Enkel en alleen door zich een begrip te verschaffen, een gevoel, een innerlijke impuls te verkrijgen voor de noodzaak van spiritualisering: dan zal men in de mate waarin men zich dat eigen maakt, verder komen. Wie de tijd enigermate begrijpen wil en in deze tijd de ernstige waarheden mist, zoals wij ze al vaak en nu opnieuw door onze zielen hebben laten trekken, die moet toch enigszins een gevoel krijgen voor al het vreselijke, voor al het troosteloos triviale en oppervlakkige wat tegenwoordig in de wereld geschreven en gesproken wordt.
Stelt u zich eens een groep kinderen voor, ze breken potten, borden, glazen, alles van hun ouders. Men ziet het aan en denkt na, hoe dit te beteugelen, dat die kinderen steeds weer naar de keuken en naar de provisiekast en overal heen lopen, waar nog wat breekbaars is. Tenslotte komt men erop hoe men dit stoppen kan. Een aantal mensen die dat aanzien, die zelfs de opvoeders van de kinderen willen zijn, komen op een idee: Ze zorgen ervoor dat al het breekbare gehaald en kapot gegooid wordt, tot er helemaal niets meer is. Dan wordt er niets meer gebroken, dan is het kapotmaken afgelopen! – Ik weet niet hoeveel mensen er zouden zijn, die zulke opvoeders niet voor dwazen zouden houden. Dan zou men dat immers wel inzien. Wanneer echter zich wijs wanende mensen door de wereld laten horen: Men moet zo lang bloedige oorlogen voeren, tot er vrede is, men moet eerst alles kapot maken, zodat op de aarde geen kapotmaken meer mogelijk is -, dan ziet men dit voor wijsheid aan. Zo lang moorden als het maar kan, om het moorden af te schaffen, om het moorden te bestrijden, dat is wijsheid!
Voor wie nog een vonkje logica kan voelen, is dat niet meer wijsheid dan wanneer een opvoeder tegen een groepje kinderen zegt: Opdat er niets meer wordt vernield, laat ik snel alles erbij halen zodat ook het laatste nog kapot gemaakt wordt, en dan zal wel niets meer kapot gemaakt worden. – Waarom noemen de mensen dit laatste dwaasheid, en dat eerste toekomstpolitiek? Omdat de gedachten van de mensen tegenwoordig daar ophouden, waar ze juist het intensiefste zouden moeten zijn: waar deze gedachten op de grote lotsvragen betrekking hebben.
Bron: Rudolf Steiner – GA 177 – Die spirituellen Hintergründe der äußeren Welt – Dornach, 29 september 1917 (bladzijde 25-26)
Eerder geplaatst op 30 mei 2014
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Dit citaat heeft naar mening dezelfde slotconclusie als het vorige citaat, namelijk:
“Orde wordt het uit de chaos van tegenwoordig niet, voordat een voldoende groot aantal mensen zich zal bekwamen om de spirituele waarheden te erkennen. Dat zal het wereldhistorische karma zijn.”
En in dit citaat: “Omdat de gedachten van de mensen tegenwoordig daar ophouden, waar ze juist het intensiefste zouden moeten zijn: waar deze gedachten op de grote lotsvragen betrekking hebben!”
Ik denk dat het wereldhistorisch Karma van onze aarde nooit ingelost kunnen worden door kosmische spirituele waarheden. Immers “het leven” is op den duur(Miljard jaren) op aarde ontstaan, waar kosmische krachten/machten elkander treffen en nu wordt twee keer per minuut de balans tussen het leven op aarde waarvan de mens het toppunt is en de kosmische spirituele waarheden uitgewisseld.
Misschien vond deze uitwisseling al plaats in vroegere tijden van de mensheid en eigenlijk ook heel logisch om dat te denken. Want de uitstoting van de mens uit de levensscheppende Goddelijke Gedachte vond al plaats bij het eerste bewuste mensen, namelijk Adam en Eva.
Ik kan er met mijn pet niet bij, dat Steiner over van alles en nog wat schrijft, behalve over de intiemste vraag van het menselijk leven. Namelijk over de relatie tussen man, vrouw en kinderen.
Mijn vrouw en ik, hebben ons zeer intensief bezig gehouden met de vraag of we wel eigen kinderen op aarde wilde zetten, er zijn toch al genoeg kinderen op aarde. Ik hakte de knoop door en zei: Ik wil twaalf kinderen, voor elke maand één, zoals Jezus twaalf apostelen had, ons kindertal is blijven steken op een vijftal binnen vijf jaar.
Ik zou een boek kunnen schrijven over dit intensieve gebeuren tussen vraag en aanbod van de grote lotsvragen, namelijk: “De geboorte van ’n kind”. Mijn derde kind, die ik zelf op aarde zonder enige hulp van anderen op aarde heb kunnen verwelkomen is me op twaalf jarige leeftijd elf september tweeduizendéén uit mijn verantwoordelijlkheid voor zijn leven aan mij onttrokken, vanwege ’n afwijking in zijn bloed. Ongeveer tegelijkertijd vond de aanslag van drie vliegtuigen plaats!
Het geeft me tot op de dag van vandaag te denken, je leven offeren ten behoeve van ’n spirituele gedachtegang( Bijvoorbeeld destijds, de Kruisvaarders, nu IS) of werkelijk je(menselijk) Lot doordenken tot In Den Beginnen?
De logica van offeren in het bijbelverhaal, gaat aan mij voorbij evenals de logica van in Steiners idee om op te gaan in het spiritueel bewustzijn, om de mens enig vonkje van logica in zijn aards bestaan voort te brengen.
Steiner gaat aan de levensschepppende Goddelijke Gedachte voorbij, je kunt niets doden, om Godswil te behagen(Bijbel), maar je kunt ook geen kind opvoeden, los van de Goddelijke Vonk, die elk kind in zich draagt. Het is aan mens een evenwicht op aarde te zoeken tussen alle gedrochten(oa. porselein) die de mensheid vanuit zijn/haar gedachtegoed op aarde geschapen en wat dit alles de Goddelijke Levensscheppende Gedachte al of niet belemmerd heeft en in de toekomst nog zal belemmeren.
Ik kan geen enkel kind opvoeden, ik kan met ’n kind wandelen of vertoeven tussen de manifestaties van de Goddelijke of Menselijk gedachtegoed en vandaaruit een onzekere toekomst bouwen, maar zal nooit de vloek van God over de mens kunnen overbruggen als we niet elk kind waar ook ter aarde geboren zien, als een vonkje in opmaat naar Gods Levens Scheppende gedachte.
Gods Levens Logica is toch totaal anders, dan de Logica van de zogenoemde ingewijden over het leven op aarde, de ingewijden scheppen karma op aarde, niet onnozele kinderen. Terwijl de vonk van Gods Levens Gedachte toch in hun huist.
De Chaos op aarde is niet ontstaan vanuit Gods Gedachtegoed, maar uit het menselijk gedachtegoed! Hoe kan een boer biologisch/dynamisch op aarde boeren, terwijl zijn planten en zijn dieren een uiting van de Goddelijke Levens gedachte zijn.
Het leven op aarde in welke vorm dan ook is belangrijk en beslist niet ons menszijn op aarde, ik vind mezelf ’n parasiet van het leven op aarde, ik sta God(kind) in de weg!
Om mezelf(mens) toch enigzins te kunnen profileren, vraag ik mezelf af of ik wel genoeg porselein aan mijn kinderen aangeboden heb om het te vernietigen.
Tot zover
Groetjes Walter.