Het gaat erom dat abstracte logica vandaag de dag niet meer voldoende is, wat men zegt moet realiteit hebben. Want tegenwoordig zijn we reeds aanbeland in een stadium van de mensheidsontwikkeling dat een journalist de mooiste dingen kan neerpennen, en de mensen staan in bewondering, en ze zeggen;”Ja, als ik dat lees, dat is zuivere geesteswetenschap!” – maar daarom gaat het helemaal niet. Het gaat vandaag niet meer om hoe de woorden klinken, maar wel: wat is de zielebodem van waaruit iets dergelijks gesproken wordt; het gaat om de substantie die men als mens in zich heeft! Of, om een vergelijking te gebruiken die ik al vaker aangehaald heb: Er zijn vandaag de dag dichters, die dichten ongemeen moeiteloos, ze maken mooie verzen die men kan bewonderen. Maar toch geldt: er wordt tegenwoordig 99 % te veel gedicht. Er zijn er echter, en die hun verzen klinken als een gestamel, maar deze verzen die een gestamel zijn, kunnen uit een echte menselijke diepte, dus een geestelijke diepte stammen, terwijl de verzen die bewonderd worden waardeloos woordgekraam kunnen zijn omdat de talen nu zover geëvolueerd zijn dat iedere onnozele hals vanuit de taal iets bewonderenswaardig kan maken. Wat vandaag dringend noodzakelijk is, is dat men van de klank van de woorden overgaat naar het motief, dus dat men niet bij het abstracte blijft, dat men niet letterlijk leest, maar dat men zich ten volle in het leven stelt en vanuit het leven de verschijnselen beoordeelt. Aldus gaat het erom dat geesteswetenschap zoals ze hier bedoeld wordt, vooral bevruchtend moet werken op de verschillende geledingen van het leven, anders zal er niet komen wat er moet komen.
Overgenomen uit Tijdschrift De Brug – Trefwoord Ahriman – 24 (Bron: GA 235)
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
In het oerbegin was het scheppende Woordwezen…
en iets verderop:
Alles is door hetzelve geworden
en niets van het gewordend is anders
dan door het woord ontstaan…
Gisterenavond nog uitgesproken voor een pas overledene…
Met name die passage over dat dichterschap in dit Steinercitaat is voor mij herkenbaar.
Hoezeer is de mensenspraak niet afgeweken van die van de engelen ?
De hemelse engelen spreken vanuit de aandoening of innerlijke denking en vanuit de wijsheid omdat zij in het goede der liefde zijn .
In de spraak dezer hemelse engelen ,die het goede behelzen komen veel oe o voor .
In de spraak der geestelijke engelen ,die het ware behelzen veel e en i .
Aangezien de klinkers niet tot de taal behoren ,maar tot het verheffen van haar woorden door de klank tot deze verschillende aandoeningen ,volgens de staat van een ieder ,zijn derhalve in de Hebreeuwse taal de klinkers niet uitgedrukt en worden zij ook verschillend uitgesproken ; daaruit leren de engelen het hoedanige van de mens kennen teen aanzien van de aandoening en de liefde .De spraak der engelen is ook zonder ‘harde medeklinker …
http://books.google.be/books?id=f3ZWAAAAcAAJ&pg=PA146&lpg=PA146&dq=over+de+spraak+der+engelen+%2Bswedenborgh&source=bl&ots=b5ELEnWAOt&sig=-cl942n1cWYKsffVcBVZAs7RWmo&hl=nl&sa=X&ei=WQ9iU9SgDu3V4QSGnoDYCw&ved=0CEkQ6AEwBA#v=onepage&q=over%20de%20spraak%20der%20engelen%20%20swedenborgh&f=false
[Over den hemel en zijne wonderen en over de hel naar hetgeen gehoord en …
Door Emanuel Swedenborg]
Van het werk van de dichter wordt verwacht dat het niet alleen mooi of lelijk is maar dat het inspireert en aanzet tot morele handelingen.
http://www.filosofie.nl/nl/agenda/6434/over-poezie-is-de-computer-zo-vrij-als-de-dichter.html en “”omdat de talen nu zover geëvolueerd zijn dat iedere onnozele hals vanuit de taal iets bewonderenswaardig kan maken””
Ik had eigenlijk eerst dit gedicht moeten plaatsen en daarna pas verraden wie de dichter is;
Midzomernachtsmonster.
Het geruis van vleugels van een donkere engel
in jouw droom deze zomer, het lispelen
van een steen in de formatie, de plons van een veer
op het water en het schrille gefluit
van een zoogdier diep onder de grond.
De branding die als een kat over het strand loopt
waarboven een schaterende maan mooi weer speelt.
Het humeurig tokken van een boshaan
het onverwachte ploffen van de wijde medusa
de plotselinge schreeuw van het spierwitte zand.
Over het water komt een gruwelijk wezen
komt thuis, grijpt de nimfen met klauwen
van zeewier, druipend het gele slijm
en trekt uit hun haren de draad
van Ariadne, dwingt ze in zijn labyrinth.
Daarnaast schrijft hij poeziekritieken in verschillende kranten en tijdschriften.
tsja …van critici gesproken …
Een men zit voor mij, spreekt en
kijkt mij aan.
Kan ik verstaan?
Cisca
Correctie: Een mens etc.
“De goeierikken en de slechterikken.
Pufhilk wil niet dat de Hulk in het team van Spiderman zit.
De Hulk is een goeierik hij kan z’n masker niet af doen , Kaptemus is ook een goeierik die kan z’n masker wel af doen.
Wendigo die reikt tot in de wolken is een slechterik en de Redhulk is ook een slechterik.”
Een kort citaat vandaag opgetekent uit de mond van een kind van vier jaar.
Correctie: opgetekend
Een goed verstaander heeft aan een half woord genoeg.
Laat ik dan deze maar n.a.v bovenstaande deze plaatsen::
Luisteren
Is meer dan horen
Een mens die kan luisteren,… iedereen wil zo iemand ontmoeten.
Aan hem kun je vertellen over je alledaagse leven.
Je grote en kleine probleempjes.
Hij deelt in je vreugde en verdriet.
Je bent gelukkig als er iemand echt naar je luistert.
Luisteren is tijd durven verliezen, de ander uit laten praten, geen oplossing willen geven, maar stapvoets met de ander op weg gaan.
Niet jouw tempo opdringen, maar dat van de ander volgen.
Niet jouw antwoord geven, maar de ander zijn eigen antwoord laten vinden.
In het luisteren ervaart de ander dat je van hem houdt, met zijn onmacht, zoeken en tasten.
Wie durft te luisteren verliest de drang en de dwang om de ander te verlichten, maar begint te geloven dat het luisteren zelf al het licht is.
Bron: Onbekend.
Mooi Haike,
De meeste mensen kunnen helemaal niet luisteren omdat de aandacht helemaal opgeslokt wordt door het denken. Daar besteden ze meer aandacht aan dan aan wat de ander zegt en ze besteden helemaal geen aandacht aan het enige dat werkelijk belangrijk is: het Zijn van de ander achter de woorden en het verstand.
Als ik het ga hebben over wat een ander niet of wel kan, dan heb ik dus een oordeel over die ander. Dat heeft voor mij een grote consequentie: ik kan dan dan niet meer goed waarnemen; sterker nog: De waarneming stopt, en belemmert me daardoor te zien wie die ander nou werkelijk is…