God van de dood, de leven gevende God via de zon, is nog steeds onbespreekbaar. Toch biedt de dag meer dan de mens vermag, laten we dan in zee gaan met de oerbron van het leven op aarde en het leven op aarde niet beschouwen, aanschouwen, enz. door de bril van het maanlicht, maar door het dagelijks leven op aarde!
Tot zover
Groetjes Walter.
Z