Het zou kunnen lijken alsof wat ik zojuist beschreven heb over het doorlopen van de mens door het leven tussen dood en nieuwe geboorte, altijd zou betekenen dat de opeenvolgende aardelevens altijd volkomener en volmaakter zouden zijn. Dat is echter in de praktijk niet het geval. […] Het blijkt dan dat we niet altijd in staat zijn na de dood te overzien welke krachten we ons moeten verwerven om begaan onrecht te kunnen goedmaken. En daar werken vele krachten mee, zodat het kan zijn dat we wat we uit egoïsme in het leven voor de dood begaan hebben, door een nog groter egoïsme denken te kunnen vereffenen, en wat we aan dwaasheid gedaan hebben door een nog grotere dwaasheid compenseren willen. Daardoor kan het gebeuren dat de volgende aardse incarnatie nog onvolmaakter verschijnt, als een nog zwaardere scholing dan de laatste was. Over het geheel genomen is echter de doorgang van de mens door de herhaalde levens op aarde toch een vooruitgang (Duits: Aufstieg).
Bron: Rudolf Steiner – GA 63 – Geisteswissenschaft als Lebensgut – Berlijn, 4 december 1913 (bladzijde 167-168)
Eerder geplaatst op 19 februari 2014
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Oh gelukkig, ik ga de goede kant op!?
Ik denk dat dat alleen maar aan de orde is, als je je nu niet voorbereid op wat aan de andere kant is, en (kan) gebeuren. Dan zal je eerder in een dergelijke valkuil lopen, en terugkomen om vanuit dezelfde zienswijze nog sterker te gaan handelen dan dat je al in die vorige incarnatie deed.
Er is iets paradoxaals in dit citaat als je het met het citaat van gisteren vergelijkt. De God in de mens en de mens in God. De enige plek waar een bewuste synthese tussen God in ons en wij leven in God plaats kan vinden in de kosmos is hier op aarde, hier op aarde kan de God in ons, zich verbinden met het Goddelijk Alomvattend Zijn. Daar is geen tijd, enkel en alleen maar begrip voor nodig.
De God in ons, kan alleen tot ontpooiïng komen als we gaan beseffen dat we in God leven! En dat kan alleen bewust op aarde plaatsvinden.
Jezus zei twintig eeuwen geleden al: Eens zal de oude Grijsaard aan een kind van jonger dan zes dagen vragen, waar de plek van leven is.
Het Indianen opperhoofd zei ruim anderhalve eeuw geleden dit: “Eén ding weten wij;…Onze God is dezelfde God! Deze aarde is hem dierbaar. En ook de blanke man kan niet ontkomen aan ons aller lot!”
“Misschien….misschien zullen wij tenslotte toch nog broeders zijn….. Eens zullen we het zien”
Maarten Luther King zei ruim een halve eeuw geleden: “Ik heb een droom dat mijn vier kleine kinderen op een dag zullen leven in een land waar zij niet beoordeeld worden op de kleur van hun huid, maar op de inhoud van hun karakter.”
Ik zou het in navolging van Jezus willen zeggen, ontdek het leven aan de hand van ’n kind jonger dan zes dagen! Zie en voel met het kind mee, dan beleef je de oneindige barière’s die de mensheid gedurende zijn ontstaan op aarde heeft ingebouwd, bouwt en nog gebouwd zouden moeten worden, om de God in ons geen schijn van kans te geven, zich op ’n natuurlijke wijze op aarde te kunnen ontplooien. Jezus is door zijn eigen volk vermoord, Het volk van het Indianen opperhoofd is verslonden door de expansiedrift der blanken.
En Maarten Luther King is vermoord door rascistische geestdrift.
Met andere woorden: De God in ons, wordt misleid! En als er iemand duidelijk kond van doet, word ie verbannen, vermoord en achteraf vaak geprezen en tot voorbeeld gesteld.
In wezen blijkt uit dat gegeven, dat de mensheid zich niet bewust is van zijn innerlijke God en zodra er iemand opstaat die dat wel is, wordt ie verbannen of vermoord!
Het is een Geest die we zelf(mensheid) gekweekt hebben en op aarde zich manifesteert in gebouwen, religies, en vooral in het geschrift!
Ik kan me dan ook goed vinden in de uitspraak van Jezus: “Eens zal de oude grijsaard aan ’n kind van jonger dan zes dagen vragen waar de plek van leven is?” Door deze vraag in de contekst van de werkelijkheid te zetten, kan een oude grijsaard dat nooit aan ’n kind van jonger dan zes dagen vragen!
Ik vertaal deze uitspraak dan via hart naar alles wat op aarde leeft, waarvan het kind jonger dan zes dagen, op dat moment het toppunt van is! Het overstijgt op dat moment de kloof tussen het vrouwelijke en het mannelijke! Een kloof die dieper in onze genen gebrand is, dan de kloof tussen het blanke en het zwarte ras!
Steiner heeft gelijk! De waarheid ligt in het midden! En het midden tussen het mannelijke en het vrouwelijke is het onzijdige kind. Wat we vervolgens via culturele opvattingen gaan behandelen, terwijl uiterlijke waarneembare feiten niets meedelen over hun innerlijke Goddelijk zijn, wat kontakt zoekt met het Goddelijk zijn op aarde rond zich heen! En dat gebeuren staat heel goed beschreven in het Aramees Onze Vader van Jezus. Jezus was ook een product van zijn tijd en daagde de God om hem heen uit en zei zelfs laat de kinderen tot mij komen en ik zal ze de weg naar mijn Vader wijzen.
Er zijn echter talrijke wegen naar de vader, maar er is maar één weg naar de moeder en die is alomvattend, waar geen enkele taal richting aan kan geven, dat hoeft ook niet, want we verkeren samen met alles wat leeft in de baarmoeder van de aarde, die net als onze direkte moeder niet alleen geeft wat we nodig hebben, maar tevens hetgeen waar we naar vragen als ze daartoe in staat is!
De moeder/kind verbinding is nog steeds een publiek geheim, omdat we deze verbinding uitbuiten in plaats van deze met rust te laten, opdat deze verbinding zich ontplooien kan.
De God in ons is baarmoeder aarde en wij zijn in God kosmisch Zijn. Volgens Steiner ligt de Ultieme Waarheid in het midden! Een kan hem daarin beaamen, want dat ben ik, jij en al die levende wezens op aarde om ons heen. En als ’n kind jonger dan zes dagen tweeduiizend jaar geleden al geen ruimte krijgt om God in hem op aarde te laten ontplooien, waar blijf ik dan als oude Grijsaard, tweeduizend jaar later? Wetend dat ik in God ben!
Tot zover
Groetjes Walter