Als u soms ook twijfel zou kunnen overvallen bij de gedachte: Er is wel een sterk licht aanwezig, maar ook een grote kans op vergissingen, hoe zal jij zwakke mens daarin de goede weg vinden? Hoe zul je kunnen onderscheiden, wat van de waarheid stamt en wat dwaling is? – Als zulk een gedachte in u opstijgt (Duits: in der Brust aufsteigt), kunt u versterking en kracht voelen door het devies: De waarheid zal het zijn dat de hoogste impuls voor de mensheidsontwikkeling zal geven, en de waarheid zal mij nader staan dan mijzelf. Stel ik mij zo in op waarheid en vergis ik mij hier in deze incarnatie, dan zal de waarheid de kracht hebben mij tot zich te trekken in de volgende incarnatie. Als ik mij eerlijk vergis in deze incarnatie, zal zich deze dwaling compenseren in de volgende. Het is beter zich eerlijk te vergissen dan oneerlijk dogma’s aan te hangen. En het woord zal voor ons oplichten: Niet door onze wil, wel echter door de goddelijke kracht van de waarheid zelf zal deze waarheid zegevieren.
Bron: Rudolf Steiner – GA 127 – Die Mission der neuen Geistesoffenbarung – Kopenhagen, 5 juni 1911 (bladzijde 180)
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Wauw!! Wat een mooi en warm citaat Ridzerd. Die raakt me diep in mijn Hart. Dank je wel!
@Haike Ook bedankt, is mijn werk niet voor de kat zijn viool. 🙂
Dat is het nooit Ridzerd. Enne… niet zo laatdunkend over jezelf en de Friezen. Ik mag dan geboren en getogen Amsterdammer zijn, er gaat 50% Fries bloed door mijn aderen…. 😊
Niet laatdunkend bedoeld. Just a joke.
Het is alsof de rode draad zichzelf spant, Ridzerd kiest telkens citaten van Steiner, waarop ik me genoodzaakd voel om te reageren en met het vorig citaat van Steiner, bracht Ridzerd me terug bij mijn prent tijdens mijn Jeugd ingeprent. Namelijk de Tien geboden. En dit citaat van Steiner, ondergraaft, mijns inziens, eigenlijk het vorige citaat!
Het Boedhisme kent namelijk, drie zuivere leefregels, die men moet nastreven alvorens men het achtvoudige pad behoord te bewandelen. Ze luiden als volgt:
Deze bieden een manier van interpreteren voor het navolgen van de specifieke leefregels en geven steun in situaties, waarin geen van de leefregels van toepassing lijkt, of waar leefregels elkaar lijken tegen te spreken.
• Ik zal afzien van kwaad doen. Het is mijn eerste en voornaamste wens, om geen levend wezen kwaad te doen. Ik zal in het diepst van mijn hart de vraag stellen: “is hetgeen ik wil gaan doen schadelijk, iets wat een scheiding aanbrengt tussen een wezen en Dat wat niet geboren is en niet sterft? Is het iets waarvan ik moet afzien, een verkeerde handeling, een onwijze handeling?” Op een bepaalde manier is het zo, dat ‘het kwaad’ niet bestaat: er is alleen onwijs handelen, voortkomend uit onwetendheid en verwarring. Ik oefen zodat ik zoiets dergelijks niet zal doen, noch tegen mezelf, noch tegen anderen of de wereld.
• Ik zal alleen goed doen. Het is mijn oprechte wens om slechts dat te doen, wat met de waarheid overeenkomt. Ik zal in het diepst van mijn hart vragen: “Is hetgeen ik wil gaan doen, gepast, geschikt, iets dat men kan doen? Leidt het tot bevrijding?” Dit is het goede, dat boven de tegengestelden van ‘goed’ en ‘kwaad’ uitstijgt.
• Ik zal goed voor anderen doen. Ik bid dat elke van mijn daad van echte waarde zal zijn en dat ik nooit onbedoeld de voorwaarden schep, die ertoe leiden dat anderen kwaad doen. Ik zal in het diepst van mijn hart vragen: “Is hetgeen ik wil gaan doen echt van waarde? Is het een passende gave? Komt het overeen met de zuivering van mijn hart?”
Als we oprecht kunnen zeggen dat we in elke zaak van belang de Drie Zuivere Leefregels zorgvuldig hebben toegepast, kunnen we gerust zijn dat we onze best hebben gedaan. En meer vraagt het boeddhisme niet van ons. Fouten zullen toch worden gemaakt, natuurlijk, daarvoor zijn we mensen. Maar ze zullen met een zuiver hart zijn gemaakt en in het grote perspectief, daar gaat het om. Er zijn verschillende manieren om naar het stille, rustige, diepste deel van ons hart te luisteren. Ieder van ons moet dat zo eerlijk mogelijk doen. Daar zijn geen formules voor, geen eenvoudige antwoorden. Maak de Drie Zuivere Leefregels nooit tot minder dan ze zijn.
Ik vind deze leefregels, goed bij mij passen, ik wil niet handelen tegen mijn gevoel in, mijn hart lijdt eronder als ik iets doe tegen mijn gevoel in.
In dit citaat ontslaat Steiner me van mijn gevoelens, immers als ik eerlijk en oprecht ten opzichte van mijn geest handel ten dienste van de algehele mensontwikkeling, komt alles via de Goddelijke kracht van waarheid, in mijn volgend leven wel weer Goed. Dat gegeven kan ik niet verwerken, mijn hart leeft nu, mijn Geest heeft dan wel alle tijd, maar mijn hart niet, het schreeuwt om ruimte!
Mijn hart begrijpt de gebeurtenissen, die in het nu geschieden niet, doch het achtvoudige pad vraagt om een juist begrip van alles om je heen, mijn Geest heeft dat wel, maar kan het niet verenigen met de gevoelens van mijn hart, in die zin leef ik een schizofreen leven. Ik zie in reïncarnatie geen oplossing voor de problemen van mijn Hart. Hoeveel harten moeten er nog sneuvelen, vooraleer de Geest inziet, dat elk hart de bron van het fysieke zijn is waaruit de geest oneindig uit kan putten?
Steiner erkent dat gegeven ook in zijn Oudleerlingen Spreuk, maar nochthans geeft hij de voorkeur aan de geest door het woord gevormd. Het Hart als bijzaak beschouwd, in de wetenschap is het hart ook uitwisselbaar, ik kan me niet voorstellen dat boedhisten het daarmee eens zijn, nochthans kan ik dit gegeven begrijpen, in het kader van Karmische begrippen.
Jezus staat in mijn jeugd geheugen gegrift met een hart op zijn borst! Ik weet zo gauw niet hoe ik dit rijmen moet met deze twee citaten van Steiner. Ik ken ook geen zwakke mensen, ik ken wel mensen die hun gevoelens moeilijk onder woorden kunnen brengen, maar daarom zijn ze niet zwak te noemen. Onze taal is niet zo toegankelijk voor ervaringen van het hart, in wezen heel Nederland niet! Ik heb ooit een brief geschreven aan de paus of aan de koningin, waarin ik opbiechtte, dat ik me als Nederlander voelde als het meest roofzuchtige dier op aarde. Het rooft overzee’s, onder zee’s, op de zee’s, bovenzee’s en van de zee. Om in het reine met mijn hart te komen, moet het zich toegang kunnen verschaffen tot de geheimen van de Ziel en daar is geen enkele incarnatie voor nodig!
Klokken luiders worden als criminelen beschouwd, terwijl ze alleen maar hun hart wilden luchten. Het moge duidelijk zijn, niet de mensheid ontwikkelt, want Jezus was ook begaan met de Waarheid vanuit zijn Hart, maar het denken over de mens als gebruikswaarde! Als alle harten van mens en dier tegelijkertijd hun oerschreeuw zouden laten, zouden de woordelijk gevormde Geesten hun parisitaire basis, ten opzichte van het aardse leven, meteen onderuit gehaald weten. In wezen een volgende stap in ons huidig leven, het gebeuren in Syrië kan mogelijk deze handeling bespoedigen. In wezen loopt onze geest te ver vooruit ten opzichte van ons hart, verbonden met het dagelijks leven waar ook ter wereld. Vrede in het Hart verkrijgt men pas als alle harten op aarde in een gelijk ritme kloppen, pas dan gaat de mens zich werkelijk ontwikkelen. Uiterlijk hebben we er al genoeg staaltjes van gezien, maar innerlijk niets van dat alles, wat Boedha of Jezus bedoelde.
Biechten bij je eigen Hart, is toch anders biechten dan bij wie dan ook!
De zuivere leefregels hierbij in acht nemend.
Tot zover
Vriendelijke groet
Walter Hebing
Walter,
Er is denk ik een groot verschil tussen dingen bewust laten waaien, en daarbij denken dat dat dan wel weer goed komt in de volgende incarnatie.
Dan zal het overigens ook wel weer goed komen, maar op een hele andere manier dan je denkt.
Maar je vergissen omdat je echt niet beter weet is wat anders. En ook hier maakt Steiner weer een kanttekening bij.
Als jij een rekening bij een bank hebt die vervolgens met jouw geld in wapenhandel investeert, en je bent daar niet van op de hoogte, zal je daar karmisch wel de gevolgen van moeten dragen, het wordt je wel degelijk aangerekend.
Dus je eigen-verantwoording houdt nooit op. Nooit. Wat ook nooit ophoudt is de Liefde. Die is onvoorwaardelijk, ongeacht wat je doet.
Zet jij een ander een pistool tegen zijn slaap, en schiet hem dood: er wordt nog steeds van je gehouden.
Zou er tegen je gezegd worden; “Dat mag jij niet, of dan hou ik niet meer van je”. Dan kun je dus ook meteen kunnen constateren dat er ingegrepen wordt in de vrije wil van de mens, en dat is niet aan de orde, vanuit de Geestelijke wereld.
Maar dat wil niet zeggen dat die daad niet moet worden afgerekend of dat je de consequenties er niet van hoeft te ondergaan. Dat zou zelfs in je nadeel zijn als dat zo was, want dan krijg je dus ook geen kans om het goed te maken.
Dat laatste kan je ervaren als je weer overstapt naar de andere kant en daar de innerlijke pijn die je de ander hebt aangedaan tijdens je incarnatie, ervaart, wat mede mogelijk maakt dat je het besluit neemt om bij een volgende incarnatie anders om te gaan met de zaken, en de ander.
Hallo Haike.
Je beschrijft precies het dilemma van het leven, Liefde en verantwoordelijkheid, waarbij Liefde de blinde kracht is om ons alle zachtzinnig of hardhandig alle hoeken, spleten, enz. van het Leven laat zien en verantwoordelijkheid is een persoonlijke weg in deze schijnbaar blinde levens manifestaties der Liefde. Kahlil drukt het zo uit:
Want zo de liefde je kroont, zij kruist je ook. En al dient zij tot je groei, zij snoeit je evenzeer. En zo zij opstijgt tot je hoogte en je teer¬ste takken streelt, die trillen in de zon, zij daalt ook af naar je wortelen en rukt hun houvast aan de aarde los.
Als korenschoven gaart zij je bijeen. Zij dorst je tot je naakt bent. Zij want je tot je vrij bent van je kaf. Zij maalt je tot je blank bent. Zij kneedt je tot je buigzaam wordt; en geeft je over aan haar heilig vuur, opdat je wordt zult tot heilig brood voor Gods heilig feest.
Al deze dingen doet de liefde, opdat je kennen leert de geheimen van je hart en daardoor een deel wordt van ’s levens hart.
Maar zo je in je angst alleen haar vrede en haar genoegen zoeken zou, dan deed je beter je naaktheid te bedekken en van liefdes dorsvloer weg te gaan, de seizoenloze wereld in, waar je zult lachen, maar niet je volle lach, en wenen, maar niet al je tranen.
De liefde geeft alleen zichzelf en put ook uit zichzelf alleen.
De liefde neemt niet in bezit, en wil ook niet in bezit genomen worden; want de liefde is zichzelf genoeg.
En als Je lief hebt zeg dan niet:’God woont in mijn hart’, maar veeleer: ‘lk ben in het hart van God’.
En meen niet dat je richting geven kunt aan liefde’s loop, want de liefde richt, zo zij je waardig acht, je loop.
De liefde zoekt alleen zichzelf te vervullen. Maar zo je liefhebt en begeren moet, laat je begeerten zijn: te smelten tot een kabbelende beek, die haar lied zingt tot de nacht; de pijn te kennen van te veel tederheid gewond te worden door Je eigen begrip van liefde; en bereidwillig en vol vreugde te bloeden; bij ’t morgenlicht met een gevIeugeld hart te ontwaken en te danken voor een nieuwe dag van liefde;
op het middaguur te rusten en liefdes vervoering te overpeinzen;
vol dankbaarheid in het avonduur huiswaarts te keren;
en in te slapen met een gebed voor de beminde in je hart en een loflied op je lippen.
Na zo’n bloemlezing van Gibran Kahlil tot je innerlijk toegelaten te hebben, kan je je niets anders voorstellen dan te willen zijn in het Hart van God! En waar kan je dan het best vertoeven? Mijns inziens tussen het natuurlijk- en gecultiveerd leven in. Tussen de nonverbale en de verbale wereld. Het Universele Nu. Met het Universele Nu, tracht ik verantwoordelijk mee om te gaan en sta al een tiental jaren op het punt om Nederlands Staatsburgerschap in te leveren, echter ik heb ook een verantwoordelijkheid tot mijn gezin. Illegaal op de wereld zijn heeft ook zo zijn consequenties. Ik ken dat gegeven al meer dan vijfentwintig jaar door dat ik al meer dan vijfentwintig jaar met vluchtelingen werk. Namelijk ze inwijden in het Nederlandse Taal bolwerk. Nederland heeft over de zeeën, op de zeeën, onder de zeeën en van de zee geroofd, daardoor ontstond Nederland, half onder de zeespiegel liggend. Zich ingravend in een taal, met heel veel tijden, nl: TT, VT,VTT,TVT, enz. enz. Echter mijn hart is nu deelnemend aan het leven op aarde en weet zich geen raad met het huidig gebeuren.
Steiner wijt dit gegeven aan de bewustzijnsziel der mensheid, die is in ontwikkeling, echter mijn ziel ziet het omgekeerde, namelijk dat de bewustzijnsziel der mensheid zich langzaam maar zeker steeds verder verwijderd van het werkelijke leven(Liefde) op aarde. Incarnatie zou volgens mij overbodig worden, indien de mensheid beseft dat ze deel uitmaakt van Gods Hart. En goed doen voor de medemens, een goed doen is voor zichzelf. Het overgrote deel van de mensheid beseft dat, alleen de zogenoemde ontwikkelde mens niet.
Liefde is het begin en eindpunt van het leven, in wezen is Liefde de kracht van leven, daar heeft de individuele mens part noch deel aan als hij dat niet wil, dan wordt hij geleefd! Pas als de mens zijn eigen verantwoordelijkheid neemt, ontmoet hij de liefde’s Krachten, die hem rijp maken voor de geheimen van het hart.
Steiners woorden: ” De diepte der herinnering moet zijn kracht bewijzen
wat de ziel vermocht te vinden in de kringen van het hart door het praktische te begeleiden in de krachten van dierbare levensscholing.”
in deze contekst geplaatst geeft Steiner hier de verantwoordeljkheid aan de ziel, om de kringen van het Hart praktisch te begeleiden in de krachten van de dierbare levensscholing(Liefde).
Precies daarom waag ik me op deze webpagina, mijn ziel is door het leven geschoold en wil mijn hart bijstaan in zijn levensvreugde. Mijn hart is met het leven op aarde nu betrokken, mijn ziel met het algemene leven, mijn geest wil deze kloof nu verantwoordelijk overbruggen. Niet in het hiernamaals!
Dat moet mogelijk zijn, mijns inziens, een kwestie van ezelbruggetjes wegnemen! Ze zijn immers belangrijker geworden dan het doel waarvoor ze ooit diende!
Steiner zet in de oudleerlingen spreuk de kringen van het hart centraal en wil dat deze kringen praktisch begeleid worden door de ziel en het diepste van haar herinnering. Voor dat gegeven pas ik voor, mijns inziens kan de mens alleen verder ontwikkelen, via het hart. De kringen erom heen vormen alleen bescherming voor het hart, maar kunnen geenszins de bron zijn voor de begeleiding. Het hart moet de ruimte krijgen om zichzelf veilig te kunnen openbaren. De kern van Kahlils betoog. Het hart is verbonden met het heden, de ziel met het verleden, de geest met beiden gericht op de toekomst die al is, immers het leven is een eeuwig ontwarend proces. De mens wordt uitgenodigd om er deel van uit te maken, maar heeft moeite met zijn positie in deze.
Echter Liefde en verantwoordelijkheid vallen voor de mens samen in het begrip God. In wezen niet te delen, maar de mens kan dat wel, een oponthoud in het ontwaren van de bron des levens, de mens schept zich tijd voor zichzelf. Zelfs buiten aardse tijd om, reïncarnatie.
Tot zover
Groetjes Walter
Hallo Haike en Walter,
Jullie schrijven komt over als commentaar van ervaringsdeskundigen.
GOED doen. Dat is zo’n rekbaar begrip.
Ik probeer bewust te doen wat van binnen GOED voelt. Ik weet dat als het van binnen goed voelt het goed is.
Ik doe ook wel eens iets waarvan ik me later realiseer dat het helemaal niet goed was. Daar zal ik mee moeten leven en van je fouten leren. Die gelegenheid wordt me geboden, iedere keer weer. Wanneer en waar weet ik niet. Ik moet het alleen herkennen en vervolgens actie nemen. Het is echter een grote motivatie om nog bewuster te gaan leven.
Jullie hebben het over consequenties en afrekenen. Als dat de motivatie is om GOED te doen is dat angst. En angst is dwang. Fouten maken blijf je je hele leven doen. Tenminste, ik wel.
Realiseren en leren. Dat is mijn insteek.
Gr. Bram.
Dag Bram,
Je bent een scherpe waarnemer. Ik kan natuurlijk niet voor Walter spreken, alleen voor mezelf, maar een deel van mijn reactie aan Walter gericht, berust inderdaad op mijn eigen opgedane ervaring. En in deze incarnatie ben ik inderdaad voor een deel aan het afrekenen wat er in een vorige minder aangenaam is verlopen. Ik heb daar hier wel eens eerder wat over geschreven.
Maar mijn drive is niet de angst om nu maar goed te doen, sterker nog; als je vanuit angst probeert goed te doen zal het je weinig of niks positiefs opleveren. Alleen als het werkelijk, wezenlijk, uit jezelf komt, heeft dat een gevolg of een consequentie, hetzij positief of negatief. Een mens is niet zijn emotie, je bestaat niet uit emotie, je hebt ze, en die kunnen gaan overheersen en dat kan dan eventueel vervelend voor je uitpakken.
Verder is het wel herkenbaar voor me wat je schrijft en kom ik ook wel mensen tegen die uit angst bijna geen enkele keuze maken omdat ze niet van te voren kunnen overzien welke consequentie dat heeft. Probleem erbij is dat ook Niet Kiezen net zo goed een keuze is, die gevolgen/consequenties kent. Overigens schijnt het wel te kunnen, consequenties overzien, iig kon Steiner het.
Toen het tweede Goetheanum nog gebouwd moest worden, voorspelde Steiner wat dat ging kosten. Aan hem werd toen de vraag gesteld hoe hij dat van te voren wist. En zijn antwoord was dat aan elke keuze een kaartje hangt/een consequentie heeft, en dat je die kunt weten. Op een paar tientjes na bleek hij gelijk te hebben, als ik het goed heb begrepen.