Vooral vreselijk is daardoor het kamaloka van plegers van vivisectie. De theosoof/antroposoof mag niet kritiek uitoefenen op wat de wereldverschijnselen bieden, wel kan hij echter begrijpen hoe de moderne mens tot zulke dingen komen kon. In de Middeleeuwen zou geen mens eraan gedacht hebben en in de oudheid zou iedere arts het voor de grootste onzin hebben gehouden om het leven te vernietigen om het leven te leren kennen, want het is waar dat nog in de Middeleeuwen een groot deel der mensen helderziend was en de artsen de mens doorzien konden en zagen, wat in hem beschadigd was en wat hem mankeerde. Bijvoorbeeld Paracelsus; hij doorzag het fysieke lichaam. Maar de tijd van de materiële cultuur moest komen, waar de helderziendheid verloren ging. Vooral bij de huidige artsen en natuuronderzoekers zien we dit, en de vivisectie was een gevolg daarvan. Zo is het te begrijpen, maar nooit te verontschuldigen of te rechtvaardigen. Onvermijdelijk treden de gevolgen van een dergelijk lijden veroorzakend leven op: De pleger van vivisectie moet na de dood alle kwellingen doormaken, die hij de dieren heeft aangedaan, zijn ziel is als het ware in elke pijn die hij berokkend heeft. Zijn onopzettelijkheid, het vooruitbrengen van de wetenschap, “het goede doel”, zijn geen excuses. De wet van het geestelijk leven is onverbiddelijk.
Bron: Rudolf Steiner – GA 95 – Vor dem Tore der Theosophie – Stuttgart 24 augustus 1906 (bladzijde 35-36)
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Wat vinden jullie van het volgende.
In de middeleeuwen zijn veel zwarte katten gefolterd en gedood omdat ze handlangers van de duivel zouden zijn. Zouden diegenen die dat gedaan hebben dat ook in het Kamaloka voelen/gevoeld hebben?
Ja, dat denk ik zeker.
En ik zou er nog aan toe willen voegen, dat niet die katten handlangers van de duivel waren, maar die kattendoders zelf.
Ik ben bang dat je wel eens gelijk zou kunnen hebben, Ridzerd.
Zou iemand trouwens onbewust handlanger van de duivel kunnen zijn?
Er zijn toch ook mensen die gewoon niet voelen dat ze verkeerd bezig zijn, of zelfs geen geweten hebben?
Ja, ik denk dat mensen zich heel vaak niet bewust zijn dat ze iets verkeerds doen. Integendeel, vaak denken ze juist dat ze iets goeds doen, of beter gezegd: ze beschouwen hun daden als een noodzakelijk kwaad voor een goede zaak. In feite is dat bij vivisectie plegers ook zo.
Gewetenloosheid is weer wat anders. Dat is vaak ronduit verbijsterend. Men hoort soms van seriemoordenaars die tientallen mensen hebben omgebracht en daar totaal geen spijt van hebben, het kan hun gewoon niets schelen.
Steiner sprak er over dat juist bij mensen die onbewust zijn er ahrimanische wezens kunnen incorporeren. Ik heb er wat artikelen aan gewijd.
http://antropocalypse.blogspot.nl/2012/09/christus-en-de-tegenstrevende-machten.html
en http://antropocalypse.blogspot.nl/2012/09/de-triomf-van-ahrimans-komende.html deel 1-2-3.