Een oude ingewijde scherpte het zijn leerlingen steeds weer opnieuw in: U zult van de onsterfelijkheid der ziel alleen weten, als u evenzo graag aanvaardt, dat de ziel na de dood vernietigd wordt als dat zij eeuwig zal leven. Zolang u wenst eeuwig te leven, zult u geen voorstelling van de toestanden na de dood verkrijgen. – Zoals bij deze belangrijke kwestie, zo is het met alle waarheden. Zolang de mens nog de geringste wens in zich heeft, dat de zaak zo of zo zou zijn, kan het pure heldere licht van de waarheid hem niet verlichten. Wie bijvoorbeeld bij zijn zelfbeschouwing de zelfs ook nog zo verborgen wens heeft, dat de goede eigenschappen bij hem overwegen, bij die zal deze wens hem voor de gek houden (Duits: ein Gaukelspiel vormachen) en geen echte zelfkennis mogelijk maken.
Bron: Rudolf Steiner – GA 267 – Seelenübungen 1904-1924 (bladzijde 66)
Eerder geplaatst op 22 december 2013
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Het is allemaal niet gemakkelijk. Het lijkt wel of het onmogelijk is het goed te doen. Het lijkt wel of we van alle verlangens afstand moeten doen (Boeddhisme?)
Ik versta dit als volgt .
Na de dood komt de mens in de geestelijke wereld voor de afgrond te staan en in het NIets . Dit doorlopen te hebben komt hij in de boven-geestelijke wereld (de eeuwigheid) Daar vind hij pas zijn Ware IK .in de eeuwigheidsstroom tot eeuwigheid . Doch vooralleer daat te komen dienen wij middels een eigen wilsactiviteit onze herineringen uit het vorige zieleleven volledig achter te laten en te vernietigen .Dit is een pijnljke zaak , je zelfvernietigen ,de’ ontzelviging’ van jezelf .
Pas dan , na deze afgrond , en wanneer men een eigen bewuste bestaanswereld heeft gecreerd in de wereld van het NIets , zal je eigen Ware Ik je tegemoet komen !
Normaal gebeurt dit steeds na de dood en bij de slaap maar dan door middel van elementaire wezens die dat doen en niet door een eigen wilsimpuls .
Henri, ik kan de link met het citaat niet leggen.
Hedvig, Je legde de link volgens mij al wel zelf door te zeggen :
“Het lijkt wel of we van alle verlangens afstand moeten doen (Boeddhisme?)”
In het Boeddhisme hebben ze het over de Leegte (het Niets) en het goede Boeddhisme spreekt ook over het Ware Ik dat je dan vindt . De verlangens zitten in de ziel , en die die vernietigd te worden ,….dat is die ‘ontzelviging’ waar ik het over heb .
Maar het citaat is wel toch een beetje vaag eigenlijk , je zou de context moeten kunnen lezen (en ik heb geen vertaling van GA 267 ) .alhoewel het begin van het citaat mij toch zo overkomt.
“Een oude ingewijde scherpte het zijn leerlingen steeds weer opnieuw in: U zult van de onsterfelijkheid der ziel alleen weten, als u evenzo graag aanvaardt, dat de ziel na de dood vernietigd wordt als dat zij eeuwig zal leven. Zolang u wenst eeuwig te leven, zult u geen voorstelling van de toestanden na de dood verkrijgen.”
Een Zen leraar zit met een leerling aan de theeceremonie. De leerling is leergierig, hij vraagt honderduit, stopt niet, met vragen, vraag na vraag stelt hij aan de Zen leraar. Deze hoort hem zwijgend aan en zegt niets.. Uiteindelijk krijgt de leerling in de gaten dat de leraar hem helemaal niet antwoord, en maar blijft zwijgen. Hij denkt even na en vraagt dan aan z’n leraar: “Waarom geeft u geen antwoord op mijn vragen?” De Zen leraar zegt nog steeds niks. Inplaats daarvan pakt hij de grote theepot en schenkt het kopje van de leerling vol. Echter hij stopt niet met inschenken, waardoor het kopje met thee overloopt, nog steeds stopt de leraar niet, en een grote plas thee ligt reeds om het kopje. De leerling kijkt met stijgende verbazing/verbijstering naar wat er gebeurt, en vraagt dan: “Wat bent u aan het doen?” De Zen leraar stopt met schenken, en zegt dan tegen de leerling: “Soms moet er eerst iets uit voor er iets nieuws in kan, zoniet; dan loopt het over.
Heb er ook eentje gevonden ..ze zijn wel leuk .
De naarstige zoeker had overal en bijna wanhopig naar verlichting gezocht, maar nergens een duurzaam antwoord gevonden.
Op een zekere dag zag hij een oude man, gebukt onder de zware last van een goedgevulde rugzak, langzaam een bergpad aflopen. Onmiddellijk voelde de zoeker aan dat die oude grijsaard wel eens het werkelijke antwoord zou kunnen kennen waar hij al jaren vruchteloos naar op zoek was.
“Oude man, vertel me alstublieft wat u weet. Wat is verlichting?” sprak de zoeker hem smekend aan.
De oude man keek op, lachte naar hem, zwaaide de zware last van zijn schouders en ging soepel rechtop staan.
“Ha, ik snap het!” riep de zoeker verheugd uit. “Ik ben u eeuwig dankbaar. Maar alstublieft, nog één vraag…. wat komt er ná verlichting?”
De oude man lachte nu nog harder naar hem, nam de zak weer op, zwierde hem over zijn schouder, bracht zijn last in evenwicht en vervolgde gezwind zijn weg…
Met alle respect,… maar ik heb hem niet geplaatst omdat ik hem zo leuk vindt, maar omdat hij de kern van de zaak beschrijft.
Je moet een kind stimuleren alleen die dingen te denken die ook in het leven aanwezig zijn. Dan komt vanuit het onderwijs weer realiteit in het leven. We lijden in onze tijd juist vreselijk onder het werkelijkheidsvreemde denken van de mensen.(Uit citaat van gisteren)
Zolang de mens nog de geringste wens in zich heeft, dat de zaak zo of zo zou zijn, kan het pure heldere licht van de waarheid hem niet verlichten(uit het citaat van vandaag).
Staan deze beide citaten niet haaks op elkaar?
Groetjes Walter
Nee dat lijkt me niet om je vraag te beantwoorden..
Als de geringste wens een werkelijkheidsvreemde is, ligt het eerder in elkaars verlengde lijkt me zo…