Het gevoel van dankbaarheid onderschat men tegenwoordig. Dit dankbaarheidgevoel verbindt de mensen met de wereld, laat de mensen zichzelf als een deel van de wereld voelen. Leidt men het kind zo, dat het tegenover de geringste kleinigheden dankbaarheid kan ontwikkelen, dan sluit het kind zich niet in egoïsme af, dan wordt het kind altruïstisch, dan verbindt het kind zich met de omgeving. […] En heeft men het kind het dankbaarheidgevoel bijgebracht, dan zal men zien, dat men de basis voor de morele opvoeding geplant heeft. Want als men dit dankbaarheidgevoel verzorgd heeft en deze dankbaarheid verenigbaar met alle kennis blijkt, dan zal het gevoel van het kind gemakkelijk doordrongen zijn van de liefde, zoals de mens ze hebben moet voor alle andere mensen, uiteindelijk voor alle schepselen van de wereld. Men zal de liefde het zekerste vanuit het dankbaarheidgevoel kunnen ontwikkelen.
Bron: Rudolf Steiner – GA 297a – Erziehung zum Leben – Selbsterziehungund pädagogische Praxis – Den Haag, 4 november 1922 (bladzijde 159-160)
Zie ook: Dankbaarheid
De grote Rudolf Steiner Citatensite 