De materiële wetenschap kent de materie niet

De wetenschappers van tegenwoordig houden zich alleen met de materie bezig, met de percentages van de materie, hoeveel koolstof, zuurstof, stikstof, waterstof in eiwit enzovoort aanwezig is. Daardoor leert men echter helemaal niets over de materie. De materiële wetenschap kent juist de materie niet, omdat men de materie pas kennen leert, als men weet, hoe de geest erin werkt. Helpt het dan, als iemand zegt: Ik wil een horloge leren begrijpen; goed, ik zal proberen mij de werking van het horloge duidelijk te maken. Het horloge is van zilver. Het zilver dat in mijn horloge zit, is in de zilvermijn daar en daar gewonnen. Dit zilver is dan met treinen naar die en die stad vervoerd. Daar is het afgeleverd aan de handelaren enzovoort. Verder zit er in het horloge een porseleinen wijzerplaat. Dat porselein is daar en daar verkregen, in die en die stad gekomen en ga zo maar door. – Hij weet helemaal niets van het horloge! Men weet pas wat van het horloge, als men weet, wat de horlogemaker eraan gedaan heeft. En het maakt zelfs niet eens uit voor het begrijpen van de werking van een horloge, dat men weet, hoe het zilver gewonnen wordt in de mijnen; maar van belang is, dat men weet, hoe het horloge werkt, hoe de horlogemaker eraan gewerkt heeft, de tandraderen passend gemaakt heeft en zo meer.

Bron: Rudolf Steiner – GA 350 – Rhythmen im Kosmos und im Menschenwesen/ Wie kommt man zum Schauen der geistigen Welt? – Dornach, 22 september 1923 (bladzijde 302-303)

Eerder geplaatst op 1 oktober 2013