Als men het essay “Der Sinn der Reformation” van Adolf Keller doorgelezen heeft – het is goed en eerlijk bedoeld en het behoort tot de beste werken van tegenwoordig op dit gebied -, dan wordt men moe door het heen en weer draaien en rollen in steeds dezelfde abstracties: “Reformatie wekt in het gemoed de vrijheid van initiatieven; de vrijheid van de initiatieven komt van de reformatie; als de reformatie had gewerkt, werd de vrijheid van de initiatieven gewekt” -, en zo rolt en draait men om en om volgens het patroon van alle abstractlingen, die niets anders tot stand brengen dan te zwelgen in een paar povere, armzalige begrippen, die niets van doen hebben met de werkelijkheid in de wereld. Dat is eigenlijk het kenmerkende van dat wat overwonnen moet worden: dit abstracte gedoe, dit leven in gedachtenarme ideeën, waarbij men zich de vingers aflikt van welbehagen, omdat men gelooft iets bijzonder verhevens te zeggen, als men iets bijzonder abstracts zegt.
Een dezer dagen kreeg ik een verhandeling, die ging over diepzinnige, theosofische dingen, maar eigenlijk was het slechts een verhandeling over het “iets”, en er werd alleen gesproken over het “iets”, van het “onverbeterde iets” en van het “verbeterde iets”, en hoe het “verbeterde iets het onverbeterde iets grijpt”, en het “verbeterde iets zich boven het onverbeterde iets stelt”. En zo verder: “bewust en onbewust iets”, “versterkt en onversterkt iets”, dat rolt en rolt maar door – het is uiteindelijk, op het geestelijk gebied overgedragen, ook niets anders dan deze vreemde manier van abstract werken van tegenwoordig, die dit abstracte bijzonder goed bevalt en die eigenlijk vlucht voor de werkelijkheid is, die helemaal niets te maken heeft met een of andere werkelijkheid.
Bron: Rudolf Steiner – GA 177 – Die spirituellen Hintergründe der äußeren Welt – Dornach, 21 oktober 1917 (bladzijde 209)
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
De mens heeft het woord laten vallen , door het steeds maar verder en verder te abstrahiseren . het woord hangt samen met het ‘Woord ,de Logos . Door abstractie verdwijnt het ware woord en tevens de Logos di de liefde voor het Leven , de werkelijkheid waarin wij leven .
Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven sprak de Logos .
Dat is ook de ware reden van ook de bijensterfte . Ook zij hangen samen met he twoord , met onze spraak en taal , zijn de Logos en Liefde . Men ziet de bijen als koopwaar en handelt daarnaar . Bijen sterven daardoor massaal af .
Zie ook de voordracht ‘ De Bijen en het Woord ‘ .
Bedankt Henri, In het begin was het woord…. wij verliezen de werkelijkheid.
De link naar de Bijen zie ik niet zo duidelijk. Waar kan ik de voordracht ‘De Bijen en het Woord’ ook terugvinden? Graag bij gelegenheid.
De Bijen staan van oudsher in verband met de zuiverheid van het spreken ( ook welsprekendheid ) en de taal , de taal is iets geestelijks vandaar de relatie met het Woord, de Logos .
Als de taal en onze spraak vervalt (abstraheert) vervallen ook de bijen , die een liefdevolle wereldse uiting van de Logos zijn .
R Steiner heeft het wezen van een bijenkolonie ook eens met wat in het menselijke hoofd gebeurd vergeleken .
Daarom is het ook dat priesteressen van Efeze ‘bijen’ genoemd werden , er ware Delphische bijen priesteressen enz ..
‘De bijen en het woord ‘ gaat over een lezing die her en der gegeven wordt .
http://www.bijenhouders.nl/agenda/2013/03/hoorn-lezing-de-bijen-en-het-woord
hier staat er ook wat over :
http://johnwervenbos.blogspot.be/2012/10/de-bijen-en-het-woord.html
http://nl.wikipedia.org/wiki/Bij_(mythologie)
Dank je wel Henri – Dank je John zoveel wijsheid over bijen. Dank zij de links komen wij er achter hoe ALLES met ALLES verbonden is en blijft.
heerlijk weer, dank je
Kees zal wel weer denken, daar heb je Walter weer met zijn opmerking over Ridzerds citaat keuze. Overigens kan ik dit zeer waarderen, aan dit pingpong spel is de mens overgeleverd totdat de waas,(het net) uit hun ogen verdwijnt!
Toch kiest Ridzerd weer twee citaten die mijn ziel raken, namelijk stelen, waarover ’n yogaleraar anders over denkt dan een doorsnee westerling, precies daar heb ik moeite mee! Stelen is een mondiaal begrip, zo niet dan moet het er een worden! Zal onze jeugd ten goede komen!
Abstract praten over de werkelijkheid is voor mijn gevoel hetzelfde als gelovig praten over de werkelijkheid, in beide gevallen is er niemand die er in het nu van kan getuigen!
In zekere zin is Het Woord ook gestolen, of je het nu abstract of gelovig bekijkt, het Woord heeft geen inhoud meer! Ter verantwoording ten opzichte van onze jeugd, die met ons in het nu leeft! Het Woord is visieloos en dat was het al In den beginne! In den beginne was er het Woord, het Woord was bij God! Het Woord is God! En het Woord is vleesgeworden!(manifestatie van het leven op aarde).Er is geen oorspronkelijker woord, dan het leven zelf!
Immers ik ben de Here uw God! Gij zult geen beeld van me maken, noch van hetgeen zich onderaards bevindt, noch van hetgeen zich op aarde bevindt, noch van hetgeen zich aan de hemelen bevindt!
Precies op dat kruispunt bevind ik mij!
Doch de mensheid heeft al zoveel tegenover de inhoud van het zuivere woord ondernomen, dat het zuivere woord op aarde niet meer bestaat!
Jezus kan dan wel uitroepen dat hij de Weg, de Waarheid en het Leven is.
Maar dat klopt niet, De Waarheid, de Weg en het Leven is niet aan het Woord verbonden. Immers het geheel is meer dan de som der delen!
Bijen “stelen” bij de bloem de honing en brengen bij een andere bloem het stuifmeel opdat de andere bloem vruchten voort kan brengen! Met andere woorden: De bij wordt met het zoet op aarde verleid om bloemen, planten en bomen te bevruchten, opdat nazaten een kans krijgen om aarde te kunnen ontstaan!
Bij de mens ligt dat gegeven anders, mag jezelf invullen! Toevallig las ik vandaag in de Volkskrant een artikel over het Confucianisme en het Taoïsme. De basis gedachte van het taoïsme sprak me aan, de aarde is een bakermat van allerlei energieën en krachten, de mens hoeft niets te doen, maar is zo eigenwijs dat hij toch iets doet, waardoor hij de harmonie van deze krachten verstoort. Om deze harmonie toch te waarborgen worden er regels(woorden) opgesteld!
In wezen is dit gegeven identiek aan het Bijbels verhaal van Adam en Eva!.
Steiner ontslaat de individuele mens van zijn verantwoordelijkheid ten opzichte van het nu zijn op aarde, immers de mensheidontwikkeling bevind zich pas daar en daar! Echter ik ga ervanuit dat de mens het toppunt van al het zijn op aarde is, niet een naam die er niet meer is, maar wel degene die zijn/haar Naam handelen.
Als er iemand de ware bedoeling van Steiner ten opzichte van de mensheid op aarde kan uitleggen, wil ik hem/zij graag ontmoeten. Mijn actie reikt niet verder dan het gebeuren van de dag, in die zin zie ik verleden en toekomst!
Ik leef nu! En waarom ik In Nederland geboren ben, is niet mijn vraag! Mijn vraag is: Wat kan ik voor Nederland betekenen?
In wezen niets! Het collectief karma van Nederland is te groot, om enige loyaliteit voor mijn speurtocht op aarde te verwerven! Het besloten nu!
Een aards besluit, opgesloten in woorden, waarvan het nu geen deel meer van uitmaakt! Steiner wijt dat gegeven aan de rijpheid van de tijd!
Ik zie dat niet zo, de mens is één met alles wat is, zo niet dan is hij/zij zijn tijd vooruit of loopt hij/zij achter de tijd.
Niets is moeilijker dan je tijd(aanwezigheid) in je zijn op aarde te bepalen. Ben je stelend, in harmonie of dienend op aarde, voor wat of wie?
Groetjes Walter
Beste Walter,
Je bijdragen lees ik altijd met interesse en ik bewonder je manier van schrijven – zo uit het hart! Mij lukt dat veel minder, bij mij is het toch meer ‘hoofd’ en dat doet vaak wat killer aan. Daarom vind ik reageren op jouw bijdragen altijd wat moeilijk en wanneer ik het van plan ben, laat ik het toch meestal achterwege, juist om je ‘warme’ stukjes. Maar nu moet het er toch maar van komen. Door je opmerking Steiner ontslaat de individuele mens van zijn verantwoordelijkheid”’.
Vandaag publiceerde ik op mijn blog een artikel over ‘kinderbespreking’ op de vrijeschool. Mijn hele werkzame leven was ik vrijeschoolleerkracht en ik heb de verantwoording ‘om het raadsel kind’ op te lossen – voor alle kinderen die ik onder mijn hoede kreeg – als een grote verantwoordelijkheid ervaren die Steiner hier op mijn schouders legde, d.w.z. die ik zelf op mij nam door vrijeschoolkracht te worden.