Het zou kunnen lijken alsof wat ik zojuist beschreven heb over het doorlopen van de mens door het leven tussen dood en nieuwe geboorte, altijd zou betekenen dat de opeenvolgende aardelevens altijd volkomener en volmaakter zouden zijn. Dat is echter in de praktijk niet het geval. […] Het blijkt dan dat we niet altijd in staat zijn na de dood te overzien welke krachten we ons moeten verwerven om begaan onrecht te kunnen goedmaken. En daar werken vele krachten mee, zodat het kan zijn dat we wat we uit egoïsme in het leven voor de dood begaan hebben, door een nog groter egoïsme denken te kunnen vereffenen, en wat we aan dwaasheid gedaan hebben door een nog grotere dwaasheid compenseren willen. Daardoor kan het gebeuren dat de volgende aardse incarnatie nog onvolmaakter verschijnt, als een nog zwaardere scholing dan de laatste was. Over het geheel genomen is echter de doorgang van de mens door de herhaalde levens op aarde toch een vooruitgang (Duits: Aufstieg).
Bron: Rudolf Steiner – GA 63 – Geisteswissenschaft als Lebensgut – Berlijn 4 december 1913 (bladzijde 167-168)
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Elk leven van een incarnatie is als een parel geregen op een halsketting, er zitten mooiere en minder mooie parels aan,maar uiteindelijk telt toch de indruk die de hele ketting maakt, als de tijd tot ruimte geworden is…
Je bent ongekend positief, Kees. Ik zou eerder zegen: dat valt dan weer tegen.
Ik dacht te weten dat men na de dood toch enig inzicht krijgen zou door begeleidende engelenhierarchiën om het in het volgende aardse leven toch beter te kunnen doen (=vereffenen) maar dat egoisme door nog groter egoisme vereffend zou worden, dat zal dan toch niet door krachten zijn die het echt goed bedoelen, of niet ? Wie weet mag antwoorden …
Ja en Dwaasheid door nog grotere dwaasheid. Is daar een voorbeeld van ???
het is mogelijk een leven te leiden dat zo materialistisch is, zodat in het leven na de dood men niet meer vatbaar is voor inspiraties van de hoogste hierarchien, met bijbehorend karma, (planeetsferen) maar wel voor de inspiraties van ahrimanische engelen, Steiner zegt over deze mensen dat ze slechts kort in het hiernamaals vertoeven en zeer snel weer reincarneren
http://updateantroposofyapocalypse.blogspot.nl/2012/10/haat-en-reincarnatie.html
Henri en Jen Dieng, het roept bij mij ook nogal wat vragen op. Maar Steiner zegt hier niet dat egoïsme met egoïsme, dwaasheid met dwaasheid vereffend kan worden, maar dat het kan gebeuren dat mensen denken dat dat kan. Maar dat een leven soms nog dwazer kan zijn dan een voorgaand leven, vind ik niet zo verwonderlijk, want ik heb me vaak afgevraagd: Als de mens nu voor zijn geboorte (dus in het leven tussen dood en geboorte) gezien heeft wat zijn eigen slechte en dwaze daden voor uitwerking hebben, hoe kan het dan dat mensen nog steeds zo veel slechte en dwaze daden begaan? Blijkbaar is de mens dan weer alle goede voornemens vergeten of – wat CheeseCurve hierboven aangeeft – is de mens maar zeer kort in het leven tussen dood en geboorte geweest en heeft hij weinig inpiraties ten goede ontvangen.
Ja, dat laatste heb ik ook gehoord , en naar het schijnt krijg iemand ook geen grote hoogte in de sferen na de dood ,als hij heel weinig afgelegd hebt en heel materialistisch geleefd heeft en dan makkelijk in de vangnetten van de ahrimanische wezens blijft hangen op de maansfeer, de eerste sfeer waar de overledene belandt ……
Als je iets heel lekker vindt en je eet er veel teveel van dan is het op een gegeven moment helemaal niet meer zo lekker. Als de mens lang genoeg in het ‘stof’ gehapt heeft dan ontgroeid men de materie pas nadat men er eerst overvol van geraakt is.
Deze vindt ik ook een mooie nadenker:
” Nu bevinden wij ons in zulk een ontwikkelingscyclus van de mensheid, waarin de zielen hier in het fysiek leven de spraak van het geestelijke moeten leren. Hier verwerven wij ons kennis over de hogere werelden, wat wij in de ware zin van het woord antroposofie noemen en dat is wat vele zielen van tegenwoordig verachten. In waarheid is dit de taal die wij na de dood moeten spreken, indien wij ons in de ware zin van het woord in de geestelijke wereld willen inleven; zoals een stomme betreden wij de geestelijke wereld, wanneer wij deze taal hier niet leren spreken. “
(lezing te Linz op 26/01/1913, GA 140)