Wat is Akashakroniek? We krijgen er de beste voorstelling van als we ons duidelijk maken, dat alles wat op onze aarde of verder op de wereld gebeurt, een blijvende indruk op bepaalde verfijnde essenties maakt, die voor de ziener die een inwijding heeft doorgemaakt, te vinden zijn. Het is niet een gewone kroniek, maar een kroniek die men als een levende kroniek zou kunnen kenschetsen. Stel een mens die in de eerste eeuw na Christus leefde. Wat hij toentertijd gedacht, gevoeld, gewild heeft, wat in zijn daden is overgegaan, dat is niet uitgedoofd, maar het is bewaard in deze verfijnde essentie.
De ziener kan het “zien”. Niet zo alsof het opgeschreven zou zijn in een geschiedenisboek, maar zoals het gebeurd is. Hoe men zich beweegt, wat men gedaan heeft, hoe men bijvoorbeeld een reis gemaakt heeft, dat kan men zien in deze geestelijke beelden. Toch mogen we ons niet voorstellen, dat deze beelden er zo uitzien alsof ze afdrukken van de fysieke persoonlijkheden hier zijn; dat is niet het geval. Om een eenvoudig beeld te gebruiken: Als men zijn hand beweegt, dan is de wil van de mens overal in de kleinste delen van de bewegende hand, en deze kracht van het willen die zich hier verbergt, die kan men zien. Dat wat nu geestelijk werkt in ons en in het fysieke is uitgestroomd, dat ziet men daar in het geest.
Bron: Rudolf Steiner – GA 99 – Die Theosophie des Rosenkreuzers – München, 28 mei 1907 (bladzijde 44)
Zie ook: Het staat geschreven in het Grote Levensboek en het is niet onopgemerkt voorbij gegaan en ook Akashakroniek
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Ik heb dit citaat van Steiner gelezen en enkele malen herlezen, wat Steiner hier beschrijft lijkt op hetgeen ik in India van een Swami gehoord heb, namelijk: Je leven staat beschreven op een laurierblad, opgeborgen in de tempel ergens in het zuiden van India. Ik herinner de naam van de tempel niet meer, maar kan het zo navragen!
Aan de Swami vroeg ik vorig jaar: Wat heeft mijn leven op aarde dan voor zin? Als mijn leven al vermaterialiseerd is op een Laurierblad? Tja daar had hij in een twee drie geen antwoord op en week uit naar astrologische Kennis. Ik antwoordde: Daar moesten Jezus en Maria al voor vluchten, wilde ze hun pasgeboren zoon in leven houden.
Welke handeling, kan een mens dan zonder angst voor de vermaterialiseerde kennis in de Akashakroniek beschreven, nog met zijn vrije wil zelf uitvoeren? Ik denk zowat geen enkele mens.
De angst voor het beschrevenen in de Akashakroniek is gaanderweg vervangen door de angst voor een nucliaire oorlog, ook die angst ontneemt de mens uit vrije wil beslissingen te nemen. Zowel de vruchten van Akashakroniek als van nuclaire kennis zijn volgens mij ontstaan uit angst van de mens voor de Universele Waarheid, waarvan Adam en Eva weet van hadden, maar er niet naar gehandeld hebben.
Het valt me in dit citaat van Steiner op, dat Steiner dit voorbeeld neemt: Stel een mens die in de eerste eeuw na Christus leefde. Wat hij toentertijd gedacht, gevoeld, gewild heeft, wat in zijn daden is overgegaan, dat is niet uitgedoofd, maar het is bewaard in deze verfijnde essentie.
Waarom neemt Steiner ’n mens in de eerste eeuw na Christus en niet in de eerste eeuw na Adam en Eva, toen er nog geen geschreven woord bestond?
Ik vind de geest van het geschreven woord, getuige van ’n reptielenbrein, waar het direkte leven op spel staat en dat was bij Adam en Eva al zo en is tot op vandaag bij de mens nog geen steek veranderd!
Het paradijsverhaal handelt over man en vrouw, namelijk: “Adam en Eva”. Beiden als medescheppers van leven op aarde uitgenodigd, vertrouwde Eva toch meer op de woorden van
’n slang, dan op haar eigen situatie met Adam in het aardsparadijs! En in die verhouding tussen man en vrouw is tot op heden, geen ontwikkeling in te bespeuren! De slang(reptielenbrein) vertegenwoordigd in nood, staat nog steeds borg ons menselijk leven op aarde, alhoewel haar gedaante veranderd is in éen door mensen bemand instituut.
Tja hoever zal ik de levensgeest in woorden vervatten, ten opzichte van de door de mens opgebouwde menselijke geest!
De mens vraagt aan zijn kind: “Wat wil je worden?” Dat kan toch niet! Elk kind is ’n mens en draagt de Goddeljke Vonk in zich en toch moet het iets worden binnen ons menselijk denkkader.
En dat kan dus niet! Ik ben zelf een man van twaalf ambachten en dertien ongelukken en in elk ambacht zag ik het menselijke door mechanisering of automatisering verdwijnen op dit moment is een ambacht in datawinning of verspreiding actueel, hoelang nog, totdat de mens zichzelf gereduceerd heeft tot een radartje in het netwerk van kosmische atomen en/of straling? Terwijl al het leven op aarde juist door een verfijnde constellatie van kosmische atomen en/of straling erdoor ontstaan is!
De mens is niet geboren om zijn lot in gelatenheid en berusting te aksepteren, immers hij is zelf het begin en eindpunt van het menselijk leven op aarde en zoals Jezus het al zei: Eens zal de oude grijsaard aan ’n kind jonger dan zes dagen vragen, waar de plek van leven is!
Ik ben een oude Grijsaard en zal aan een kind jonger dan zes dagen nooit vragen waar de plek van leven is, immers dat is de aarde! Dat de mensheid deze elders zoekt en daarvoor zelfs hun kinderen ervan probeert te overtuigen, om er zelfs te voor gaan studeren en een taak(ambacht) erin te gaan vervullen, vind ik een dwaling van de menselijke geest! Die blijkbaar nog trager is dan de kern van mosterdzaadje.
De levensgeest op aarde is één geheel en waarvoor zal men vuinismannen opleiden als ratten al alles opruimen, wat de mens overbodig voedsel weggooit. In wezen heeft de mens zich een dierlijk bestaan aangemeten en leidt daarvoor zelfs hun kinderen voor op, om hun territorium op aarde veilig te stellen, een bekrompen visie! Immers elke mens wordt tegelijkertijd als wereldburger en als rentmeester van het leven op aarde geboren. Dat de mens, de aarde verdeeld heeft in wereldelen, landen enz. is te wijten aan zijn bekrompen opgevoedde geest en niet aan de werkelijkheid.
Mijn spaanse neefjes en nichtjes zien Piet Hein in een geheel ander licht dan ik hem door ons onderwijs belicht zag, mijn hand zou zich heel anders gedragen dan de hand van mijn soortgenoten in Spanje. Met andere woorden: Kweekt de wil de geest,of kweekt de geest de wil van de mens?
Liefdevol handelen, handelt gewoon, zonder geest of wil, achteraf kun je er betekenis aan geven, een reptielenbrein ingewijd in het menselijk leven op aarde, Jezus zette ’n stap in die richting, maar ruim twee eeuwen later zie ik er bar weinig van terug!
Tot zover
Groetjes Walter
Walter,
Wat voor een zin jouw leven heeft vraag je je af, nadat die Swami je vertelde dat je leven staat geschreven op een laurierblad. Wat ik echter niet uit je verhaal op kan maken is het volgende:
Staat dat leven al beschreven op dat laurierblad voor dat je dat leven überhaupt geleefd hebt, of pas na dat je het geleefd hebt? Das namelijk nogal een verschil. En niet zomaar op een grote hoop te gooien, of te vergelijken met de Akashakroniek.
En dan nog; stel je hebt van te voren gelezen op dat laurierblad hoe je leven gaat verlopen, heb je het dan al allemaal ervaren? Al die indrukken werkelijk mee maken is niet hetzelfde als er van te voren over lezen. Dus ook als je van te voren het e.e.a. weet, kan het nog steeds zin hebben om het daadwerkelijk/ wezenlijk te doorleven, en mee te maken.
Als het achteraf pas op dat laurierblad verschijnt, ligt het veel dichter bij de Akashakroniek.
Dus misschien kun je aan die Swami vragen wat nou de juiste chronologische volgorde is, volgens hem, want zo is het een tamelijk vaag verhaal.
Bedankt Haike voor je reactie, ik zal de chronologie van hetgeen op de laurierbladen geschreven staat bij de Swami navragen. Voor mij persoolijk heeft het niet zoveel zin, want ik ben blijven steken in de vraag: Waartoe zijn we op aarde? En als antwoord hierop kraag ik als zesjarig kind te lezen en te horen: Om God te dienen en daardoor gelukkig te zijn! En ook een aantal voorbeelden, waarvan ik deze het belangrijste vind: “Wat Gij voor de minste van mijn scheppingen gedaan hebt, hebt Gij voor mij gedaan”.
Ik vind deze woorden in wezen nog altijd de waarheid voor de mens dragen, de mens als rentmeester over de manifestaties van het leven, ik kan me voorstellen het ten tijde dat Adam en Eva op aarde leefde nog overzichtelijk was, maar ik ben nu in Nederland geboren en opgegroeid. En neem deze vraag en het antwoord erop, tot op vandaag 65 jaar later nog even serieus! En kan nu niets anders zeggen, dan dat de mensheid wel heel ver verdwaald is, van haar taak, namelijk: Als een goed rentmeester met de manifestaties van het leven op aarde om te gaan!
In zekere zin heb ik een dubbel leven geleid, gelatenheid en berustendheid in mijn lot tonend, maar inwendig naarstig zoekend naar de oorsprong van het menselijk lot. In mijn jeugd was de spreuk als je voor een dubbeltje geboren bent, wordt je nooit een kwartje. Het toendertijd Nederlands kader voor lotsbestemming, in India deelt men het volk op, in een Kastestelsel, wat veel overeenkomsten heeft met ons Adelijk en Geestelijk stelsel. Er is nog geen land ter wereld, dat uitgaat van de zuivere Goddelijke Kern opgesloten in een kind van jonger dan zes dagen.
Het kerstverhaal verwijst ernaar, maar de kern ervan is nooit tot het menselijk bewustzijn doorgedrongen, men voelt de gewichtigheid ervan, maar gaat er uit bestaansangst, liever aan voorbij.
Welke vader kan spontaan met zijn handen ’n kind ontvangen uit de schoot van zijn eigen vrouw? Terwijl ze op dat moment wel een Heilige Drieenheid vormen, durft men het moment samen niet aan. Jozef moest dat noodgedwongen blijkbaar wel, zelfs in de stal van een Os en een Ezel.
Kun je er een voorstelling van maken, Haike? Wat te denken van al die zwangere moeders die nu moeten vluchten voor hun eigen leven inclusief het zich ontwikkeld menselijk leven in hun schoot?
Ik kan me beide situaties voorstellen, waarbij Jezus het geluk had tussen dieren te mogen worden geboren en de hoogzwangere vrouwen op dit moment maar afwachten waar ze hun kind ter aarde brengen. Steiner oppert aan deze vrouwen, gelatenheid en berusting in hun lot. Ik vind dat onzin, wij allen dragen het menselijk lot of wij allen voorkomen het menselijk lot, dat heet solidariteit met je medemens, Ik kan me niet voorstellen dat de Levensgeest trager werkt dan ’n atoom, waar ook ter wereld. Alleen de mens is in staat om samen met zijn medemens zich op aarde te banen naar eeuwig leven(ervaren) of een weg te banen voor zijn meest geliefd atoom(stof).
Tot zover Haike.
Ps. Nogmaals bedankt voor je inspirerende reactie.