Ja, zal menigeen zeggen, creëer maar eens impulsen voor werk dat smerig, slecht en afstotelijk is! – Er zijn zulke impulsen. Probeer maar eens te denken aan wat moeders doen, als ze werk uit liefde voor hun kind doen. Denk er eens aan, waartoe de mens in staat is, als hij uit liefde voor andere mensen iets doet. Dan is er geen liefde nodig voor het product der arbeid, dan is er een band tussen mens en mens nodig. De liefde voor het product kunt u bij de mensheid niet terugbrengen, want die was aan primitieve, eenvoudige omstandigheden gebonden. Wat de toekomst echter brengen moet, dat is het grote, alomvattende begrip en de liefde van mens tot mens. Voordat niet ieder mens uit de diepste impulsen, die alleen een spirituele wereldbeweging kan geven, de drijfveer voor zijn werkzaamheid kan vinden, voordat hij niet in staat is de arbeid uit liefde voor zijn medemensen te doen, eerder is het niet mogelijk echte impulsen te scheppen voor een heilzame toekomstontwikkeling der mensheid.
Bron: Rudolf Steiner – GA 56 – Die Erkenntnis der Seele und des Geistes – Berlijn 12 maart 1908 (bladzijde 246)
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Ik vind deze 2 citaten van Steiner wel “to the point”. De inhoud is in wezen van alle tijden. Het vuile werk is altijd al, ofwel uit Liefde, dwang of voor grof geld uitgevoerd. De vraag is echter: Wat moet ontwikkeld worden? Al het Levende of alleen de mensheid? Ik ken vele mensen die zeer bij het concrete Leven betrokken zijn, ik ken ook vele mensen die zeer bij het abstracte leven betrokken zijn, ik ken ook vele mensen die het leven alleen door een analoog of digitaal venster aanschouwen.
De stelling van Steiner: De Liefde voor het produkt kunt u bij de mensheid niet terugbrengen, want die was aan primitieve eenvoudige omstandigheden gebonden. vindt ik een belediging voor de nog vele mensen die met Hart en Ziel aan hun producten werken.
Echter ik ben het met Steiner eens, er is flink in de band tussen Mens en Natuur gehakt en vele mensen hebben er door geleden en vele lijden er nog onder. Echter ik zie ook veel mensen, al of niet onder de Steiner impuls, de banden met de natuur weer strakker aanhalen.
Hun Liefde gaat niet uit naar de hun medemens, maar naar de basisvoorwaarden van ons menselijk bestaan, misschien bedoeld dat Steiner wel, maar hij zegt het niet in deze citaten.
Khalil Gibran zegt het iets anders.VOLMAAKTHEID
Je vraagt me, mijn broeder, wanneer de mensheid volmaaktheid zal bereiken. Luister naar mijn antwoord.
De mensheid zal de weg naar volmaaktheid bewandelen wanneer zij voelt dat menselijkheid is: een hemel zonder grenzen, een oceaan zonder oevers, een eeuwig brandende vIam, een immer glanzend licht, een wind die briest of kalm is, een wolk die dondert, bliksemt en regent, een rivier die zingt of raast, een boom die in de lente bloeit en zich in de herfst ontkleedt, een berg die zich hoog verheft, een vallei die zich verlaagt en een akker die rijk is of onvruchtbaar. Wanneer de mensheid al deze dingen gevoeld heeft, zal zij het punt halverwege haar weg naar volmaaktheid bereikt hebben. Als zij, zich bewust van haar essentie, de weg naar volmaaktheid wil gaan, dan moet zij voelen dat menselijkheid is: een kind dat rekent op zijn moeder, en verantwoordelijk is voor wie hem toevertrouwd zijn, een jongeling die heen en weer geslingerd wordt tussen begeerten en hartstochten, een oude man wiens verleden en toekomst met elkaar vechten, een monnik in zijn kluizenaarshut, een misdadiger in zijn cel, een geleerde te midden van zijn boeken en geschriften, een dwaas tussen het duister van zijn nacht en het licht van zijn dag, een non tussen de vrucht van haar geloof en de doornen van haar eenzaamheid, een prostituee in de greep van haar zwakheden en de klauwen van haar behoefte, de arme tussen zijn verbittering en zijn onderdanigheid, de rijke tussen zijn ambities en zijn dienstbaarheid, en de dichter tussen de nevelen van zijn avonden en het stralende licht van zijn ochtendstond.
Als de mensheid in staat blijkt om al deze dingen te ervaren en te kennen, dan zal zij volmaaktheid bereiken en een gedaante worden onder de gedaanten van God.
Ik vind deze weg naar Volmaaktheid der mensheid realistischer/duidelijker klinken. Steiner gaat van uit van de diepste impulsen, die alleen een spirituele Wereldbeweging ons kan geven. Klinkt anders, maar volgens mij bedoelen Khalil en Steiner hetzelfde, maar drukken het anders uit, immers de wereld is één en al beweging. Het is aan de mens om al of niet met deze beweging mee te bewegen. Niet te snel, niet te langzaam, de mens is de intermediar tussen leven en dood.
Groetjes Walter
Zo bitter, Ridzerd zet m op! Mien