Men kan nooit tot werkelijke zelfkennis komen zonder deze zelfkennis te zoeken door middel van kennis van de wereld. Broeden in het zelf levert geen zelfkennis op. Wereldkennis schoolt ons zelf pas zo, dat dit zelf tot zelfkennis kan komen. En anderzijds: Niemand kan tot kennis van de wereld komen zonder dat hij de weg in het eigen zelf gaat. Wereldkennis is niet mogelijk zonder zelfkennis. Deze twee dingen schijnen elkaar zelfs enigszins tegen te spreken, maar deze tegenspraak is levend en vruchtbaar: Geen wereldkennis zonder zelfkennis, geen zelfkennis zonder wereldkennis. Het is als een pendel die heen en terug uitslaan moet. Zo moet de mens in zijn leven zoeken, steeds de pendelslag zoeken tussen zelfervaring en wereldervaring. Dat geeft dan de versterking van de ziel, de innerlijke activiteit van de ziel, die tegenwoordig en voor de toekomst van de hele mensheid steeds noodzakelijker zal worden.
Bron: Rudolf Steiner – GA 192 – Geisteswissenschaftliche Behandlung sozialer und pädagogischer Fragen – Stuttgart, 1 mei 1919 (bladzijde 71)
Eerder geplaatst op 11 maart 2013
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Ik heb nooit iets moeilijkers gevonden dan het vergaren van zelfkennis, en als tweede een halve stap daarachter, het samenwerken met je medemens. Als er nog moeilijkere dingen bestaan hoor ik het graag, dan kan ik er mee aan de gang.
Naar mijn idee is het ook moeilijk om absoluut op jezelf te gaan staan en geheel onafhankelijk en authentiek te worden, te zijn. En volkomen vertrouwen te krijgen in het eigen zelf. Wellicht wil je mijn laatste publicatie eens lezen?
http://nieuwebroederschap.nl/van-verstarring-naar-innerlijke-vrijheid/
Hartelijke groet!
Jan
LIEFDE
Liefde het ijkpunt in de pendelslag tussen:
In de wereld zoeken naar zelfkennis dan wel
het in zichzelf verdiepen opzoek naar wereldkennis.
Mooi verwoord!! 👍