De goden gaven de mens, toen ze hem schiepen, ook fouten, opdat hij aan hen zijn krachten kan beproeven. Daarom moeten we de goden ook dankbaar zijn voor onze fouten; want de bestrijding daarvan maakt ons sterk en vrij. Geen moment echter moeten wij daarom van deze fouten houden. Goden, die ons zuiver en zonder gebreken zouden hebben geschapen, zouden we niet kunnen danken; want ze zouden ons tegelijk tot zwakkelingen hebben gemaakt. En we moeten onszelf zeggen: Al was de wereld vol duivels, we zijn toch door God ontstaan: Ex Deo Nascimur.
Bron: Rudolf Steiner – GA 266 b – Aus den Inhalten der esoterischen Stunden –Gedächtnisaufzeichnungen von Teilnehmern – Band II: 1910 – 1912 – München, 11 december 1910 (bladzijde 116)
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Ik denk ook dat als je Ahriman en consorten tegen komt dat het mooiste is wat je kan doen, hem hartelijk te omarmen en te bedanken, voor de taak die hij op zich heeft genomen.
Eerlijk gezegd, Haike, heb ik hier toch wat moeite mee, als men bedenkt wat voor onvoorstelbare ellende er teweeggebracht wordt door de zogenaamde geesten der duisternis. Men heeft het in de antroposofie altijd zo veel over de vrijheid als het hoogste goed, maar misschien ben ik er te dom voor, want ik denk altijd: wat kan mij die vrijheid eigenlijk schelen? Als ik in een toestand van gelukzaligheid zou kunnen verkeren, dan zal het mij een worst wezen of ik dit in vrijheid geniet of niet.
Dat zou kunnen… maar ik ben bang dat je werkelijke gelukzaligheid alleen maar in vrijheid kan genieten.
Daar kon je wel eens gelijk in hebben, Haike. Nu ja, die gedachtengangen van mij zijn in feite zeer onrealistisch. Het zou wel mooi zijn als er almachtige goden zouden zijn, die als het ware in een klap een paradijstoestand met volmaakte mensen zouden kunnen toveren, maar het slaat in feite nergens op.
Soms vind je antwoorden in oude verhalen; zo is er een verhaal waarin in de hemelscharen de Engelen zich afvragen waarom God in hemelsnaam Ja in hemelsnaam de mens had geschapen. Iets wat ze niet konden begrijpen, omdat de mens veel kapot maakte, veel dingen die hij probeerde te verwezenlijken niet lukte enz… er ging meer mis dan goed als de mens zich er tegenaan bemoeide. Daar waar God en zijn dienaren hard en lang aan gewerkt hadden, dat kon door de mens in een vloek en een zucht teniet gedaan worden….
Toch durfde geen een Engel aan Godvader te gaan vragen waarom dan die mens daar op Aarde (en door God geschapen) rondliep. Totdat het allerkleinste Engeltje al zijn moed bijeen raapte, naar Godvader toeliep, en hem de vraag stelde waarom hij in vredesnaam de mens geschapen had als daar zoveel ellende uit voort kwam….
Godvader keek zijn dienaar lang en doordringend, doch vriendelijk aan, en antwoordde toen: “Opdat er tenminste een wezen kennis heeft over het verschil tussen goed en kwaad en daar vanuit vrije wil een keuze in kan maken”.
Een variant van dit verhaal is nadat de vraag is gesteld: Godvader stak zijn hand uit de hemel en plukte op Aarde een roos, en hij vroeg aan zijn Engelen of ze wisten wat dit was, en hoe de naam luidde van deze bloem. Geen Engel wist het. Waarop God sprak: “Opdat er tenminste een wezen is, die benoemen kan wat ik geschapen heb”.
Dit is een zeer mooi verhaal, Haike. Uit deze woorden en ook die van CheeseCurve maak ik op, dat de engelen geen mogelijkheid van goed en kwaad, geen vrijheid hebben. Begrijp ik dat goed?
Ja ik denk ook dat zo is. Mensen die het vermogen hebben om boodschappen te ontvangen van Engelen zoals de dochter van Marco Pogacnik beschrijven (ik geloof dat ze Anna heet) dat Engelen alleen en uitsluitend op een positieve manier tot je spreken; nooit in de zin van: laat dit, dat is slecht voor je. Maar meer in de trant van: Je kan beter….. of, het werkt bevorderlijk voor je als….
Anna heeft daar ook een boekje met uitspraken van Engelen uitgegeven. Een uitspraak die me in het geheugen gegrift staat toen ik dat boekje voor de eerste keer in mijn handen had en het opensloeg was de volgende:
“Soms is een verlies een groot geschenk, het enige wat je hoeft te doen, is het aan te nemen”
Het is dus 100% positief geformuleerd, en ik was toen in een situatie dat ik dacht dat ik een groot verlies had geleden, als ik daar nu op terug kijk viel dat alleszins mee…
Dag ridzerd: engelen zijn de grootste helpers in het leven, of ze nou vrij of niet zijn.
Zij helpen ons en niet andersom. Mien
De bestrijding van Ahriman (de fouten) ,
in het citaat
” want de bestrijding daarvan maakt ons sterk en vrij. Geen moment echter moeten wij daarom van deze fouten houden.”
Dus niet van Ahrman houden maar weten hoedat je hem bestrijdt , daar komt het op aan .
Dat kan volgens mij alleen maar met Liefde, maar het feit dat ik fouten maak, (en ze eventueel kan herstellen) dat ik de kans krijg ergens tussen te kiezen, daar heeft Ahriman ook een bijdrage in. Dat ik die kans krijg is iets waar ik dankbaar voor kan zijn, dat heeft niks te maken met van Ahriman te houden, dat is een associatie die ik niet maak.
Als we als morele robotjes geschapen zouden zijn, zouden we inderdaad geen vrijheid hebben. We zouden het goede doen omdat het ingeschapen was. Maar opdat de mens wel een vrij wezen kon worden is ook de mogelijkheid tot de vergissing, tot het boze aanwezig. Christus verwoordde dat ook door te zeggen dat de mensen niet zijn knechten maar zijn broeders zijn. Ik kan me wel voorstellen dat het in Gods scheppings bedoeling ligt vrije wezens te scheppen, zelfs als deze vrije wezens ookGod kunnen verloochenen, wat engelen die hoger in de ladder der hierarchien staan niet zouden kunnen.Steiner noemde de mens ook de 10e hierarchie, die iets nieuws zou kunnen ontwikkelen, namelijk liefde uit vrijheid.
gA 119, 18-4-1909 abend;” sozusagen mitten in der Reihe der Engel beginnt die Moeglichkeit der Freiheit; im Menschen ist sie doch erst in der richtigen Weise ausgebildet.” aan deze uitspraak van Steiner gaat een lang verhaal vooraf, die niet zo makkelijk samen te vatten is, maar opdat er vrije mensen zouden kunnen komen,moesten er voordien bepaalde engelen vallen, maar dat was niet hun vrije keuze, dus meer een soort offer, immers vrijheid hadden ze nog niet, deze wezens, voor de mens tegenkrachten maken het voor de mens mogelijk om vrij te worden. En de mens zal met dat vermogen in staat zijn om ookde hogere engelen te verlosen en vrij te maken,maar dat zal dmv liefde moeten gebeuren. Maar daar valt natuurlijk nog veel meer over te zeggen,maar oa in GA 110 na te lezen.
Ik moet GA 110 nog maar eens lezen, als ik er aan toe kom, Kees. Het is een gecompliceerde zaak. Je weet er aardig wat van.
Allen dank voor de interessante en behartenswaardige reacties.
Zou ik niet doen, ridzerd. Dan liever Dionysos de Areopagiet, of te wel de Europarkiet, zoals we hem aan RUL noemde.
Ik denk dat Rudolf zich daarop ook gebaseerd heeft. Mien
Vrijheid is daar waar het theoretiseren ophoudt, goden zijn meervoud en zodoende in de tijd geplaatst. God is enkelvoudig, eeuwig buiten de tijd. Alles wat in de tijd geplaatst is is aan verval onderhevig, in de eeuwigheid zijn verleden en toekomst samen Nu. Christus zegt: ‘ geen mens is zonder zonde ‘, hoe groter de zonde, hoe groter de genade.
Die Ridzerd toch, weer kiest hij een citaat van Steiner, wat mijn zielenroerselen raakt. Om het toch bij Steiner te houden, nog ’n keer de oud-leerlingen spreuk van Steiner, die mijn jongste zoons(tweeling) meekregen toen ze het Karel de Grote College verlieten. Ze kregen nadrukkelijk van hun leraren mee, deze spreuk vaak te lezen, dan zouden ze hem leren begrijpen, wat ze natuurlijk niet deden, zij hadden/hebben wel iets anders aan hun hooft! Ik heb hem vaak gelezen en vind de spreuk op zichzelf heel goed! Toch herbergt de spreuk, wat paradoxaals voor mijn Ziel. Eerst maar eens de spreuk:
In de verte der levenswegen
moet weerspiegelen
wat in het dierbare huis der jeugd
als zegel
van het echte mensenwezen
in het hart
werd geprent.
De diepte der herinnering
moet zijn kracht bewijzen
wat de ziel vermocht te vinden
in de kringen van het hart
door het praktische te begeleiden
in de krachten
van dierbare levensscholing.
Mijn moeder was heel katholiek, dus via mijn dierbare huis der jeugd is me heel wat van die aard in mijn hart geprent. Vooral de Latijnse uitspraken van de grote mensenwereld. Ik vind de titel van dit citaat dan ook heel actueel. Wij zijn uit God geboren!
Als dat zo is en geloofde er ook in, echter nu voel ik meer voor de Taoïstische benadering van het leven! Volgens de Taoïstische natuurfilosofie is de wereld zoals hij nu is, niet bedacht door een scheppende Godheid, maar het resultaat van een natuurlijke en eeuwig doorgaande evolutie, materie en energie! Deze benadering sluit beter bij hetgeen als zegel van het echte mensenleven in het dierbare huis van mijn jeugd in mijn Hart is geprent!
Tevens brengt de benadering van de Taoïsten me nader tot deze Spreuk van Steiner! In stilte ontvangen het zuiverste licht, al het leven in liefde verbindend!
Het tweede deel van Steiners Oud-leerlingen spreuk, verwijst me naar de diepste herinnering van mijn ziel, om hetgeen ze in de kringen van het hart zal vinden, praktisch te begeleiden in de krachten van dierbare levensscholing!
Ik tart mijn ziel dagelijks, met de kringen van mijn Hart, maar ik vind mijn ziel ouderwets! Daarom vind ik het oorspronkelijke Onze Vader van Jezus een verlossing van alle geestelijke ballast uit het verleden. Namelijk:
Bron van Zijn, die ik ontmoet in wat mij ontroert,
Ik geef u een naam opdat ik u een plaats kan geven in mijn leven.
Bundel uw licht in mij – maak het nuttig.
Vestig uw rijk van eenheid nu,
uw enige verlangen handelt dan samen met het onze.
Voed ons dagelijks met brood en met inzicht.
Maak de koorden van fouten los die ons vastbinden aan het verleden,
opdat wij ook anderen hun misstappen kunnen vergeven
Laat oppervlakkige dingen ons niet misleiden.
Uit u wordt geboren:
de al werkzame wil,
de levende kracht om te handelen,
en het lied dat alles verfraait, en zich van eeuw tot eeuw vernieuwt.
Zelfs Jezus onderwerpt zich hier aan hetgeen hem elke dag weer ontroert, hij beseft dat hij het gebeuren van de dag, niet aan zich kan onderwerpen.Hij wil Het Licht uitdragen om eenheid van Geest op aarde te verkrijgen!
In het dierbare huis van mijn jeugd werd er in mijn Hart geprent dat God het Licht scheidde van de duisternis! In wezen is God, zowel de oorzaak van Licht en als wel van Duisternis! Ook is in mijn Hart geprent: In den beginne was er het Woord! Het Woord was bij God, het Woord was God. En het Woord is vleesgeworden(Leven).
We kunnen nog zoveel woorden spreken, maar de plek van Leven kennen we niet! Volgens Jezus zit dat gegeven opgesloten in een kind van jonger dan zes dagen en hij kan dat vanuit zijn diepste herinnering weten. Immers als kind van vluchtelingen keek hij in de ogen van ’n dier via hun voederbak!
Steiner de geestlijke wereld heeft ook voeding nodig, waarvoor eigenlijk? Als het Licht waarvoor ze in touw zijn, langzamer groeit dan het onkruid op aarde, wat betekent dat dan voor mijn mens-zijn op aarde? Ik geloof niet in de reïncarnatiegedachte! Zowel mijn Ziel als mijn hart zegt, de mens is op zoek naar zijn wezen, terwijl hij het ten alle tijden was en is geweest!
Namelijk het toppunt van alles wat is! Adam was Androgyn, Eva werd hem toebedeeld, nog steeds androgyn met leven op aarde! Pas toen kwam de verdeling in het Woord “God”.
Als kind van een Katholieke moeder en een Heidense vader, heb ik als kind ervaringen opgedaan, die het daglicht niet kunnen verdragen, in wezen was het al mis toen ik op aarde kwam, ik ben geboren op een dag dat voor ons huis de Engelsen over ons huis heen schoten naar de Duitsers achter ons huis.
Wat doet dat met ’n baby, volgens Steiner: het edelste metaal wat men smeden kan! Ik zou wensen net als Jezus in een stal geboren te zijn, dan had mijn kosmische impuls op aarde veel meer steun ondervonden, immers het dierenrijk had ik met mijn Goddelijke/Kosmische blik kunnen bevruchten
Het stoffelijke neemt nu de regie van de mens over het leven op aarde over, Bill Gates heeft de Sillicon Valey daarvoor ingericht.
Ik vraag me dikwijls af waar zou ik terecht gekomen zijn, als ik een veertig jaar later geboren zou zijn? Met ander woorden: Ik heb het te doen met mijn vrouw en mijn kinderen!
Ze ontroeren me nog steeds, ik vind ze Goddelijk, maar voel me niet in staat ze te begeleiden in dierbare Levensscholing! Wie ben IK om dat aan te kunnen, als de dag al meer biedt dan de mensheid vermag?
Tot zover
Groetjes Walter
Beste Walter,
Als ik het zo lees zie ik pracht en tranen met elkaar verweven. Een tekst uit de bijbel kwam onmiddellijk bij me op nog voordat ik je laatste zin las. Het is de volgende: ‘ Iedere dag heeft genoeg aan zijn zelfs kwaad ‘ Uit mijn persoonlijke levens ervaring en daarna op zeer late leeftijd het lezen van de bijbel heb ik begrepen dat ingebakken patronen en gewoontes slechts pas dan veranderen er eerst een tegen beweging nodig is. Daartoe schiep God beide krachten ‘goed en kwaad’. Een prachtige zin die mij hoop biedt is het feit dat als de nacht het donkerst is, de morgenstond nabij is. En dat juist terwijl je het eigenlijk nooit meer zou verwachten, precies dan is het ultieme moment om genade om niets te mogen ontvangen. God geeft de mens geen onmogelijke opdrachten, die benoemen we onszelf toe.