De wetenschappers van tegenwoordig houden zich alleen met de materie bezig, met de percentages van de materie, hoeveel koolstof, zuurstof, stikstof, waterstof in eiwit enzovoort aanwezig is. Daardoor leert men echter helemaal niets over de materie. De materiële wetenschap kent juist de materie niet, omdat men de materie pas kennen leert, als men weet, hoe de geest erin werkt. Helpt het dan, als iemand zegt: Ik wil een horloge leren begrijpen; goed, ik zal proberen mij de werking van het horloge duidelijk te maken. Het horloge is van zilver. Het zilver dat in mijn horloge zit, is in de zilvermijn daar en daar gewonnen. Dit zilver is dan met treinen naar die en die stad vervoerd. Daar is het afgeleverd aan de handelaren enzovoort. Verder zit er in het horloge een porseleinen wijzerplaat. Dat porselein is daar en daar verkregen, in die en die stad gekomen en ga zo maar door. – Hij weet helemaal niets van het horloge! Men weet pas wat van het horloge, als men weet, wat de horlogemaker eraan gedaan heeft. En het maakt zelfs niet eens uit voor het begrijpen van de werking van een horloge, dat men weet, hoe het zilver gewonnen wordt in de mijnen; maar van belang is, dat men weet, hoe het horloge werkt, hoe de horlogemaker eraan gewerkt heeft, de tandraderen passend gemaakt heeft en zo meer.
Bron: Rudolf Steiner – GA 350 – Rhythmen im Kosmos und im Menschenwesen/ Wie kommt man zum Schauen der geistigen Welt? – Dornach 22 september 1923 (bladzijde 302-303)
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Dát proces – hoe uit het zilver en porselein een horloge ontstaat – noemt men in de wetenschap toeval, als ze niet beter weten. En daarover heeft een groot astronoom eens gezegd: als door alle krachtwerkingen in de kosmos bij toeval de mens zou zijn ontstaan, zou dat hetzelfde zijn als dat een windhoos een vuilnisbelt opzuigt en verderop als een boeing 747 weer neerzet.
Haha, dat is een mooie opmerking.
Het is soms gewoon lachwekkend wat de wetenschap allemaal beweert. De tenen trekken me altijd krom als ik bijvoorbeeld een zogenaamde geleerde hoor zeggen dat de aarde 14 miljard jaar geleden is ontstaan. Bij anderen is het 17 miljard jaar, het komt blijkbaar niet op een miljardje meer of minder aan. Maar dit wordt dan wel beweerd met een stelligheid alsof ze er zelf bij geweest zijn.
Nou, dat kunnen ze toch wel redelijk berekenen, Ridzerd. Alleen zijn de getallen wel anders. Men neemt aan dat het zonnestelsel 4,6 miljard jaar geleden is ontstaan en het heelal 13,7 miljard jaar geleden. De aarde zou ca 4,3 jaar geleden tot vaste materie zijn gestold.
Ik kan je het zeer lezenswaardige boek van de Nederlandse astronoom Ed van den Heuvel aanraden: ‘Oerknal, oorsprong van de eenheid van het heelal’. Als ik je adres had, zou ik het bij bol.com voor je bestellen uit dankbaarheid voor alle citaten en het werk dat je daarin steekt.
Het is een erg aardig aanbod van je, Bernard, maar zo’n boek kan ik niet doorheen komen. Het zou zonde van je goede geld zijn, maar thanks anyway.
Interessant. Hier een videofilmpje van de boekpresentatie van Ed van de Heuvel: Oerknal, oorsprong van de eenheid van het heelal (mei 2012).
Hij verwijst in zijn toespraak trouwens naar een interessante inaugurale rede (1989) van Ad Lagendijk: De arrogantie van de fysicus.
Schrijft die Ed van den Heuvel dan dat de aarde ‘ca 4,3 jaar geleden tot vaste materie’ is gestold? Dat was dus in de zomer van 2009… Lijkt me geen bijzonder goed astronoom. 😉
Ha ha – Michel. Ik bedoelde natuurlijk 4,3 miljard jaar geleden . . . .
Maar jij was in 2009 nog wel vloeibaar, dacht ik, tóch!
De kennis die de materiële wetenschap over materie heeft gelijkt op zichzelf benoemde geestelijke wetenschap die het geestelijke ontbeert.
Ik denk dat zij prima tot elkander in verhouding staan.