Er zijn mensen die op elke mens ingaan, die meeleven met wat de ander beleeft. Zij zijn over het algemeen ook zulke mensen, die met ieder dier meeleven kunnen, met elke kever, met elke mus, en die vrolijk kunnen worden met wat er gebeurt, en treurig kunnen worden met de anderen. Let er eens op, hoe vaak het voorkomt in het leven, vooral op een bepaalde leeftijd, dat een jong mens zich over van alles verheugt, snel hemelhoog juicht, snel ten dode bedroefd is, dat de ander echter zegt: Wat ben je nu voor een domme siepel, dat is toch allemaal hetzelfde! – Deze twee soorten mensen zijn er. Natuurlijk zijn de beide eigenschappen in meerdere of mindere mate ontwikkeld, hoeven helemaal niet zo sterk naar voren te komen, maar ze kunnen er toch zeer goed zijn. Nu probeert de geestelijke onderzoeker op zijn manier over de wereld na te denken en komt dan tot het volgende: Muzikale mensen zijn degenen die in een vorig leven gemakkelijk de overgang vonden van vrolijkheid naar treurigheid, van treurigheid naar vrolijkheid, die met alles meegaan konden. Dat verplaatst zich in het innerlijk, en daardoor ontstaat in het innerlijk het ritmische overgangsvermogen, dat de muzikale ziel geeft. Daarentegen worden mensen, die in een vroeger leven aan de uiterlijke gebeurtenissen stompzinnig voorbijgegaan zijn, niet muzikaal.
Bron: Rudolf Steiner – GA 169 – Weltwesen und Ichheit – Berlijn 18 juli 1916 (bladzijde 154-155)
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Een mooie gedachte, die me opeens duidelijk maakt wat het dan betekent wanneer iemand `uit zijn ritme is´,. Ik lees in deze woorden bijna een verwijzing hoe je kunt kijken naar depressie, neerslachtigheid, als een fenomeen waarbij de ziel `vast zit`, uit haar ritme is. Ik weet niet of dit is zoals Rudolf Steiner het zou hebben gezien, maar het stukje inspireert me wel.
Ritmisch en regelmatig leven schijnt in ieder geval wel belangrijk te zijn voor de gezondheid, in het bijzonder bij depressiviteit. Een bekende uitspraak van Steiner is ook: Ritme vervangt kracht.
Ik vind het wel heel mooi zoals je dat beschrijft Janna; “Uit je ritme zijn” Toen ik uit Santiago terug kwam was ik ook duidelijk uit mijn ritme. De enige keer dat ik depressief ben geweest in mijn leven, was daarna, ik kon het ritme van de stad waar ik geboren ben, niet of nauwelijks te pakken krijgen. Als ik er nu op terug kijk dan hoort het ook nog bij die tocht, het was een vorm van loutering. Maar wat een mooi middel had mijn huisarts ervoor zeg! Kosmisch ijzer samen met goud ik liep zingend door de straten.
Haike…hoe heten die medicijnen precies die jij kreeg?
Leonie,
Dat gaat om de volgende middelen: Aurum D19 Ferrum Siderreum D10 ik dacht van Weleda. Zal zoals bijna alles tegenwoordig wel uit Duitsland moeten komen. Zijn ampullen die tussen de schouderbladen gespoten moeten worden. Als ik ergens aan verslaafd zou willen worden dan is het wel dit middel. 😊
Inderdaad een zeer interessante gedachte. Doet me ook denken aan wat anders. Heeft Steiner ook eens iets gezegd of geschreven over mensen die wel of niet iets met poëzie hebben? Ik bedoel dan eveneens met betrekking tot een vorig (aarde)leven.
Hij zal er vast wel eens iets gezegd of geschreven hebben, maar ik weet het niet. In zijn karmavoordrachten brengt hij wel verscheidene bekende schrijvers ter sprake in verband met vorige levens, zoals Victor Hugo en Eliphas Levi. Ook herinner ik me dat hij ergens gezegd heeft, dat 90% van de gedichten van zijn tijd ‘overbodig geschrijf’ is. Maar je zult deze dingen wel weten, want ik beschouw je naast Michel Gastkemper als een van de grootste kenners der antroposofie van Noord- en ZuidHolland en ver daarbuiten. 😉
De verschillende kunstvormen hangen onder andere met de verschillende wezensdelen (constitutie) van de mens samen. Het lijkt me duidelijk dat Steiner hierboven met betrekking tot muziek een relatie legt met dat wat wel gewaarwordingsziel wordt genoemd, terwijl de dichtkunst volgens hem directer met de bewustzijnsziel samenhangt, zie: Dichtung – Wikipedia. En nu reis ik naar de bibliotheek af. Aldaar lezen, schrijven (onder andere gedichten), muziek luisteren (koptelefoon) en studieboeken induiken (onder andere weer een keer reflecteren over Poppers wetenschapsopvatting, falsificatie) .
Pardon, het is natuurlijk Dichtung – AnthroWiki (niet Wikipedia). En hier een tekstverwijzing naar dat andere ook zeer actieve zieledeel: Verstandes- oder Gemütsseele. Zo is die trits compleet.
Kun jij dat dan, gedichten schrijven in de bibliotheek? Simon Carmiggelt schreef vaak in drukke café’s en op terrassen. Ik heb me daar vaak over verbaasd, dat men zich tussen zo veel drukte kan concentreren. Gerard Reve daarentegen had altijd rust nodig om te kunnen schrijven. Hij reed ook wel in zijn camper naar een rustige plek toe en ging dan in die camper schrijven.
Ja Ridzerd, ook in een bibliotheek kan ik een aantal strofen schrijven. Of een voorontwerp bedenken en neerpennen voor een klein epos. Natuurlijk heb ik op gezette tijden ook behoefte aan rust. Daaraan kan ik me bijvoorbeeld laven bij Arboretum Trompenburg in Rotterdam.
Knap hoor, dat je dat kunt. Zelf zou ik nooit gaan zitten lezen in de bieb, laat staan schrijven.
Ik zat in de muziek en beweeg in de muziek…ook familieleden van mij bespelen een instrument….Nu is juist het wonderlijke….dat ik musici ontmoet heb die zeer strak en gesloten waren en dan denk ik ook aan de groten onder ons die wereldvreemd en eenzelvig waren. Dus….waar zijn dan deze krachten uit een vorige incarnatie gebleven ?
Ja inderdaad Leonie. Zelf voel ik me regelmatig als een kat in een vreemd pakhuis in de samenleving en cultuur zoals die vandaag de dag is. Tegenwoordig wel wat minder dan vroeger moet ik zeggen. Dus ik ervaar(de), zo lijkt het, een bepaalde discrepantie tussen mijn zijn en wording en niet (meer) zijn; dit met de spreekwoordelijke stromingen van de Lethe (rivier der vergetelheid) er tussendoor. Met betrekking tot muziek (AnthroWiki) staat op Anthrowiki aangegeven dat die (uiteraard) vandaag de dag ook meer vanuit de bewustzijnsziel ontspringt; wat dat aangaat door evolueert (voortschrijdende cultuurtijdperken). Muziek bereid(de) volgens Steiner ook de ontwikkeling van de bewustzijnsziel voor. Orpheus was daar volgens hem een zeer sprekend toonbeeld van. Vaak heb ik een hoofdtelefoon op, waar ik ook ga, is dat ook niet een vorm van afsluiten en soms ook van een zekere mate van eenkennigheid? Echts iets van deze tijd ook.
Ja, I think you got a point there, miss Heine. Het schijnt ook niet zo te zijn dat talenten van de ene naar de incarnatie overgaan. Steiner zegt zelfs, dat als iemand wil weten waar hij vroeger het meeste talent voor had, dan moet hij kijken naar waar hij nu tegenwoordig juist het allerminste talent heeft. Maar het is ook weer niet zo, dat die talenten verloren zijn gegaan, alleen ze gaan niet rechtstreeks over naar een volgend aardeleven, omdat het fysiek lichaam ook geschikt moet zijn om die talenten tot uiting te brengen. Eigenlijk is het ook wel weer logisch, want als men in elk leven dezelfde talenten zou hebben, dan zou men nooit wat nieuws ontwikkelen.
Maar dat je musici ontmoet hebt, die zeer strak en gesloten waren, dat zegt waarschijnlijk niet zo veel over hun medegevoeligheid. Misschien waren ze wel strak en gesloten, juist omdat ze gevoelig waren. Of misschien was het gewoon verlegenheid?
De combinatie kunstzinnigheid, het bespelen van een instrument, stemmingswisselingen, vatbaar zijn voor depressie en het (over)gevoelig zijn is mij inmiddels genoegzaam bekend. Het strak en gesloten zijn waar Leonie over spreekt is vaak een zelfbeschermende buitenkant.
Het is niet alleen zo bij kunstzinnige mensen! De opgenoemde kenmerken zijn van toepassing op veel mensen in onze samenleving.
– ze zijn de verbinding met zichzelf kwijtgeraakt in een wereld waar ze de verbinding niet mee kunnen maken –
Inderdaad, mooi beeld en goede geluidskwaliteit…
Jammer genoeg wordt de film bij de laatste scène, daar waar je gaat ontdekken hoe het zit, afgebroken.
Zo weer terug van de bieb. Ja ik houd veel van muziek, maar niet uit zelfbescherming of zo hoor.
En verbinding met mijn omgeving zit ook wel snor. Je sluit je tijd af ja. Bijvoorbeeld om een tijdlang van muziek te kunnen genieten. En nu ga ik de achtkamp voor het wereldkampioenschap schaak weer volgen. Geweldige strijd!
Toch nog even iets over die rivier de Lethe, rivier der vergetelheid, en je soms voelen als een kat in een vreemd pakhuis. Van jongs af aan hield ik van muziek. Maar echt niet om alledaagse zorgen weg te werken of van me af te houden of zo. Het is gewoon de liefde voor de muziek in al zijn vormen of voor het schaakspel of voor wat dan ook. Gewoon een sterke interesse en liefhebberij. De Lethe bracht ik ter sprake om iets anders aan te geven.
Iets over de Lethe van de kant van Steiner;
Uit: Geisteswissenschaftliche Menschenkunde (GA 107)
Zevende voordracht welke de titel ‘Vergessen’ draagt, Berlijn, 2-11-1908, bladzijde 93 en 94:
“Wenn wir also sprechen von einem Leiden und Entbehren im Kamaloka, so sehen wir, daß das davon herrührt, daß der Mensch nicht imstande ist, gewisse Zusammenhänge mit der physischen Welt zu vergessen, daß die physische Welt wie eine Erinnerung vor seiner Seele schwebt. Dann aber, wenn er durchgegangen ist durch «Lethes Flut», wenn er durch den Fluß des Vergessens geschritten ist, wenn er dieses Vergessen gelernt hat, dann werden die Errungenschaften und Erlebnisse der vorherigen Inkarnation dazu verwendet, um das Urbild, den Prototyp des nachfolgenden Lebens Stück für Stück heranzubilden. Und dann beginnt an die Stelle des Leidens die selige Lust des Devachans zu treten. Geradeso wie wir im gewöhnlichen Leben, wenn uns Sorgen quälen, wenn gewisse Vorstellungen aus unserem Gedächtnisse nicht herauswollen, wie wir da unserem Äther-leibe ein verholzendes Stück, ein verdorrendes Stück einschieben, das zu unserer Ungesundung beiträgt, geradeso haben wir in unserer Wesenheit ein Stück nach dem Tode, das zu unseren Leiden und Entbehrungen so lange beiträgt, als wir uns nicht durch das Vergessen alle Zusammenhänge mit der physischen Welt hinweggeschafft haben. So wie diese vergessenen Vorstellungen für den Menschen zu einem Keim von Gesundung werden können, so werden alle Erfahrungen des vorhergehenden Lebens zu einem Quell von Lust im Devachan, wenn der Strom des Vergessens durchschritten ist, wenn der Mensch alles das vergessen hat, was ihn an das Leben in der sinnlichen Welt bindet.
Een interessant passage is dit, John. Ik heb me vaak afgevraagd hoe het nu eigenlijk precies zit met de herinnering vlak na de dood. Stel een moeder van een stel kleine kinderen komt plotseling om het leven bij een auto-ongeluk of iets dergelijks. Weet die dan dat ze dood is en haar kinderen heeft achtergelaten? Dat moet een enorme kwelling zijn. Dan kun je beter dood zijn, als je al niet dood was. 😉
Ja ze weet het Ridzerd. En de fase en het proces van rouw en verdriet hebben natuurlijk ook hun zin. Ook de interactie tussen levenden en overledenen.
Al met al begrijp ik het na zo veel jaren Steiner lezen toch eigenlijk niet goed. Want ik heb begrepen dat de herinnering maar enkele dagen duurt, dat daarna de herinneringen als het ware steeds meer vervagen en dat men daarna in het kamaloka alles beleeft wat men tijdens het afgelopen leven in de nachten onbewust heeft beleefd. Maar dat de “gewone” herinnering, zoals hier op aarde, dan verdwenen is. Men beleeft en herinnert dus wel het afgelopen leven, maar anders dan hier. Het komt immers bijvoorbeeld bij de ziekte van Alzheimer ook wel voor, dat mensen zich helemaal niets meer herinneren, zelfs hun eigen familie niet meer herkennen.
Het bewustzijn van een mens na zijn overlijden op aarde is uiteraard anders. Je kunt het zien als een weer geboren worden in de geestelijke wereld. Dat het na overlijden niet afgelopen is, een mens zeer duidelijk beleeft ‘ik ben ik, ondanks verlies van mijn fysieke lichaam’, vormt voor hem een zeer belangrijke ervaring. Dit tezamen met de kennis over zijn vervlogen aardeleven. En ja het levenspanorama duurt slechts enkele dagen. Het is een (weer) geboren worden in de geestelijke wereld met een sterk verhoogd, geïntensiveerd bewustzijn. Te sterk aanvankelijk, zoals een overvloed aan zonlicht het oog kan verblinden. Dat overweldigd. Dimmen is dan noodzakelijk en een een zekere mate van tijdelijke bewusteloosheid kan dan een gevolg zijn. Zoals een mens geboren op aarde een ontwikkelingsfase doormaakt, zo is dat ook aan gene zijde het geval. Zelfkennis als uitgangspunt nemen, is zeer belangrijk in het bestaan na het overlijden. Voor meer hierover zie bijvoorbeeld (met literatuurverwijzingen): Todeserlebnis – Anthrowiki. Onder andere de Nederlandse antroposofe Renée Zeylmans houdt zich intensief met dit thema bezig. Zie: Website van Renée Zeylmans en haar boeken, bijvoorbeeld deze: Omgang met gestorvenen: gedenkkalender.
Je hebt er een erg goede kijk op, John, en je onthoudt veel. Ik vergeet altijd zo veel. Het komt bij mij wel voor dat ik een blog plaats en dan de volgende dag niet eens meer weet wat ik geplaatst heb.
Was en is een zinvolle vraag en opmerking van je Ridzerd over die vrouw die plotseling verongelukt. En wat dat geheugen aangaat: één van de basisvermogens van het menselijk ik is niet alleen het vermogen om zaken te herinneren, maar ook om zaken te vergeten, weer los te laten. Het laten bezinken heeft ook een functie, een waarde. Zet een proces in werking. (Verwerken, rijpen enzovoort.) Een mens kan niet alles tegelijk bij het verdelen van zijn aandacht.
Zo is dat John…..je zou er maar een zwaar hoofd van krijgen!!
Daar heb je groot gelijk in, John.
Al heb ik een geheugen als een vergiet
Daarom treur ik nog niet!
haha…je laat me lachen Ridzerd,nee …een “HEER” van jouw postuur…hoeft niet te treuren.
Daarbij is er ,Tom Poes, “John Wervenbos”om je bij te staan!!
Dat is nog eens dichten Ridzerd! Kan zo op een tegeltje of zo’n scheurkalender. En laten we wel zijn. Wat jij laat bezinken, laat zich toch niet vergelijken met bijvoorbeeld het slaapwandelen van zanger Pierre(?)
Kostelijk vermaak…….Kartner?John? volgens mij.
Ja dat zat ik me ook af te vragen Leonie. Het is inderdaad Kartner. Zie: Vader Abraham – NL Discografie
Ridzerd, het komt ook voor dat mensen geen bewustzijn hebben over het feit dat ze overleden zijn. Dat fenomeen ben ik in de praktijk tegen gekomen maar er zijn ook wel verhalen over. Met name een hele snelle overgang in een b.v. een oorlogssituatie, of bij een verkeersongeval of een vliegtuigongeluk komt dat voor. Ze kunnen dan nog jaren in de veronderstelling zijn dat ze nog leven. Wanneer iemand ze daar niet op attent maakt, juist vanuit hier, kan dat lang voortduren, plus dat sommigen het ook niet willen aannemen dat er een wezenlijk andere situatie is ontstaan.
Aanvulling; The sixth sense is een mooie film die hier over gaat, met een prachtige rol van Bruce Willis.
http://nl.wikipedia.org/wiki/The_Sixth_Sense
De speelfilm The Sixt Sense staat in zijn geheel geüpload op Youtube, natuurlijk niet Nederlandse ondertiteld, wel een goede beeld- en geluidskwaliteit: The Sixth Sense – Youtube (1999).
John, Leonie Dus het is toch Pierre Kartner. Dat vroeg ik me ook al af, maar ik herkende hem niet. Maar een erg leuk lied, hij heeft ook een mooie stem.
Haike, ja ik heb iets dergelijks ook wel eens gelezen, hoewel ik er bij Steiner zelf nooit iets over ben tegengekomen. De film The sixth sense heb ik jaren geleden wel op tv gezien, heeft wel indruk gemaakt, maar ben ook hiervan zowat alles weer vergeten.
Ridzerd, nog even iets over geheugen en begrip. Naar aanleiding van onderhavig onderwerp pakte ik vandaag een voordrachtenreeks uit mijn boekenkast, waarvoor ik vandaag geen tijd heb om die voor deze gelegenheid goed door te nemen. Teveel andere dingen te doen. Het gaat om de cyclus Erdenleben und Weltenleben (GA 181). Bladerde die vandaag wel even door en trof daarbij op bladzijde 115 het volgende aan, jaren geleden door mij geel gearceerd:
Voordracht Rudolf Steiner, Berlijn 19-3-1918, titel voordracht: ‘Gemeinssamkeitsgefühl und Dankbarheitsempfinden, eine Brücke zu den Toten‘:
“Wer memorieren oder irgendwie sich etwas beibringen will, was er behalten will, was man oft in der Jugend «ochsen» nennt, der weiß ganz gut, daß das nicht genügt, was dann als Operation sich vollzieht, wenn man nur etwas wahrnimmt; sondern es werden zuweilen recht sehr äußerliche Hilfen in Anspruch genommen, um irgend etwas dem Gedächtnis einzuverleiben. Beobachten Sie nur einmal jemanden, der sich etwas einochsen will, so werden Sie sehen, was er für Anstrengungen macht, um dieser unbewußten Tätigkeit zu Hilfe zu kommen, die sich dabei abspielt. Da sucht man diesem Unterbewußten irgendwie nachzuhelfen. Das sind ganz zweierlei Dinge: eine Sache der Erinnerung einverleiben und eine Sache gegenwärtig vorstellen. Wenn Sie Menschen studieren können, ihre Charaktere beobachten, so werden Sie bald finden können, wie auch das Menschenstudium zeigt, daß man es dabei mit zwei Dingen zu tun hat: Sie werden finden, daß es Menschen gibt, die schnell etwas auffassen, aber ein furchtbar schlechtes Gedächtnis haben; und umgekehrt gibt es Menschen, die blitzdumm sind, was schnelles Erfassen einer Sache anbelangt, die aber ein gutes Gedächtnis haben, namentlich eine gute Vorstellungs und Urteilsfähigkeit. Es gehen diese beiden Dinge ganz nebeneinander her, und die Geisteswissenschaft wird in mancher Beziehung auf die wahren Sachverhalte in Wirklichkeit erst aufmerksam machen müssen.
Gemeenschapsgevoel en dankbaarheidsstemming waren voor mij in het bijzonder bij het overlijden van mijn moeder jaren geleden belangrijke levensthema’s. Bij haar crematie droeg ik een kort gedicht voor dat op deze webpagina te lezen valt.
Zeer interessante passage, John. In het bijzonder dit: Sie werden finden, daß es Menschen gibt, die schnell etwas auffassen, aber ein furchtbar schlechtes Gedächtnis haben; und umgekehrt gibt es Menschen, die blitzdumm sind, was schnelles Erfassen einer Sache anbelangt, die aber ein gutes Gedächtnis haben, namentlich eine gute Vorstellungs und Urteilsfähigkeit.
Weer interessant om te lezen, hoe de verschillen zijn, wat het opnemen van informatie betreft.
Ik moet alles eerst tot verleden maken .
Wat ik meestal opneem, zijn de mimiek, gebaren en taalgebruik.
De algehele voorstelling, komt naderhand in mij omhoog,spreekt zich in mij uit.
Ik kan ook beter schrijven dan praten ,want praten noopt tot snelle beantwoording.
Ik moet alles dus laten bezinken.
Hoe dan ook Ritzerd…het blijven gewone mensen …het lijkt mij wel een teruggang? om kwaliteiten te verliezen die men eerst verdiend heeft? Maar goed, het is niet te zo eenvoudig te vertalen met ons beperkte inzicht.
Het lijkt mij ook dat het vrijer is geworden van bepaalde verworvenheden.
Veel mensen zijn nu trouwens zeer muzikaal en veel mensen luisteren “zoals John ” de hele dag naar muziek en juist daardoor worden wij afgesloten van de buitenwereld en gek genoeg eenzelvig en op ons zelf. Dus deze kwaliteit die zogezegd verdiend zijn door empathie in een vorig leven werken nu heel anders op ons in.
Ja, dat is wel iets wat ik mij vaak afgevraagd heb, want het lijkt inderdaad wel een teruggang, als men kwaliteiten verliest die men eerst verdiend heeft. Het is allemaal inderdaad niet eenvoudig, men kan veel beter gaan dansen en vrolijk zijn. 😉 Maar voor zover ik het begrijp, gaan eenmaal verworven kwaliteiten ook nooit verloren. Alleen ze komen niet altijd in elk leven tot uiting. En het kan ook zijn dat een mens wel eens achteruit gaat in plaats van vooruit, en het ene leven kan ook veel onvolmaakter zijn dan een vorig of volgend leven.
Ridzerd….laten we dansen en muziek maken….
Ach, hoe jammer, my dancing days are over, hoewel…ze zijn er nauwelijks geweest. Ik heb wel dansles gehad, toen ik een jaar of 15 was, maar het is spoorloos aan mij voorbijgegaan, ik heb niet één stap onthouden. Wel heb ik nog steeds een elektrische en een Spaanse gitaar en een keyboard, maar die raak ik zo goed als nooit meer aan. Soms ga ik wel eens even achter het keyboard zitten, maar dan denk ik al na een paar minuten: ach.. laat ook maar.
Zo vergaat het ook mij Ridzerd……ik zing soms wel nog …soms met mijn dochter…alles heeft zo zijn tijd. De uitdrukkingsvormen veranderen,
de inspanningen verliezen dan op eens hun krachten en laten je achter met een ietwat leeg gevoel doortrokken – soms ook – met nostalgie!
Het speelse karakter beland in niemandsland en dan is het afwachten wanneer er een nieuwe inspiratie zich aan je voordoet!!
Deze nog speciaal voor jou Ridzerd
Gedicht van Herman Hesse:
Wie jede Blüte welkt und jede Jugend
Dem Alter weicht, blüht jede Lebensstufe,
Blüht jede Weisheit auch und jede Tugend
Zu ihrer Zeit und darf nicht ewig dauern.
Es muÿ das Herz bei jedem Lebensrufe
Bereit zum Abschied sein und Neubeginne,
Um sich in Tapferkeit und ohne Trauern
In andre, neue Bindungen zu geben.
Und jedem Anfang wohnt ein Zauber inne,
Der uns beschützt und der uns hilft, zu leben.
Wir sollen heiter Raum um Raum durchschreiten,
An keinem wie an einer Heimat hängen,
Der Weltgeist will nicht fesseln uns und engen,
Er will uns Stuf’ um Stufe heben, weiten.
Kaum sind wir heimisch einem Lebenskreise
Und traulich eingewohnt, so droht Erschlaffen,
Nur wer bereit zu Aufbruch ist und Reise,
Mag lähmender Gewöhnung sich entraffen.
Es wird vielleicht auch noch die Todesstunde
Uns neuen Räumen jung entgegen senden,
Des Lebens Ruf an uns wird niemals enden…
Wohlan denn, Herz, nimm Abschied und gesunde
Een mooi gedicht, hoewel ik toch enigszins moeite heb om het Duits te begrijpen, hoe vreemd het ook klinkt van iemand die wel teksten van Steiner vertaalt.
Niet zo vreemd vind ik,behalve een betekenis heeft een gedicht ook nog eens een bepaalde vorm,bijv.de woorden die op elkaar rijmen,dat is vaak nauwlijks zo te vertalen dat dat ook zo over komt,daarnaast gaat het ook nog om ritme wat soms zelfs belangrijker is dan de inhoud. Zoiets als een oude griekse mathematicus als Pythagoras vertalen ,behalve grieks moet je dan ook eea afweten van wiskunde om het goed te kunnen vertalen.
Een gedicht hoeft niet te rijmen …het zijn de woorden en het ritme tezamen die het gedicht zijn kracht geven.
Als je wilt kan ik het vertalen Ritdzerd? maar het gedicht zal daardoor zijn innerlijke zeggingskracht en ziel verliezen…daarbij bedenk ik mij dat het een hele klus is omdat voor elkaar te krijgen.
Je kunt ook……
het hardop lezen ,de klank van de uitgesproken woorden hebben een bepaalde betovering!
Nee, hoeft niet, Leonie, ik ga het nog eens beter lezen met behulp van de Google transalator en andere woordenbeoeken. Thanks anyway.
Wat je ook vaak weer tegen komt bij muziekanten; dat ze ook wiskundig inzicht hebben.
He Leonie! Ik heb nu helemaal geen Steiner citaat geplaatst! Hoe vind je dat? Bedankt voor het gedicht vn Hesse!
haha….geweldig Kees…nu wordt het pas echt interessant…warme groet!
Ridzerd je zegt …..Je hebt er een erg goede kijk op, John, en je onthoudt veel….daar gaat het niet alleen om Ridzerd, om iets te onthouden. Bij jou kan – KENNIS- anders opgenomen worden…uit je denken misschien weggevaagd, maar in je gevoel opgenomen! Verheerlijk niet alleen het denken als kwaliteit! Je weet hoe rigide het denken kan zijn.
Dat is ook wel weer zo, vrouw Heine. Dit geeft de burger weer moed.
De helderziende Gijsbert van der Zeeuw beschrijft mooi het onbewuste van sommige overledenen. Bijv.: heeft hij contact met een echte kerkchristen en heeft daar een gesprek mee. Deze gestorven persoon heeft zichzelf een plaats in een graf gecreerd (met zijn gedachte wereld schept men ook zijn eigen wereld en deze lojkt dan nog steeds fysiek) en ligt daar in afwachting dat de Heer hem zal komen opwekken tijdens het jongste gericht. Gijsbert ondervraagd hem daarover dat als je dood bent,want dat denkt de persoon,dat je toch niet kunt preken met iemand zoals Gijsbert. Maar het dringt nog niet door hoewel hij wel antwoorden geeft op de vragen.
Dus die dode die ligt daar naar zijn eigen idee als het ware levend begraven, als ik het goed begrijp?
Verklaar je nader Kees ,want dit begrijp ik niet helemaal…Ridzerd ook niet geloof ik?
Als je overleden bent kun je nog steeds je eigen wereld scheppen, dus ook een wereld waar je in de veronderstelling bent dat je nog steeds in aardse sferen verkeerd.
Steiner is daar duidelijk over, en volgens mij staat hier ergens ook een citaat over door Ridzerd vertaalt. Het komt erop neer dat; hoe meer je je NU verdiept, in de zaken die gaan spelen als je overgaat, je meer bewustzijn zult hebben over je nieuwe situatie aldaar.
Maar Kees schrijft nog over iets anders….er staat;
Gijsbert ondervraagd hem daarover dat als je dood bent, want dat denkt de persoon, dat je toch niet kunt preken met iemand zoals Gijsbert.
Het staat er onduidelijk? Wie is die Gijsbert ?en hoe communiceert hij? maakt hij contact, met een overleden persoon??
Klopt, Leonie, ik begrijp het ook niet helemaal.
Haike, het laatste wat je schrijft: ‘hoe meer je je NU verdiept, in de zaken die gaan spelen als je overgaat, je meer bewustzijn zult hebben over je nieuwe situatie aldaar.’ , daar is Steiner inderdaad duidelijk over. Ik heb daarover wel een citaat kunnen terugvinden.
Over het andere wat je schrijft: ‘Als je overleden bent kun je nog steeds je eigen wereld scheppen, dus ook een wereld waar je in de veronderstelling bent dat je nog steeds in aardse sferen verkeerd.’ , heb ik voorzover ik weet geen blogs geplaatst.
Dat klopt Ridzerd het eerste slaat op het citaat, het tweede zijn mijn eigen woorden.
Als je bij het leven een vaste overtuiging had,bijv.hoe het zal zijn als je eenmaal dood bent. Dan kun je na de dood in deze zelfgemaakte voorstelling gevangen blijven. Zoals deze persoon die zichzelf in een graf voorstelt wachtende tot de jongste dag. Dat was zijn vaste overtuiging op aarde, Gedachten zijn ook scheppende krachten. Steiner noemde het tegendeel daarvan,je op aarde verdiepen in de geesteswetenschap is als een soort lantaarn na de dood. Daarmee kun je je omgeving daar verlichten. De slaap kan daar een beetje op lijken,je kunt gevangen zijn in een soort vicieuze cirkel en als je dan wakker wordt,ben je daarvan verlost.
In de geestelijke wereld kun je geholpen worden door andere mensen of geesten die je kunnen laten ontwaken (als je dat wilt) zodat je je toestand gaat inzien. Maar als de overtuigingen heel fanatiek waren,dan duurt het ook langer voordat een ontwaken voor de situatie in de geestelijke wereld plaatsvinden kan. Volgens mij beschrijft George Ritchie in zijn boek terugkeer uit de dood ook zo mbt mensen die tijdens hun leven alcoholverslaafd waren en nu na hun dood blijven rondhangen in een bar om hun dorst te lessen door te proberen in het lichaam van een andere levende dronkaard te kruipen (willen bezittem).dit is een onderdeel van hun kamaloka. Dit duurt ook zo lang tot ze tot inzicht komen.
Die café’s ken ik wel hier in Amsterdam, nooit gerealiseerd dat dat daar mee te maken heeft, terwijl ik toch al lang op de hoogte ben over wat Steiner daar over zegt…. Zo zie je maar weer,… als je je bewustzijn er niet bijhoudt…..
Gijsbert van det Zeeuw was een helderziende,een boek wat ik zo uit mijn hoofd kan noemen heet wonderen of wetten. Hij is in staat contacten te leggen met overledenen en zijn taak zo zegt hij zelf is dat hij de overleden zielen ook helpt. De communicatie is daar natuurlijk niet fysiek,maar zo als ook bij BDE ervaringen genoemd wordt. Gijsbert heeft dus toegang tot de voorstellngswereld van diegene die zichzelf als dood beleefd,echter zonder te beseffen dat dat natuurlijk niet past bij de echte voorgstelde dood want er is nog steeds bewustzijn,maar dat past niet binnen de voorstelling.
http://www.bol.com/nl/p/wonderen-of-wetten/1001004005120151/
Dank ,voor je duidelijke uiteenzetting Kees…ik ga eens kijken naar dat boek!
Het is niet makkelijk in te zoemen op de goede golflengte van dit item, namelijk: “Muzikaliteit” Er worden nogasl wat invalshoeken gebruikt om het een en ander duidelijk te krijgen, wat Steiner er over gezegd heeft! Ik zou het liever hebben over de Muzikaliteit, die Steiner gevoeld heeft. De afgelopen jaren ben ik bezig geweest om Steiners incarnatie en zijn praktische leven te begrijpen, dit in samenhang met Gibran Kahlil en Nicolay Berdjajev, tijdgenoten van Steiner. Wat me opvalt van Steiner is het stukje over realiteits denken, als we niet uitgaan van de zintuigelijke feiten om ons heen, zijn we van geen nut voor de Geestelijke Wereld, ik weet niet of ik nu vloek, maar zo komt het me over. Ooit heb ik deze spreuk van hem tot me genomen, namelijk: In stilte ontvangen het zuiverste Licht, al het Leven in Liefde verbindend! Voor mij een afgeleide spreuk van Jezus, die zei: Ik ben de weg(Licht), de waarheid(het Leven) en het Leven(Liefde). Kahlil zegt over Jezus,Jezus werd niet naar deze aarde gezonden om, de mensen te leren hoe zij prachtige kerken en tempels konden bouwen tussen de koude ellendige hutten en trieste stulpen… hij kwam om het menselijk hart te maken tot een tempel, en de ziel tot een altaar, en de geest tot een priester. Is de aarde niet het altaar van onze Ziel? Ik hoor in voorafgaande betogen, er wel het een en ander over, maar mijns inziens toch te weinig! Steiner betreurde zich honderd jaar geleden al over met de woorden in zijn realiteitsdenken, namelijk: Op de juiste
manier zich kunnen inleven in de spirituele wereld moet hier in de fysieke
wereld verworven worden. Daarom zijn we in de fysieke wereld, waar we de
overeenstemming van de gedachten met de objectiviteit moeten zoeken, opdat we ons dit eigenmaken, zodat dit een gewoonte wordt, en we dit kunnen binnendragen in de geestelijke wereld. Ik weet niet in hoever ik ten opzichte van het Anthroposofische gedachte goed mag gaan maar Steiner beschrijft hier een feitelijkheid die tot ver in onze menselijke cultuur terug gaat, mijns inziens tot Adam en Eva! Deze waren nog volgens de geschriften samen nog Androgyn(Één Geest). Nadien is de mens het levens gevend licht gaan opdelen Kaïn en Abel en de schepping! Steiners spreuk(In stilte ontvangen…) vind ik diep doordacht. Jammer dat ik deze spreuk met hem nooit heb leren aankleden, misschien kan ik het met een van de vorige mail-ers? Onze fysieke omgeving is immers een mengeling van natuur en cultuur, al met al geen weergave van het zuivere licht, uit de kosmos ooit op aarde ontvangen, in onze huidige natuur zijn de mannetjes, adembemend mooi en in onze cultuur de vrouwtjes! Het zegt wat over onze huidige aanwezigheid op aarde. Waar ging het mis? Steiner geeft aan dat we ons dusdanig in de fysiek wereld moeten kunnen inleven, opdat we spiritueel gevoed worden, daar ben ik het wel met eens, maar ik vroeg me af, waarom dacht hij niet concreter? Want als je de fysieke wereld wil verwerven, kun je niet voorbijgaan aan het feit hoe allerlei culturen de wereld verbasterd hebben en ook niet aan het feit dat de natuur zich niet meer natuurlijk gedraagt! Immers de Geest van de mens is als overlevings impuls meer overgeleverd aan de strijd tussen het kwade en het goede, voor mij meer gevoel aan de Noord en Zuidpool der aarde. Beide polen zijn sneeuwwit(Identiek), het is aan de mens om er het zijne van te denken! Maar vanuit mijn positie op aarde zie ik beide Polen als zijnde hetzelfde! Als Rentmeester van de Schepping, kan ik niet anders zeggen, behoud het leven tussen deze twee Polen en maak van het leven in de kosmos één geheel! Steiner denkt heel eigentijds en over de tijd heen, Kahlil daarintegen over de tijd heen en Berdjajev was helemaal bij zijn tijd!
Hoe kunnen eigentijdse werelijke geesten zo naast elkander Leven vraag ik me heel mijn leven af en nu denk ik het te weten, namelijk dankzij vrouwen! Vrouwen zijn bij de tijd en onderhouden de dagelijkse feiten. Los van hun bestaansrecht! Doch de dag bied meer dan de mens vermag, met andere woorden: we hebben de baarmoeder aarde nog niet als dusdanig gezien, laat staan de vruchten van de baarmoeder van onze eigen vrouw gelezen! Kahlil zegt het mooi, met de woorden: Kinderen zijn onze kinderen niet, enz. enz. Steiner ook wel maar met andere termen, namelijk: In de verte der levenswegen,moet weerspiegelen,wat in het dierbare huis der jeugd,als zegel van het echte mensenwezen in het hart werd geprent.
Wat de ziel vermocht te brengen in het hart van het echte mensenwezen
tijdens het dierbare huis van de jeugd, toont de verte van levensdoelen!
En wiens hart staat toch het dichtst bij het kinderleven? Dat is toch die van de vrouw, het eigentijdse! Het nu! Wat heeft de man al of niet in het leven bedacht om het hart van de vrouw te winnen? Wordt het niet tijd dat het Hart van een vrouw eigentijds gaat spreken, in plaats van de knopen van het uniform van haar zoon gaat staan poetsen? Of uberhaupt haar kinderen in een uniform gaat steken. Hitler gebruikte Arische vrouwen om zoveel mogelijk getrouw kanonnenvoer te scheppen, onze Paus om zoveel mogelijk gelovigen te scheppen, wat is het verschil?
Nu worden kinderen gebruikt om zoveel mogelijk consumenten te scheppen, ontrekt ze van de werkelijkheid en dompelt ze onder in het digitale tijdperk, Het Vierde Rijk! De vraag in mijn brein rijst, mogen we dit feitelijk gegeven toelaten op aarde? Een moeilijke opgave, want ik maak er nu ook gebruik van. Steiner stelt me echter gerust met de woorden: Ga op in het fysieke zijn en wel zo, dat je geest het daarin niet opgaat, maar het overleefd! Voor mij zit dat materiële wel snor maar het immateriële baart me zorgen! Het materiële kan binnen één dag veranderen, een oorlog, een storm enz. Maar het immateriële, waarvoor in feite de mens geschapen of geëvolutieoneerd is dat niet. Toch is dat een kwestie van minder dan ’n seconde! De mens is de schakel tussen het Goddelijke en de natuur, het is aan hem om de werkelijke Levensgeest te ontmoeten en deze te transformeren naar de dag.
Jezus zei tweeduizend jaar geleden al, eens zal de oude grijsaard vragen aan de jongeling van minder dan zes dagen, waar de plek van leven is? Nu worden er per dag 370.000 kinderen geboren en per dag overlijden er 170.000. In wezen is er maar één mens nodig op aarde, om de Geest van God te vertegenwoordigen op aarde! In de Bijbel staat dat God medelijden had met Adam en schonk hem Eva, uit zijn eigen lichaam! Heel goed bedacht! In wezen is het tijdsverdrijf, wij zijn in feite allen één met het huidig leven op aarde en daar onze vertroebelde blik op richten, kost ons al zoveel moeite, dat we liever het leven verlaten! Of het misbruiken en daar ken ik er vele van! De dag ziet immers meer dan de mens vermag, zelfs van mij! En dat gegeven behoord gebiecht te worden, niet ten opzichte van God, maar ten opzichte van de mens, die nu leeft! Want als evenbeeld van God is hij geschapen en kan er nooit toe opgevoed worden! \
Hier wil ik het even bij laten!
Vriendelijke Groet
Walter Hebing
Dit is heel veel!!Vragen met verschillende strekkingen en conclusies,eigenlijk krijg ik het idee dat je hardop denkt van het een naar het ander onderwerp lopend.Er valt geen kern van je betoog te onderscheppen en dan ben je er nog niet…..
Ik denk bij nader inzien dat het niet een vraag is…maar een gedachtenloop
http://www.bol.com/nl/c/nederlandse-boeken/gijsbert-van-der-zeeuw/48516/index.html ik heb ondertussen van de bibliotheek het boek -“”wonderen of wetten””- nogmaals gelezen,maar de betreffende passage over kerkelijke mensen die gevangen zitten in de gedachte na de dood dat ze in hun graf daar de dag des oordeels moeten afwachten, staat daar niet in, dus ik vermoed dat het wel in het andere boek staat -“”helderziendheid in ruimte en tijd”” – overigens nu dit weer lezende zeker de moeite waard, hier worden diverse vormen van helderziendheid simpel uitgelegd, met de kennis van antroposofie kun je eea best wel op zijn plaats zetten, het heeft niet het hoge nivo van Steiner, maar op beeldend nivo is eea best wel begrijpbaar
NBD|Biblion recensie
De schrijver (1912-1981), een bekend paragnost uit de naoorlogse jaren, is een schoolvoorbeeld van een met paranormale gaven uitgeruste autodidact, die overspoeld wordt door occulte ervaringen zonder deze kritisch te kunnen toetsen of verstandelijk te verklaren. Dat dit wel degelijk mogelijk is, hebben vele studies inmiddels bewezen. Daar echter aan de authenticiteit van Van der Zeeuws belevenissen alsmede aan de goede trouw van zijn beweringen niet getwijfeld hoeft te worden en de auteur bovendien smakelijk vertelt, is dit boek ondanks alle beperkingen, waarvan de kinderlijkheid wel de grootste is, een leesbaar boek geworden, dat wemelt van verhalen over psycho-metreren en astrale invloeden. Onder voorbehoud aanbevolen, want het niveau van b.v. Rogo Scott haalt het op geen stukken. Pocket-editie met een modern blauw omslag
Pingback: Muzikaliteit | De grote Rudolf Steiner Citatensite