De tijd die mensen in het devachan (Geisterland, woonplaats der goden) verblijven is niet voor iedereen gelijk. De onontwikkelde inboorling die nog weinig van deze wereld heeft ervaren, die slechts weinig zijn geest en zijn gevoel heeft gebruikt, zal een kort verblijf in het devachan hebben. Het devachan is immers in wezen ervoor om wat een mens in de aardse wereld geleerd heeft, uit te werken, vrij te ontplooien, het geschikt te maken voor een nieuw leven. De mens die op een hogere trap van het bestaan staat, die rijke ervaringen heeft verzameld, die zal veel te verwerken hebben en daarom een langer verblijf in het devachan hebben. Pas later, als hij in deze toestand kan zien (hineinschauen), zullen de verblijftijden weer korter zijn tot het punt, waar het wezen meteen na de dood weer naar een nieuwe belichaming kan overgaan, omdat de mens datgene wat hij in het devachan heeft te beleven, al uitgeleefd heeft.
Bron: Rudolf Steiner – GA 53 – Ursprung und Ziel des Menschen – Grundbegriffe der Geisteswissenschaft – Berlijn, 17 november 1904 (bladzijde 160-161)
Eerder geplaatst op 25 maart 2012.
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Wat is het verschil tussen Devachan en Kamaloka?
Het Kamaloka wordt ook wel vagevuur of louteringsvuur genoemd. Dit beleeft men in de eerste jaren na de dood. Daarna het Devachan. Dit betekent letterlijk land der goden, ook wel hemel genoemd.
Zie ook:
https://ridzerdvandijk.wordpress.com/2013/11/07/kamaloka/
https://ridzerdvandijk.wordpress.com/2013/06/13/moge-het-niet-te-lang-duren-voor-het-weer-zover-is/
Ik heb een vraagje Ridzerd : Is het mogelijk dat men het ‘Kamaloka” reeds op aarde doormaakt? Aanleiding daarvoor zijn de erge pijnen, ‘pijnscheuten’ die mijn man Paul doormaakt. Wij vermoeden wel dat het verschijnselen zijn van botafbraak en indeukingen van het bot waardoor de zenuwen alzo gekneld raken. Mijn man werkte op de in-vitro afdeling van een farmaceutisch bedrijf en moest ’s morgens (verdeling van de dierorganen voor testen) voor het eigenlijke werk begon, de ratten de kop inslaan (hetgeen hem telkens heel erg zwaar viel, bijna onmenselijk zwaar). Hij is een zacht mens. (Bij de cavia werd later de guillotine techniek toegepast – al even erg).
Wij tillen hier samen wel erg aan. Rita en Paul
Dit is een moeilijke vraag, Rita en Paul. Ik durf er eigenlijk niets over te zeggen. Wel denk ik dat men alle pijn die men op aarde meemaakt het leven na de dood in het kamaloka lichter maakt. Daarentegen maakt alle zinsgenot het leven in het kamaloka zwaarder.
Ik hoop dat er nog andere lezers zijn, die iets meer kunnen zeggen over dit gecompliceerde onderwerp.
Aha! Dank Ridzerd ik heb die twee geloof ik wat verward.
Dit citaat van Steiner is koren op mijn molen, ik las afgelopen weekeinde in de volkskrant een interview Kristofer Schipper, een van Europa’s grootste China kenners. Zijn zwakke poging om het Taoïsme uit te leggen kwam diep in mijn ziel aan! Taoïst kun je niet worden, je bent het! Iedereen is het. Maar als je gaat bedenken dat je het wilt zijn, ben je het al wat minder!
Deze uitspraak lijkt haaks te staan op wat Steiner in dit citaat zegt maar in wezen overlappen ze elkaar!
Volgens de Taoïstische natuurfilosofie is de wereld zoals hij nu is, niet bedacht door een scheppende Godheid, maar het resultaat van een natuurlijke en eeuwig doorgaande evolutie, materie en energie, die de chinezen ook wel Qi noemen. Zoals alles in de natuur verloopt ook het menselijk leven volgens een ongrijpbaar en onnavolgbaar ordeningsprincipe; alleen vertoont de mens als enige schepsel de hardnekkige neiging zich tegen die loop der dingen te verzetten, wat zinloos is en frustrerend bovendien, Niets doen –wuwei, zeggen de Chinezen- is een prima optie! Aldus Krisofer Schipper.
In wezen ben ik het hier mee eens. Ik lees in dit Steinercitaat ongeveer hetzelfde, namelijk de mens gaat net zo vaak dood totdat ie voldoende ervaringen in het aardse leven opgedaan heeft, om eeuwig te leven. Hij hoeft niet meer in het Dechavan te verblijven, hij kan meteen in een volgend lichaam doorleven. Met andere Woorden: Hij doorziet de loop der dingen en hoeft zich er niet meer tegen te verzetten.
In werkelijkheid is dat als afdruk van het echte mensenleven in mijn hart geprent! Namelijk op de Catechismusvraag: Waartoe zijn we op aarde? Om God te dienen en daardoor gelukkig te zijn! Veranderen we het woord “God” in “Leven” sluiten zowel het Taoïsme als dit gedachtegoed van Steiner aan bij dit Bijbels gegeven.
Zowel het Taoïsme als Steiner leggen de nadruk op leren. Hier de zes Taoïstische definities van verwordingen:
Houden van medemenselijkheid, maar niet van leren, ontaardt in dommigheid!
Houden van wijsheid, maar niet van leren, ontaardt in oppervlakkigheid.
Houden van vertrouwen, maar niet van leren, ontaardt in oneerlijkheid!
Houden van oprechtheid, maar niet van leren, ontaardt in eigenrechtigheid.
Houden van moed, maar niet van leren, ontaardt in opstandigheid.
Houden van standvastigheid, maar niet van leren, ontaardt in idiotie!
Met andere woorden: De zon leert, de maan dicteert, hoe we door het leven behoren te gaan, met de zon en met de maan!
Immers de dag biedt nog steeds meer dan de mensheid vermag, Het Kamaloka en het Devachan zijn voor mij scheppingen van de menselijke geest en passen in wezen niet oerkrachten der evolutie van de aarde.
De Levensgeest is sneller dan de menselijke Geest, Het ordeningsprincipe van de Levensgeest(Tao) is anders dan het ordeningsprincipe van de menselijke geest(Confusius). Steiner raakt beide geesten, maar de verbinding die hij er tussen legt duurt tijdspannen, iets wat ik niet accepteren kan, volgens mij kan de vrede op aarde binnen één dag bewerkstelligd worden en wel op een heel eenvoudige manier!
Laat de man kijken naar zijn/’n vrouw waarmee hij gemeenschap heeft, op dat moment geeft de man zijn zijn op aarde, via de vrouw over aan de volgende generatie natuurlijke mensen op aarde! Dat kost tijd!
Tijd kost geld! Echter het geheel ligt anders!
Geld stond ooit symbool voor vertrouwen, een soort gestold vertrouwen, voorheen was er ruilhandel!
Het verschil tussen het woord:God en Goud is de letter U! En tegen wie moesten we als kinderen u zeggen? Tegen al degene die ons vreemd waren, ouderen en allen die hoger in rangorde zaten zowel psychies,Pastoors, enz. of fysiek direkteuren, enz.
Echter in de evolutie van de aarde telt elk levend wezen, ongeacht zijn rangorde, echter de mens heeft ter harmonie van zijn zijn met de evolutiekrachten veel levend organisme tot stof teruggebracht! Van klei beton gemaakt, van olie plastic, enz.enz. Van emotie religie, tempels enz.Het zijn alle dammen in de evolutie processen der aarde!
Rentmeester van het leven op aarde was de opdracht van de mens volgens de Bijbel en wat doet de mens? Leven ten koste van het leven op aarde!
Om dat te zien en te ervaren heb ik geen reïncarnaties op aarde nodig, op elke plek op aarde wordt er geleefd ten koste van geestelijk of fysiek leven.
Tot zover
Walter Hebing.
Beste Ridzerd,
In een reactie hier zeg je “Daarentegen maakt alle zinsgenot het leven in het kamaloka zwaarder.” Dat maakt mij nieuwsgierig naar wat in antroposofie als zinsgenot (“alle” nog wel!) wordt verstaan. Mag ik niet meer genieten van lekker eten, van een mooie bloem, van intiem samenzijn met mijn vrouw? Ik vraag mij af wat daarmee mis kan zijn. Je weet vast wel enkele leuke citaten hoop ik…
Beste Theo, ik was van plan als antwoord op je vraag hele stukken over te typen uit GA 13 – Die Geheimwissenschaft im Umriss van Steiner, maar dat wordt te lang. Maar wat verstaat de antroposofie onder zinsgenot, is je vraag. In feite had ik dat woord beter niet kunnen gebruiken, want heel veel geestelijke genietingen komen ook via de zintuigen. Steiner schrijft daarover: ‘In al wat de zintuigen waarnemen, ontvangen zij tevens iets geestelijks, Dit geestelijke is na de dood aanwezig, zij het dan ook in andere vorm. Al het geestelijke, dat het Ik in de zintuigelijke wereld begeert, heef het ook, wanneer de zintuigen er niet meer zijn.’
Het komt er eigenlijk op neer dat begeerten die niet in dienst van de geest staan en ook niet van het lichaam, na de dood niet meer bevredigd kunnen worden. Gewone honger en dorst naar eten en drinken is een begeerte, die door het lichaam wordt bevredigd en die begeerte houdt op te bestaan bij de dood. Genietingen die daar echter bovenuit gaan en die in feite ook de lichamelijke gezondheid schaden, die genietingen kan men na de dood niet meer hebben, hoewel men er gedurende de tijd in het kamaloka na de dood nog wel begeerte naar heeft.
Dit onderwerp Kamaloka is op deze website al vaker ter sprake geweest. Zie hiervoor:
https://ridzerdvandijk.wordpress.com/2013/11/07/kamaloka/
https://ridzerdvandijk.wordpress.com/2011/08/09/kamaloka-het-blijft-tobben-2/
Lees ook de reacties van Michel Gaskemper onder die blogs, die zijn ook wel verhelderend.
Beste Theo, inderdaad nogal ongenuanceerd gezegd van mij. Ik hoop hier later op trerug te komen, maar ik heb momenteel keelontsteking en ik ben afgemat als een eendagsvlieg bij avond.
De vraag is uit interesse, Ridzerd! Veel waardering hier voor dit blog. Eerst beterschap dus!