De tijd komt nu dat de beschouwing van de mens als een geestelijk wezen dat een ontwikkeling doormaakt tussen de dood en een nieuwe geboorte, een levendig gevoel, een levendige gewaarwording wordt, waarbij men in de voorstelling moet leven van de bovenaardse betekenis van de mensenzielen. Want zonder dit inzicht wordt de cultuur op aarde gedood. Men zal niet een praktische activiteit kunnen ontplooien in de toekomst, zonder dat men een zicht heeft (Duits: aufblicken kann) op de geestelijke betekenis van het feit, dat ieder mens een geestelijke wezen is.
En men moet eraan toevoegen, hoe paradoxaal het de hedendaagse mensen nog lijkt, dat men zal moeten leren niet alleen te zeggen: We zijn blij als ouders dat bij ons een kind is geboren, we verheugen ons over deze uitbreiding van onze familie -, maar men zal ook moeten zeggen: Nee, wij zijn enkel het middel (Duits: Werkzeug) ervoor dat een geestelijke individualiteit, die wacht om zijn bestaan op de aarde voort te zetten, door ons de gelegenheid daarvoor vindt!
Bron: Rudolf Steiner – GA 196 – Geistige und soziale Wandlungen in der Menschheitsentwickelung – Dornach, 6 februari 1920 (bladzijde 162)
De grote Rudolf Steiner Citatensite 