Het komt er op aan de geest te vinden binnen de werkelijkheid, welke de mensen omringt. Niet de werkelijkheid is geestloos, maar de mens die de geest niet vinden kan. Zoals men de elektriciteit, het licht en andere natuurkrachten niet buiten de wereld zoekt, netzomin doet men dit bij de ware antroposofische gezindheid met de geestelijke krachten. Goed begrepen is antroposofie de erkenning van zulke spirituele krachten en wetten binnen de wereld. Niet enkel wat ogen zien en handen pakken kunnen is een kracht in de wereld, maar ook wat slechts voor de ogen van de ziel toegankelijk is en wat geen instrument, wel echter de macht van de geest kan beheersen.
De techniek is erop gebaseerd dat de mens de zintuiglijk waarneembare krachten aan zijn inzicht onderwerpt; en de antroposofie kan tot een geestelijke techniek leiden die de hogere krachten in dienst van de mensheid stelt. Vanuit dit gezichtspunt zal de antroposofische gezindheid niet tot wereldvreemdheid, maar tot een actieve rol in het leven, ja tot de edelste, begripvolste praktijk leiden. Want haar toneel is niet een werkplaats waar materiële producten worden geleverd, maar het leven zelf zoals het zich tussen mens en mens afspeelt.
Bron: Rudolf Steiner – GA 034 – GRUNDLEGENDE AUFSÄTZE ZUR ANTHROPOSOPHIE UND BERICHTE aus den Zeitschriften «Luzifer» und «Lucifer – Gnosis» (bladzijde 170)
Eerder geplaatst op 24 oktober 2011
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Ik kwam laatst in een boek over Kabouters, Nimfen, Elven Kobolden enz. enz. het volgende tegen: de auteur van het boek beschrijft dat ze een klein jongetje tegen komt van een jaar of vijf, zes. En die stelt haar de redelijk abstracte doch terechte vraag; dat als je iets niet kan zien of kan horen met je fysieke zintuigen, je kunt het niet voelen of vastpakken, of er een centimeter langs leggen. Dan zeggen we dus ook dat het niet bestaat, het is er immers niet, dus kan het ook niet waargenomen worden.
Maar iets wat niet bestaat, waar je ook nog nooit via een ander over hebt gehoord, kan dus ook niet een beeld in je gedachten vormen, het bestaat niet, en dingen die niet bestaan daar kun je het simpelweg niet over hebben.
Hoe kan het dan dat we het toch een naam geven was de vraag van deze jongen, want nogmaals: iets wat niet bestaat kun je ook geen naam geven.
Ik moest toen aan onze sprookjes denken; vol van niet menselijke wezens, maar we geven ze een naam en vervolgens zeggen we: “Ja maar sprookjes bestaan niet echt, dus al die figuren die er in voor komen ook niet”.
Dat gaat dus niet, als ik de vraag van dit jongetje serieus neem, en dat laatste doe ik dus ook.
Ik meen dat het Godfried Bomans was die eens zei dat alles wat een mens kan bedenken werkelijkheid kan worden (is???)