Kirma, Kerma, Keerma?

In de tekstpassage van Steiner die ik de afgelopen drie dagen geplaatst hebt, staat ook nog een tussenopmerking van hem, als volgt:

Ik zou hier een korte tussenopmerking willen maken. Het woord ‘karma’ is langs de omweg over Engeland naar Europa gekomen. Doordat men het als ‘karma’ schrijft, zeggen de mensen veelal ‘karma’. Dat is verkeerd. Karma moet men uitspreken alsof er op de a een umlaut staat, dus ä. Sinds ik het bestuur voer over de Antroposofische Vereniging zeg ik altijd ‘kärma’ en ik betreur het, dat zeer veel mensen zich hebben aangewend om het vreselijke woord ‘kirma’ te gebruiken. Als ik ‘kärma’ zeg, schijnen ze het als ‘kirma’ te verstaan. Dat is verschrikkelijk. U zult het ook vandaag wel weer gehoord hebben, dat vele zeer getrouwe leerlingen sinds enige tijd ‘kirma’ zeggen.

Bron: Rudolf Steiner – GA 235 – Esoterische Betrachtungen karmischer Zusammenhänge – deel 1 – Dornach 23 februari 1923 (bladzijde 64)

Vertaling: A. Goedheer–de Keizer en H.L. Veltman-Arntzenius

Men zal mij niet gauw horen zeggen dat ik een bewering van Steiner gezeur vind, maar deze dus wel. Als ‘kirma’ verschrikkelijk is, wat moet het dan zijn? Kerma, keerma? Eerlijk gezegd vind ik alle drie voor geen meter klinken en degenen die menen dat ze kerma of keerma of kirma moeten zeggen, zetten zichzelf in mijn ogen gewoon voor gek. Ik houd het maar gewoon op karma. Hoe moeten we trouwens ‘karmische beschouwingen’ voortaan uitspreken? Kermische beschouwingen? Keermische beschouwingen?