Het kind dat op zo’n wonderbaarlijke manier ons de diepste wereldraadselen openbaart

Opvoeding wordt door de antroposofische geesteswetenschap niet opgevat als een wetenschap, niet als een theoretische kennis, maar als een echte kunst, als een kunst die te maken krijgt met het meest edele materiaal dat we in de wereld hebben, met de mens zelf, met het kind dat op zo’n wonderbaarlijke manier ons de diepste wereldraadselen openbaart, wanneer het jaar na jaar, men zou willen zeggen, van week tot week ons laat zien, hoe door de fysiognomie, door de gebaren, door alles wat maar uitingen van leven in een kind zijn, hoe daar zichtbaar wordt het geestelijke, de ziel, die in het kind nog diep verborgen is als een goddelijke gave uit de geestelijke wereld.

Bron: Rudolf Steiner – GA 218 – Geistige Zusammenhänge in der Gestaltung des menschlichen Organismus – Londen, 20 november 1922 (bladzijde 243-244)

Vertaling: Pieter H.A. Witvliet. Zie voor de hele vertaling van deze voordracht zijn website:

VRIJESCHOOL PEDAGOGISCH-DIDACTISCHE ACHTERGRONDEN – OPVOEDKUNST DOOR MENSKUNDE

5 gedachtes over “Het kind dat op zo’n wonderbaarlijke manier ons de diepste wereldraadselen openbaart

  1. Lucies

    Ik kan deze stelling alleen maar beamen als leerkracht van kleuters met 40 jaar ervaring nu! Ik ben begonnen in het openbaar kleuteronderwijs als kleuterleidster en werk nu in een katholieke school met kleuters in groep 1/2.
    Maar ik heb me altijd verdiept in de Vrije Schoolpedagogiek/ antroposofie en heb mijn kinderen ook naar een Vrije School laten gaan tot aan de basisschool helaas (school was te ver weg en ze zouden met een bus moeten)
    Momenteel zit ik in mijn laatste schooljaar omdat ik bijna met pensioen ga. Nog steeds is het zo dat iédere kleuter mij blijft boeien en ik van ze geniet en ik zie in elk kind een diepe ziel verborgen! Althans; ik wéét dat dit zo is!

  2. Lucies

    Dank je wel voor de link, Henri!
    Inderdaad, héél veel speciale kinderen momenteel in de wereld (new age kids) Heb ze ook in de klas: Ik vertelde het Paasverhaal uit de kinderbijbel en een jongen viel helemaal stil en riep verontwaardigd uit: “Maar hij had helemaal niets gedáán!!!” bij het vertellen van Jezus dood aan het kruis. Hij bleef de hele dag zo in die verontwaardiging steken en begreep het maar niet.Deze jongen kan ook mijn gedachten raden a.h.w. merk ik en geeft de antwoorden op vragen die ik in de klas stel, die ik wil horen. Voor mijn collega was dit de moeilijkste en lastigste leerling zodat zij hem overdeed aan mij. Dit jaar heeft hij zich helemaal kunnen ‘ontpoppen’ om dat ik zijn oude ziel herkende en zijn kwetsbaarheid. Toen hij zich geaccepteerd voelde kwam er een intelligent, creatief kind tevoorschijn!
    Hij houdt zich bezig (6 jaar oud!) met de ruimte, met planeten en tekent en plakt hierover. Wil álles hierover weten! Frappant?

Geef een reactie op ritavervoir Reactie annuleren