De tijd komt nu dat de beschouwing van de mens als een geestelijk wezen dat een ontwikkeling doormaakt tussen de dood en een nieuwe geboorte, een levendig gevoel, een levendige gewaarwording wordt, waarbij men in de voorstelling moet leven van de bovenaardse betekenis van de mensenzielen. Want zonder dit inzicht wordt de cultuur op aarde gedood. Men zal niet een praktische activiteit kunnen ontplooien in de toekomst, zonder dat men een zicht heeft (Duits: aufblicken kann) op de geestelijke betekenis van het feit, dat ieder mens een geestelijke wezen is.
En men moet eraan toevoegen, hoe paradoxaal het de hedendaagse mensen nog lijkt, dat men zal moeten leren niet alleen te zeggen: We zijn blij als ouders dat bij ons een kind is geboren, we verheugen ons over deze uitbreiding van onze familie -, maar men zal ook moeten zeggen: Nee, wij zijn enkel het middel (Duits: Werkzeug) ervoor dat een geestelijke individualiteit, die wacht om zijn bestaan op de aarde voort te zetten, door ons de gelegenheid daarvoor vindt!
Bron: Rudolf Steiner – GA 196 – Geistige und soziale Wandlungen in der Menschheitsentwickelung – Dornach, 6 februari 1920 (bladzijde 162)
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Dat laatste, dat heb ik altijd gedacht over mijn eigen vader, hij was verder helemaal niet in mijn leven aanwezig, in mijn jeugd niet, nu ook niet, ik weet niet eens of hij zich nog hier bevindt, of dat hij al weer naar de andere kant is gegaan. Maar altijd heb ik gedacht dat hij alleen maar in het spel is gekomen zodat ik de kans kreeg om aan mijn huidige incarnatie te beginnen.
Nog niet zo heel lang geleden, las ik het boek “Veronica’s Drievoudig Licht” van Manfred Kyber, Een 3e druk L.J. Veen’s uitgeversmaatschappij Amsterdam, 1949. Daar komt exact hetzelfde thema naar voren; een belangrijk karakter in het boek is er van overtuigt dat Veronica’s vader alleen maar aanwezig was om het haar mogelijk te maken te incarneren en verder niks…
Door dat boek voelde ik voor het eerst in mijn leven mijn eigen gedachte over mijn vader bevestigd. En nu niet zo heel lang na het lezen van dit boek weer hier door de maestro himself, dat doet me goed en voelt als een bevrijding/bevestiging dat het werkelijk zo is.
Dank je wel Ridzerd!!
Tragisch dat je vader nooit aanwezig was in je leven, Haike. Maar fijn dat je wat aan dit citaat hebt gehad.
Ik weet niet of dat tragisch is voor mij.. De paar keren dat ik hem mee heb gemaakt kreeg ik niet de indruk dat het nou iemand was met groot pedagogisch inzicht. De kans dat hij bij mij van alles (onbedoeld) kapot had gemaakt in mijn jeugd, acht ik niet onaanzienlijk. Dus misschien was het wel een groot geschenk voor mij dat hij niet in mijn leven aanwezig is en was.