De ziel is in eerste instantie een verlangend wezen. De ziel is vervuld van sympathie en antipathie, van de begeertenwereld, van de wereld van het verlangen. De geest echter toont na enige tijd de ziel dat zij niet alleen heeft te verlangen. Wanneer de ziel door de beschikking van de geest het verlangen overwonnen heeft, dan is zij niet passief, dan stroomt evenals uit de onontwikkelde ziel het verlangen stroomt, uit de ontwikkelde ziel de liefde. Verlangen en liefde, dat zijn de beide tegengestelde krachten waartussen de ziel zich ontwikkelt. De nog in zinnelijkheid, in uiterlijke verschijning verstrikte ziel is de verlangende ziel; de haar samenhang, haar harmonie met de geest ontwikkelde ziel is de liefhebbende ziel. Dat is wat de ziel in haar weg van incarnatie naar incarnatie leidt, dat ze van een begerende, verlangende ziel een liefhebbende ziel wordt, dat haar werken werken van liefde worden.
Bron: Rudolf Steiner – GA 52 – Spirituelle Seelenlehre und Weltbetrachtung – Berlijn, 8 maart 1904 (bladzijde 347)
Eerder geplaatst op 11 maart 2014
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Ook voor in mijn praktijk te gebruiken.
Praktijk voor Alternatieve Geneeswijzen PAG.
Ik vind dit citaat nogal verwarrend, Steiner doet voorkomen dat eenvoudige zielen niet vanuit Liefde, maar vanuit verlangen handelen. In die zin gaat Steiner voorbij uit de uitspraak van Jezus, zalig zijn de armen van Geest, want hunner is het Koninkrijk der Hemelen.
Gibran Kahlil ziet De Liefde anders, namelijk:
“Liefde heeft geen andere wens dan zichzelf te vervullen.
Maar als je lief hebt en zo nodig wensen moet hebben, laten dit dan je wensen zijn:
te smelten en een stromende beek te worden
die de melodie van de liefde tot in de nacht door zingt
de pijn te kennen van te veel tederheid
gewond te worden door je eigen begrip van de liefde
gewillig te bloeden en zelfs met vreugde.
Tegen zonsopgang wakker te worden met een hart met vleugels
en dankbaar te zijn voor nog een dag vol liefde
te rusten tegen de middag en te mediteren over de extase van de liefde
’s avonds thuis te keren met dankbaarheid
en dan te slapen met een gebed voor de geliefde
in je hart en een lied op je lippen.
Kahlil Gibran uit: ‘De Profeet”.
Groetjes Walter