Stelt u zich eens voor, een mens wordt gedood, hij gaat door een ongeluk te gronde. Nemen we aan, een mens vindt in zijn dertigste jaar de dood. Voor de uiterlijke fysieke beschouwing is zo’n plotselinge dood een soort toeval; maar voor de geesteswetenschappelijke beschouwing is het eenvoudig lachwekkend om zo’n zaak als toeval te zien. Want op het moment dat door een uiterlijke oorzaak, van buitenaf, een mens plotseling overlijdt, gaat er snel ontzaglijk veel in hem om. Bedenkt u, bij de gewone gang van zaken zou deze zelfde mens, die met dertig jaar de dood zou vinden, misschien zeventig, tachtig, negentig jaar zijn geworden. Dan zou hij, doordat hij van zijn dertigste tot zijn negentigste jaar nog geleefd zou hebben, langzaam achter elkaar veel in het leven meegemaakt hebben aan levenservaring. Wat hij zo in zestig jaar zou hebben doorgemaakt aan levenservaring, maakt hij, als hij in zijn dertigste jaar gedood wordt, kort, misschien in een halve minuut zou het kunnen zijn, door. De tijdsverhoudingen zijn, als de geestelijke wereld in beschouwing komt, nu eenmaal anders dan ze hier op het fysieke plan verschijnen. Een snelle dood, die door externe gebeurtenissen wordt veroorzaakt – men moet de zaak zeer precies nemen -, kan in bepaalde omstandigheden de ervaring, de ervaring zeg ik, de levenswijsheid van het hele leven, dat nog zou hebben kunnen komen, laten doormaken.
Bron: Rudolf Steiner – GA 180 – Mysterienwahrheiten und Weihnachtsimpulse – Dornach 12 januari 1918 (bladzijde 235)
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Dit citaat van Steiner, stelt mij voor de vraag: is het dan toch zo dat ons lot vastligt, dat de dingen die wij moeten doormaken, al van te voren vastliggen? Hoe anders zou je in je ‘misschien in een halve minuut’ al doormaken de levenservaring van misschien wel 60 jaar later?
Ik weet het niet, maar Steiner heeft het er ook wel over dat soms vanuit de Geestelijk wereld niet voorkomen kan worden dat iemand bij een ongeluk betrokken raakt en sterft. Dat er sprake is van een vorm van “Te Laat zijn” om nog in te kunnen grijpen. Ik kan me voorstellen (maar ik weet niet of het ergens op gegrond is, dus lees mijn tekst alsjeblieft kritisch) dat ter compensatie die halve minuut gevuld met levenswijsheid wordt aangeboden. Ik weet ook niet welke tekst nog vooraf gaat aan bovenstaand citaat, of wat er nog erna komt…
Wie zou ons lot dan eventueel kunnen hebben ‘vastgelegd’?
Tja, ik heb dit citaat hier neergezet, omdat ik het zeer opmerkelijk en interessant vind, maar ik snap er eerlijk gezegd geen donder van.
je kiest je lot toch?Gezamelijk met je geestelijke begeleiders? Dus in die zin liggen de dingen in vrijheid genomen vast.
Ik heb Jaap van de Weg de tekst doorgestuurd en mijn vraag voorgelegd. Als hij antwoordt zal ik het in de reacties zetten. Ik vind het een boeiende kwestie.
Daar ben ik ook wel benieuwd naar. Bedankt.
Bernard,
Heeft Jaap van de Weg de tekst bekeken en zijn visie erop gegeven?
Ik heb er dit idee van.
Wat vastligt is zeg maar het schaakspel.
Maar het spel kan in talloze varianten gespeeld worden.
Ik vergelijk het ook wel eens met de architect die het ontwerp maakt en de timmerman die het uitvoert. Ook die heeft keuzemogelijkheden om van het ontwerp af te wijken. Doet ie dat te vaak of te sterk, dan treedt de architect op en roept: ‘Timmerman, ken toch uzelf’! Opdat deze zich weer op zijn ontwerp kan richten. Het ontwerp is een gegeven, de uitvoering in zekere zin vrij. In beide heb jezelf de hand.