Wat voor zin heeft het herhaaldelijk verschijnen van de mens op aarde? Zouden de incarnaties zonder samenhang zijn, dan zou dit zeker zinloos zijn. Zo is het echter niet. Denk eens aan de verschillende levensomstandigheden, die een mens doormaakt, die een paar eeuwen na Christus leefde en die zich in onze tijd weer incarneert. Tegenwoordig is de mens in zijn leven van het zesde tot het veertiende jaar al gevuld met het verwerwen van vaardigheden: lezen, schrijven enzovoort. De huidige mens heeft heel andere mogelijkheden om zijn persoonlijkheid te cultiveren en te vormen. De incarnaties zijn zo geordend dat de mens pas dan weer verschijnt als hij in nieuwe omstandigheden komt, heel andere kansen en ontwikkelingsmogelijkheden vindt, en dat is altijd pas na enige eeuwen het geval. Hoe veel ontwikkelt de aarde zich in elke opzicht! Nog maar enkele duizend jaren geleden was het gebied hier met bossen bedekt, waarin wilde dieren leefden. De mensen leefden in grotten, kleedden zich in dierenhuiden en waren slechts op primitieve wijze in staat vuur en gereedschap te maken. Hoe anders is dat vandaag de dag! Zo verandert in betrekkelijk korte tijd het aangezicht van de aarde. Een mens die in de tijd van de oude Germanen leefde, had een heel ander beeld van de wereld als degene die hier tegenwoordig lezen en schrijven leert. Met de veranderende aarde leert hij geheel nieuwe dingen en maakt het zich eigen.
Bron: Rudolf Steiner – GA 95 – Vor dem Tore der Theosophie – Stuttgart 25 augustus 1906 (bladzijde 39)
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Ik kan natuurlijk alleen voor me zelf spreken maar ik heb hele sterke aanwijzingen dat er tussen mijn vorige incarnatie en deze maar 16 jaar zit…
http://www.trouw.nl/tr/nl/4512/Cultuur/archief/article/detail/2571753/1997/10/16/Onmogelijke-herinneringen-uit-de-holocaust.dhtml
Zegt dit je misschien iets?
In die zin dat ik tijdens WOII een agressor was, geen slachtoffer. Ik heb het artikel met aandacht gelezen, en het komt me heel plausibel bij me over.
Steiner heeft ook wel gehad over mensen die vroegtijdig kwamen te overlijden en dan opnieuw incarneerden, om verder te gaan waar ze gebleven waren..
Dat is niet niks, Haike, wat je hier schrijft. Juist de laatste dagen overwoog ik een citaat te plaatsen over het tijdsverloop tussen twee incarnaties. In de regel incarneert men twee maal in 2160 jaar, dus tussen twee incarnaties zouden wel ongeveer 1000 jaar zijn. Maar juist omdat hierop ook weer veel uitzonderingen zijn, heb ik er vanaf gezien om dat citaat te plaatsen. Ik heb bijv. wel eens gelezen, dat als iemand jong sterft, dat hij dan veel sneller incarneert. Zo zijn er allerlei omstandigheden, waardoor die tijd van ongeveer 1000 jaar beslist geen wet van Meden en Perzen is.
Of het niet niks is durf ik niet te beweren, maar ik denk dat het een zeer individuele aangelegenheid is. Daarnaast moet ik sterk denken aan de kalender van de Maya’s ook wel bewakers van de tijd genoemd. Ze zien dat namelijk als volgt; Die grote kalender van 26000 jaar is onlangs op 21-12-2012 volgens hun afgelopen, en een nieuwe is begonnen.
Die grote kalender delen ze weer op in kleinere van 5000 zoveel jaar, en nog kleinere maar die laat ik nu ff buiten beschouwing.
Die kleinere kalenders worden ook wel beschreven als op zichzelf staande opwaartse spiralen waarbij elke omgang omhoog natuurlijk kleiner word. Maar daarmee de tijd ook sneller gaat. De onderste ommegang gaat langzamer dan de laatste, bovenin. Maar ook per spiraal gaat het iets sneller dan bij de vorige van 5000 zoveel jaar.
Dus de laatste spiraal uit de kalender van 26000 jaar hebben we net achter ons gelaten.
Dat dat een snelle was zie ik terug in de wereld van de computers; de computer die je vandaag als consument koopt, kan gechargeerd gezegd, morgen al weer met de vuilnisman mee, want de techniek heeft al weer een snellere, betere, mooiere, voortgebracht. In het kader daarvan kan ik me ook voorstellen dat dat ook voor ons mensen geldt, dus ook wat incarneren betreft….
Pingback: Wat voor zin heeft het herhaaldelijk verschijnen van de mens op aarde? | De grote Rudolf Steiner Citatensite