Stelt u zich maar eens iets banaals voor: een echte theekrans, waar een half dozijn ooms en tantes bij elkaar zitten en hun medemensen over de tong laten gaan. Stelt u zich maar eens voor, hoeveel antipathie er in anderhalf uur – soms nog langer – gespuid wordt over de medemensen! De mensen merken het niet, dat die antipathie zich verspreidt, maar als het in het volgende leven terugkomt, wordt het wel zeer gemerkt! En het komt, zonder mankeren.
Inderdaad kan dus een deel – niet alles, want we zullen nog andere karmische consequenties leren kennen – van wat we aan verdrietelijkheden van buitenaf ervaren, afkomstig zijn van onze antipathie uit een vorig leven. Bij dit alles moet men natuurlijk wel in het oog houden, dat een karmische stroming ook ergens een begin moet hebben. Als we bijvoorbeeld hier opeenvolgende levens hebben
a b c (d) e f g h
en d het huidige leven is, dan hoeft niet alle verdriet, dat ons treft van buitenaf, afkomstig te zijn van vroegere levens op aarde. Het kan ook een eerste verdriet zijn, waarvan de gevolgen pas in het volgende aardeleven blijken. Daarom zeg ik ook: een groot deel van het lijden dat ons van buitenaf treft, is het gevolg van haat uit een vorig leven.
Wordt vervolgd
Bron: Rudolf Steiner – GA 235 – Esoterische Betrachtungen karmischer Zusammenhänge – Erster Band – Dornach, 24 februari 1924 (bladzijde 73-74)
Nederlandse uitgave: Rudolf Steiner – GA 235 – Geesteswetenschappelijke beschouwingen van het karma (bladzijde 69) – Uitgeverij Vrij Geestesleven 1976 – Vertaald door A. Goedheer-de Keizer en H.L. Veltman-Arntzenius
Eerder geplaatst op 24 mei 2012
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Beetje warrig stukje. Vaak zal verdriet een oorzaak hebben in antipathie uit een vorig leven. Maar het kan ook nieuw verdriet zijn -zonder oorzaak- maar met ???? gevolgen in een volgend leven. Dat is dan iets heel anders…
Heeft Steiner dit nog ergens helderder uitgelegd?
Wat dan precies de gevolgen zijn in een volgend leven, zou ik niet weten. Ik stel me zo voor dat als men een verdriet meemaakt zonder dat men dit zelf veroorzaakt heeft, dat dit dan op een of andere manier gecompenseerd wordt in een volgend leven. Maar hoe precies….mijn naam is haas.
Steiner zei ergens meen ik ook dat men wat reincarnatie en karma betreft niet te veel de details moet willen begrijpen, dat is voor een later stadium in de ontwikkeling, althans voor het merendeel van de mensen.
Dit citaat van Steiner refereert aan het dagelijks gebeuren, wat schijnbaar een onschuldige bezigheid is, blijkt diepgaande gevolgen te hebben, voor de opeenvolgende individuele levens(reïncarnaties) op aarde.
Met andere woorden: De dag heeft de regie over het “menselijk” leven!
Vanuit dat kader bezie/beleef ik het dagelijks gebeuren.
Ik liep met de hond van mijn zus een tiental jaren geleden door de wijk waar ze woont en mijn blik viel op het woord: “Kinderopvang”. Het stond met grote letters op een bord wat aan de voorgevel van een gebouw hing. Ik schrok ervan!
Kinderen ontvang je, je vangt kinderen toch niet op! Ik vind dat Steiner daarin niet helder is, hij zegt enerzijds dat kinderen nog in verbinding staan met het hogere en anderzijds zegt hij dat kinderen de machten en krachten van het hogere niet kunnen verdragen ten opzichte van lagere machten en krachten op aarde!
Behoort onze aardse bezigheid zich dan niet te richten tot het scheppen van een aardse basis, waar elk kind zich veilig kan voelen? Kinderen in de opvang doen is toch een ontkenning van hun Goddelijke Kern!
Een jaar of vijf geleden zat ik op een feestje bij mijn buurman en een baby huilde van een echtpaar, ik zag de baby van hand naar hand gaan, maar de baby bleef maar huilen, op een gegeven moment vroeg ik, mag ik er een eindje mee wandelen. Jazeker zei het echtpaar, ze legde de baby in de wandelwagen en ik ging ermee op pad, ik zag de zon ondergaan en liep naar een plek waar we het schouwspel beter konden zien. De baby werd steeds rustiger en viel in slaap, ik dacht ik wandel gewoon verder want het schouwspel is te mooi om het niet volledig te zien gebeuren, al met al duurde de wandeling meer dan ’n uur! Op de terugweg stopte plotseling ’n auto voor ons, mijn buurman stapte uit en zei: Waar blijf je toch? Nou we hebben samen van zonsondergang genoten! Iedereen is naar je op zoek! Geef hier die kinderwagen! En hij duwde met een rotgang de kinderwagen naar zijn woning! Hij woont al een jaar of twaalf naast mij en beweerde vaak op feestjes, dat hij nog nooit achter een kinderwagen had gelopen, ook al heeft hij zelf twee kinderen! Maar nu liep hij achter de kinderwagen!
Zijn feestje was totaal verstoord geraakt door het verontrustend echtpaar! Terwijl ik zijn feestje juist wou redden om werkelijk met de baby aan de slag te gaan.
In wezen zit daar de oplossing in van ons zijn op aarde, immers we hebben overal aandacht voor, behalve voor onze kinderen! Ze zijn verbonden met het Goddelijke, maar moeten verworden tot iets binnen het kader van het actueel menselijk begrip! Dat kan men een kind toch niet aandoen! Om automonteur te worden, terwijl de auto zijn psychische(aandacht) en fysieke(ruimte) plek op aarde inneemt! Evenzo gaat het nu met de computer, maar in omgekeerde volgorde, een kind heeft geen aandacht van ouders meer nodig en ruimte ook niet meer, want het is opgenomen in het digitale tijdperk! Een soort Geestesleven waar alles mogelijk is! Zonder fysieke gevolgen!
Zelfs theekransjes worden erdoor belaagd! Tijd om stil te staan bij de perikelen van de dag! Vandaag is het honderd jaar geleden dat Duitsland de oorlog met Rusland verklaarde! Uit de documenten van die tijd blijkt dat Duitsland speculeerde op de traagheid van Rusland om zich te mobiliseren en intussen Frankrijk zou overwinnen! Het is anders gelopen.Dit vond plaats tijdens het leven van Steiner op aarde, bepaald geen theekransje.
Iedere mens is van een Goddelijke Kern voorzien, al deze kernen samen vormen het gebeuren van de dag, er is geen enkel Goddelijke Kern die de dag meester is, immers elke dag is een geschenk van God aan zijn kernen!
En dan wordt het moeilijk te begrijpen, dat een individu(levend geheel) moet dansen(leven) naar de pijpen van een ander levend geheel( bijvoorbeeld de mens). Echter de mens is zo ver van zijn Goddelijke kern verdwaald, dat bacteriën zijn verantwoordelijkheid voor het leven op aarde overnemen!
Bacteriën als onderwereld, het weer van de dag als bovenwereld! Ze houden elkander in evenwicht totdat de mens zijn Goddelijke Kern beseft en de dag met de zon levensinhoud geeft!
Tot zover
Groetjes Walter
Mooi verhaal, Walter, van die kinderwagen! Respect voor jouw aanpak, die de enige juiste bleek te zijn. Heb je zelf ook kinderen gehad in je leven?
Ikzelf heb ze altijd naar eer en geweten met groot respect behandeld en bij beide kinderen heb ik altijd gevoeld dat ze een ‘oude ziel’ in zich hadden, die mij nog véél kon leren!
Ik heb ze een jeugd met verantwoord houten speelgoed gegeven en had natuurlijk profijt van het feit dat ik van oorsprong kleuterleidster ben en nu leerkracht basisonderwijs.