Het denken verbonden met de wil bereikt een zekere mate van rijpheid, als men tracht, zich nimmer door iets wat men heeft beleefd of ondervonden, de onbevangen ontvankelijkheid voor nieuwe belevingen te laten ontnemen. De gedachte: ‘dat heb ik nog nooit gehoord; dat geloof ik niet’, moet voor de leerling der geestesscholing zijn betekenis verliezen. Hij moet gedurende zekere tijd er juist overal op uit zijn, om bij iedere gelegenheid door elk ding of wezen zich iets nieuws te laten zeggen. Van ieder zuchtje wind, van ieder boomblad, van ieder brabbelen van een kind kan men iets leren, mits men bereid is om van een gezichtspunt uit te gaan, waarvan men tot dusverre niet is uitgegaan. Het zal zeer zeker licht kunnen gebeuren, wat betreft dit vermogen te ver te gaan. Men moet, om een voorbeeld te nemen, niet op een bepaalde leeftijd de ervaringen buiten beschouwing laten, die men over de dingen heeft opgedaan. Men moet, wat men in het heden beleeft, beoordelen aan de hand van zijn ervaringen in het verleden. Dat komt op de ene weegschaal; op de andere moet echter voor de leerling de geneigdheid komen, steeds iets nieuws te willen ervaren; en in de eerste plaats het geloof aan de mogelijkheid, dat nieuwe belevingen in tegenspraak kunnen zijn met oude.
Bron: Rudolf Steiner – GA 13 – DIE GEHEIMWISSENSCHAFT IM UMRISS – bladzijde 335
Deze vertaling is van F. Wilmar uit de vierde druk van de Nederlandstalige uitgave – bladzijde 204
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
In wezen geeft Steiner hier weer wat Christine Breese beschrijft, ben ontvankelijk voor nieuwe belevingen, laat oude belevingen geen voorrang hebben, geef het Goddelijke in je de ruimte! Als ik Breese hoor vertellen lijkt het alsof ze mijn jeugd herhaalt, bij mijn rijst dan de vraag: Wat deed ik dan gedurende negen maanden in je schoot? Elk molecuul is doordrongen van het Goddelijk bewustzijn en waarom jij dan niet? Geen dove die je stem kan horen, geen blinde die je teksten kan lezen, waarom zal ik je door jou laten leiden? Als kind wist ik al, dat lezen een dubbele kan had! Verboden toegang, stond er dikwijls geschreven, ik zei dan altijd tegen mijn vriendjes en vriendinnetjes: Wij kunnen nog niet lezen! Immers onze nieuwsgierigheid was opgewekt, in de natuur iets cultureels ter onmoeten, dat komt niet van de dieren, dus gingen we onze gang! Vanwaar moet ontvankelijkheid komen? Hoe ontvankelijk te mogen we zijn? De mensheid heeft geen tijd meer om ontvankelijk te zijn, letterlijk en figuurlijk niet meer! Letterlijk niet meer omdat zijn omgeving cultuurlijk bepaald is! Figuurlijk niet meer, omdat hij niet Goddelijk meer denkt! Kahlil opperde het al, de mens denkt en handelt als een aap!
Waarom eigenlijk? Waar is de mens bang voor? Als evenbeeld van God geschapen, kan de mens nergens bang voor zijn, dat heeft Hitler wel bewezen, echter God heeft de mens uitgenodigd om samen met hem het leven te vermenigvuldigen! Niet om het te gebruiken naar eigen inzicht! In wezen is het woordeloos zijn van alles wat is, veel groter dan de woordebrei van de mens! Breese pakt het goed samen, binnen de gedachte van God mag alles geschieden, maar binnen zijn alomvattend woord niets! Trouw aan God staat boven alles! Immers de Goddelijke Gedachte moet verwezenlijkt worden, niet de onze! Ontvankelijk zijn/worden voor die gedachte, kan elk moment in het leven zijn/worden maar betekent niet dat je de ware frekwentie te pakken hebt, want die wisselt op aarde 353.000 keren per dag en wie ben ik om daarvoor ontvankelijk te zijn? Toch is dat het wezen van de mens, vibreren op zijn bestaansrecht! Elke baby is immers van Goddelijke Oorsprong! In wezen de ontvankelijkheid/verleiding
van Eva!
Steiner wilde niet uitweiden over zijn eerste huwelijk, voor ons een zwart gat, evenals wat gebeurde tussen Adam en Eva, trouw aan Godsschepping overstijgt de wil van de mens! Het is te laat om daarover verder te gaan! Over drie weken kom ik er op terug! Groetjes Walter.
Pingback: Enkele opmerkingen over de zes basisoefeningen – De grote Rudolf Steiner Citatensite