Aan een waar gebed kan ieder mens, op welke trap van ontwikkeling en opvoeding hij ook staat, iets hebben. De meest eenvoudige mens, die
misschien niets meer weet dan het gebed zelf, kan het gebed op de ziel laten werken. Het gebed zelf zal het zijn, dat de werkingen kan oproepen die hem steeds hoger en hoger brengen. Maar men is nooit klaar met een gebed, hoe hoog men ook staat; want het kan de ziel altijd nog een trede hoger brengen dan zij al is. […] Maar er is echter uit de middeleeuwen iets voortgekomen wat het gebed en de gebedsstemming enigszins onrein kan maken, en wat men enkel met het woord “egoïsme” omschrijven kan. […] Zulke mensen wilden niet alleen volkomen zijn in de zin van de roos, die zich tooit om de tuin mooi te maken, maar zij wilden volmaakt zijn om zichzelf, om in de ziel de eigen gelukzaligheid te vinden. Wie in de ziel de God zoekt en niet met de gevonden krachten terug wil gaan in de buitenwereld, die zal merken dat een dergelijke handelwijze zich op een zekere wijze wreekt.
Bron: Rudolf Steiner – GA 59 – Metamorphosen des Seelenlebens/Pfade der Seelenerlebnisse – Berlijn, 17 februari 1910 (bladzijde 126-127)
Eeder geplaatst op 1 juli 2012
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
De uitspraak geeft weer eens aan dat alles via de “Spiegeling” werkt…
Zo spreekt Steiner ook van de ‘wellustige mystiek’ , het genieten van het afdalen in het eigen lichaam ,zonder door de eigen innerlijke zintuigen gepasseerd te zijn , om het ware geestelijke bovenzinnelijke beleven te ontmoeten .
Alzo dit heel mooie citaat van R Steiner :
” Als iemand op mystieke wijze verbinding zoekt met zijn wilsgebied , geloven zij die eigenlijk mystieke onzin bedrijven maar in werkelijkheid uit zijn op eigen welbehagen , op het zich uitleven in de ergste vorm van egoïsme – dan geloven zulke mystici dat zij de geest zullen vinden .Als ze echter diep genoeg in zichzelf naar binnen zoud n kijken, zouden ze de ware stoffelijke natuur van het menselijke innerlijk ontdekken . Want het is niets anders dan he tonderduiken in de materie .Als men in het wezen van de wil onderduikt ,onthult zich daar de ware aard van de stof . “
Wat de mens ziet, wat in zijn ziel gegoten is vanuit zijn omgeving, dat wordt in hem een kracht. Daarnaar vormt hij zichzelf – tot in zijn volgende incarnatie! Geen wonder dat er in den beginne Paleizen en piramide’s daarna kerken en kathedralen gebouwd werden en nu handelstorens, verzekeringstorens enz.
Al datgene wat gebouwd is, gaat ten koste van levendigheid der omgeving! Die kracht moeten we dus zien te ontmantelen ten behoeve van het leven op aarde. Steiner schouwde weliswaar in het leven, maar niet met de ogen van een primitieve, zijn ogen waren al besmet! Hij zag al met een geestesoog zonder ervaring, hij moest zich nog inwerken.
Wat ik zie op aarde: Is dat de mens meer van techniek houdt dan van het leven! Immers al het leven wordt geofferd aan techniek, zelfs onze kinderen!
En wie ziet er meer dan onze kinderen? Een kindervraag wordt overwegend afgedaan met het antwoord: Daar ben je nog te jong voor, dat hoef je nog niet te weten, enz. Wacht maar tot je ouder wordt, dan snap je het wel!
Ik ben nu bijna zeventig, maar snap er geen snars van! Ik zie Piramide’s op aarde, waar heel bevolkingen naar toe gelokt worden, om dat zogenoemde vernuft der vroege mensheid te bewonderen. Een graftempel! Dat als beeld in onze ziel bouwt alleen maar graftempels, eens zal die ketting van waarneming op aarde doorbroken moeten worden, door de waarheid des levens te zien en niets meer te bouwen om het leven te onthouden, wat het leven wil ontvouwen!
Tot zover groetjes Walter.