Als men als helderziende spreekt, deelt men niet enkel vanuit het geheugen mee wat men ervaren heeft; men moet het gevoel hebben: je gedachten komen als levende wezens naar boven en je mag blij zijn als je op het juiste moment de genade ontvangt, dat de gedachte komt als een werkelijk wezen. Om de zaak te verduidelijken, zal ik twee dingen noemen. Spreekt men als fysiek mens vanuit zijn gedachten, dan zal men als men bijvoorbeeld een voordracht voor de dertigste maal houdt, gemakkelijker spreken dan men zou hebben gesproken als men hem voort de eerste keer hield. Als men als occultist spreekt, moeten steeds weer de gedachten werkelijk opkomen, en ze verlaten iemand weer. En precies zoals een mens die ons de dertigste keer bezoekt, iedere keer dezelfde arbeid verrichten moet, zoals wanneer hij ons dertig keer bezoekt ook dertig keer de weg moet afleggen, zo moet de gedachte die wij voor de dertigste keer meedelen als levende gedachten, dertig maal bij ons opkomen, net als bij de eerste keer, en de herinnering helpt ons daarbij niet in het minst. Als men als fysiek mens zijn gedachten uit en er is onder de toehoorders in een of andere hoek iemand die denkt: Ik houd niet van de onzin, die hij daar uitkraamt, ik haat het -, dan zal een fysiek mens dat niet bijzonder van de wijs brengen. Men heeft misschien zo en zo vaak zijn gedachten voorbereid en spreekt ze uit, geheel onverschillig of in een of andere hoek iemand met goede of slechte gedachten zit. Als men als helderziende zijn gedachten komen laat, dan kan het wel zijn, dat de gedachte tegengehouden wordt door iemand, die deze gedachte haat, of door iemand die een hekel heeft aan de spreker. En dan moeten eerst de krachten overwonnen worden, waarmee bijvoorbeeld de gedachte in dezelfde ruimte wordt tegengehouden, omdat men met een levend wezen te doen heeft en niet met een abstracte gedachte.
Bron: Rudolf Steiner – GA 154 – Wie erwirbt man sich Verständnis für die geistige Welt? – Parijs 25 mei 1914 (bladzijde 90-91)
Gezien het bovenstaande zal Steiner het wel moeilijk gehad hebben toen schrijver en psychiater Frederik van Eeden in 1914 in Duitsland een voordracht van Steiner bijwoonde. Hierover schrijft van Eeden in zijn dagboek:
’s Avonds hoorden wij een rede van Dr. Rudolf Steiner. Een stampvolle zaal met uitgelezen publiek. De redenaar, een joodsjezuïet van uiterlijk – een ergerlijke retor, een volkomen lege, holle rede. Impressie hoogst ongunstig. Erhabener Quatsch. Wat hunkeren de mensen naar leiding en hoe laten ze zich imponeren, het scheen me ongelofelijk, dat men hier de humbug niet zou zien.
P.S. Ik heb deze tekst eerder geplaatst en iedere keer ben ik weer verbijsterd over dit oerdomme oordeel van Frederik van Eeden. Ik zal me nu verder maar stil houden, ik moet aan mijn te hoge bloeddruk denken, maar die siepel (Fries voor sukkel) heeft het bij mij voorgoed bedorven, dat zal de lezers wel duidelijk zijn.
Eerder geplaatst op 12 juli 2012
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
zo ervaar ik of iemand luistert of niet, ik ervaar ook of mijn woorden vallen of niet. Ik verlam als het ware,ontkracht. Wat ik dan doe? Dan stop ik en zwijg verder.
Dit verschijnsel heb ik voor het eerst ervaren toen ik voor een Warmonderhof klas moest praten over biologisch-dynamische landbouw uit hoofden van mijn bedrijfsleiderschap van een B.D.groothandel.
In de klas waren de eko aanhangers in de meerderheid en die hadden een afschuw ontwikkeld voor het dynamische/antroposofische aspect. Mijn gedachten die ik uitsprak kwamen als een boemerang naar mij terug, ik ervaarde het als een fysieke aanval, zodanig dat ik er ziek van werd en een poosje moest gaan zitten en met moeite heb ik het daarna toch voortgezet.
En tijdens een vergadering over het voortbestaan van de coöperatieve vereniging Gaea, een BD coöperatie van boeren/tuinders en consumenten.
Er waren tegenstrijdige gedachten met elkaar in strijd, ze streden als het ware op leven en dood, met het onderliggende doel een prachtig initiatief kapot te maken. Ik voelde letterlijk en figuurlijk de demonen strijden en kon ook daar niet overeind blijven en kotsmisselijk moest ik mij terugtrekken.
Ik heb daarna altijd moeite gehouden met spreken in het openbaar, daar ben ik blijkbaar niet sterk genoeg voor en richt mij liever op kleine groepjes die je in de ogen kan kijken.
Groet,
Jan
Tja ik weet niet over welke tijd je het hebt betreffende de Warmonderhof, maar dan moet ook de school en de daar werkende docenten ter rade gaan bij zichzelf wat er gebeurd dat er zo’n weerstand ontstaat tegen BD. Ik heb daar in een tijd gezeten waar die lieden ook wel rondliepen maar die waren ver in de minderheid. En een jaargenoot van mij die na zijn Warmonderhof tijd naar Amerika vertrok en daar nog steeds vertoeft wordt daar gezien als de BD expert zeker op het gebied van mest bemesting en compost van Noord-West Amerika hij heeft ook daar een prijs voor ontvangen. Ik denk dat zoiets altijd gaat in golven, blijkbaar zat jij dar toen de golven wat hoog jouw kant op kwamen..
En ja, Gaea ging en Odin kwam…
P.S. Ik heb deze tekst eerder geplaatst en iedere keer ben ik weer verbijsterd over dit oerdomme oordeel van Frederik van Eeden.
Ridzerd ,
Nu ik ben helemaal geen literatuur kenner , maar Ik vermoed dat hij met angst zat want je leest in zijn biografie dat hij zich bekeerde tot de rooms-katholieke kerk op het eind van zijn leven, na een periode van zich ingelaten te hebben met spiritisme en dgl. Van vele schrijvers is bekend dat zij niet eens wisten eig niet dat zij imaginaties hadden , het werd dan afgedaan als sprookjes of fantasie .
Zo ook het kleine insectenboek .
Dat is best mogelijk, Henri, maar de man was behalve schrijver ook psychiater. Dan mag men toch wel een beetje onderscheidingsvermogen en mensenkennis verwachten.
Je hoort wel eens mensen zeggen dat ze een beetje bang zijn voor psychiaters, omdat die ‘dwars door hun ziel heen kunnen kijken.’ Nu, bij Frederik van Eeden hoefden ze daar niet bevreesd voor te zijn. 🙂
Haha
Is misschien was dat te wijten ” insecten” delirium? Sorry geintje mag hoop ik!
Ja, het zet de man zelf in zijn hemd, het oordeel alleen al is onwijs!
Ik denk ,had hij de geesteswetenschap gekend van Steiner ,dat deze man heel anders zou geworden zijn . Ben aan t lezen geraakt in zijn dagboek, deel 3 , hij tobde heel veel over het Jezus wezen , de Christus , maar leefde in een wereldje van vrijheid tussen andere dichters, schrijvers helderzienden enz, en zijn vrouw was meer een strenge schristelijke, maar zoals zovelen had hij echt zijn eigen oordeeltje over iedereen ,alles en nog wat en moest het in zijn straatje passen ! Kan mij best voorstellen dat Steiner voor hem als een ware volgzame goeroe overkwam , ha ha
op zaterdag 21 december in zijn dagboek ( ik denk 1917):
“Zoo was ik eergister met Truida bij Pater de Groot. Wij waren beiden getroffen door de rustige sfeer en de lieve, vroome man. ▫ Maar wij voelden ook beiden ons goed recht om anders te gelooven dan hij. Dat gezag der kerk, direct afstammend van Jezus – dat imponeerde ons niet. Ik weet nu veel vaster en zeekerder dat ik nooit Roomsch zou kunnen worden. ▫ Ook al had Pater de Groot gelijk met zijn kritiek op het Jezus-boekje. Hij is er zeeker van dat het gemaakt is, onbewust, door het medium.
Dat is dus de gewoone materialistisch-psychologische opvatting. Ook zijn min of meer schampere bespreeking van sommige zaken, vooral van theosofische expressies, toonde zwakheid. ▫ De theosofen waren het moeyelijkst te bekeeren,zei hij. Geen wonder, dacht ik.
en op wiki staat :
Op 18 februari 1922 trad Frederik van Eeden op 61-jarige leeftijd toe tot de rooms-katholieke Kerk na een bekeringsperiode die sinds 1919 had geduurd.
Eigenlijk zeer eigenaardig dat Van Eeden zulke dingen zegt en dan evengoed zo’n oordeel over Steiner ten beste geef. Want ik heb wel eens vaker hier en daar wat van hem gelezen waaruit men wel zou kunnen concluderen dat hij wel enig begrip voor de antroposofie zou hebben.
Ja, als ik zo lees in het dagboek, het was wel het einde van WOII , en ze waren echt niet erg Duits gezind , en hij liep erg op met die Wilson van Amerika ,die alles zou fiksen, en anderen ,waarvan Steiner helemaal geen hoog petje van ophad … ja raar dat een mens op zo korte tijd kan overlopen , maar de angsten van de oorlog zal er ook wel voor tussen zitten , zoals ik al eerdeer dacht .
Wat verder stat dat hij wel in vrijheid tot God wilde komen ,
“Ik voel echter wel vaster in mijn houding teegenoover het Geloof en het
Katholicisme. Ik zal mijn diepste oovertuiging handhaven.
De katholieke kerk, de Roomsche, is niet de kerk van Christus. En haar
voornaamste gebrek is juist dat zij den mensch den twijfel ontneemt. ▫ Ze geeft hem een zeekerheid, die hij niet hebben kan en mag. Het tot God naderen in vrije liefde wordt daardoor verhinderd. Men nadert uit angst en uit behoefte naar vreede en rust. Maar God verlangt de liefde uit eigen, persoonlijke vrije wil. Dat is zijn hoogste lust en onze schoonste neiging. Dat heb ik begreepen en dat begrip verlaat mij niet. God zal mij niet verlaten als ik Hem blijf liefhebben, omdat Hij mij schoon en beminnelijk voorkomt. Dat is het diepste gevoel in mij, dat is de diepste waarheiden daaraan zal ik vastklampen.”
foutje : het was wel het einde van WOI