Ik zal u een grotesk voorbeeld geven, hoe de mens zich kan vergissen, als hij alleen vanuit de uiterlijke kant zijn oordeel vormt. Iemand kan zeggen: ‘Er was een mens, hij was een goede aanhanger van de antroposofische wereldbeschouwing. Nu beweren echter juist de antroposofen dat de gezondheid altijd verbeterd wordt door de antroposofische levensbeschouwing en dat daardoor zelfs het leven verlengd wordt. Mooie leer! Die mens is op 43-jarige leeftijd overleden!’ – Dat ene weten de mensen, dat de man op 43-jarige leeftijd gestorven is, dat hebben ze gezien. Wat weten de mensen echter niet? Ze weten niet, wanneer de man zou zijn gestorven, als hij geen antroposofie zou hebben gehad! Misschien was deze mens zonder de antroposofie maar veertig jaar oud geworden. Als een mens zijn levenstermijn zonder de antroposofie tot aan het veertigste jaar gaat, dan kan zijn leven toch met de antroposofie tot aan drieënveertig jaar gaan. En doordat de antroposofie steeds meer in het leven doordringt, zullen de uitwerkingen zich ook in het leven laten zien.
Bron: Rudolf Steiner – GA 112 – DAS JOHANNES-EVANGELIUM – Kassel 30 juni 1909 (bladzijde 127-128)
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Antroposofie leven(sduur) bevorderend. Heb daar wel eens vaker wat over gelezen bij Steiner. Neem dit zeker serieus, hoewel die rekensom, ook langs geesteswetenschappelijke en geestesvorsende weg me best wel moeilijk lijkt.
Ja, zoiets kan men nooit bewijzen, maar ik neem het zeker ook serieus, omdat men weet dat het van iemand komt die niet uit zijn nek kletst. Men zou het misschien nog enigszins kunnen nagaan door te kijken naar de gemiddelde leeftijd waarop antroposofen overlijden. Maar ook dat zegt waarschijnlijk niet veel. In ieder geval is de moeder van Adriaan van Dis, die antroposofe was, 100 jaar geworden, misschien ook nog wel meer dan 100, dat weet ik niet.
Interessant wat je daar schrijft over de moeder van Adriaan van Dis. Van Dis vertelt daarover iets in een interview hem ooit afgenomen door Elisabeth Lockhorn, afgedrukt in Vrij Nederland (datum me niet bekend). Zie de elfde alinea:
“Geloof nam een duidelijke plaats in bij ons thuis. Mijn moeder geloofde in heel veel dingen. In yoga, theosofie, antroposofie, I Tjing, kabbalistiek, waarzeggerij en engelen. We aten onbespoten groente en Gaylord Hauser was onze culinaire leidsman, dus alles werd bestrooid met biergist. Niks mooier dan voortdurend op zoek zijn naar Het Hogere Zelf, maar soms heeft het Hogere Zelf last van hormonen, en die bestonden natuurlijk niet. “In alle godsdiensten zit dezelfde kern,” zei mijn moeder altijd. En om dat te bewijzen, las ze met Kerst en met Pasen een stukje uit de Koran, de Tora en de Bijbel voor. En alle predikten dezelfde les: wat u niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet. Later, op mijn reizen, heb ik veel hevig geloof gezien. In Afrika zag ik mensen in tongen praten en geheel buiten zichzelf raken, in Nepal of Bhutan veel indrukwekkende devotie. Door armoe zit er vaak ook niet veel anders op dan je aan God vol te vreten. Het boeit me. Maar ik dans niet mee. Er klinkt altijd een afstandelijke stem in mij. Een kaarsenaansteker ben ik wel. Er moet licht in een kerk branden. Ik doe aan alle tempelspelen mee. Het is nooit weg ergens een mooie wens uit te spreken. Goede gedachten zijn goed voor de gezondheid.”
Bedankt voor deze uiterst interessante tekst, John. Vooral de laatste zin is een mooie oneliner, kan zo op een scheurkalender.
Gisteren kreeg ik het nare bericht, dat mijn antroposofisch huisarts van 63 jaar acuut gestopt is met werken, vanwege een onbehandelbare slokdarmkanker met metastasen in de longen. Als ik dit van iemand niet had verwacht was het wel van hem. Zo,n bedreven en gedreven arts/antroposoof als hij was.
Dit is een ander ‘verhaal’ dan het fraaie van John.
“Goede gedachten” zal ik zeker naar hem zenden…..
Vreselijk tragisch. Niet veel ouder dan ikzelf, ik word in januari ook 63.
Tragische facts of life waarvoor onder andere antroposofen niet immuun zijn. En laten we niet vergeten dat ook Rudolf Steiner niet ouder werd dan 64 jaar. Hoewel er juist ook aan zijn overlijden (doodsoorzaak) weer allerlei verhalen vastzitten.
Natuurlijk is het allemaal veel complexer en zou bij elk leven bekeken moeten worden. Mijn eigen (her)belevingen vertellen mij, dat de oorzaken veel verder terug kunnen liggen.
Ik word 61 dit jaar, door de ‘post’ van vandaag en de reacties erop maken mij weer eens bewust van deze derde fase in het leven.
Wat zei Lievegoed ook alweer over het 63ste levensjaar. Is het niet zo dat hij daarover schrijft, dat de spiegelingen van dit leven ‘klaar’ zijn, voor zover aangepakt is? En dat we vanaf dan uitsluitend toekomst opbouwen? Uiteraard hangt dat van elke mens afzonderlijk af. Maar het bewustzijn ervan helpt mij in ieder geval.
Ik ben voor langere tijd in Italië en kan niet even naar mijn boekenkasten lopen. Vandaar de vraag….
Jouw vraag hangt samen met de antroposofische levensfasepsychologie en menselijke levensbiografie, Annelies. Door Steiner geïntroduceerd en uiteengezet, en onder andere door Lievegoed nader onder de aandacht gebracht. Omwille van tijd houd ik het even synoptisch en wiskundig: ‘Eindgetal’ menselijke levensloop (in de zin van direct/indirect spiegelen/projecteren en doorwerken/omvormen) 63 jaar → 63:21 ↔ 63:3; 63:7 ↔ 63:9; samenhangend met lichaam, ziel en geest en daaraan verbonden constitutionele onderverdelingen en ontwikkelingen/ontwikkelingsmogelijkheden en ontwikkelingswetmatigheden (ook weer driegeleed).
In die zin zou geestelijk/zielsmatige emancipatie/initiatie van mensen (persoonlijkheden, individuen) na het 63e levensjaar in potentie als toegift extra binnen de mogelijkheden kunnen komen te liggen.
Zie wat dat aangaat bijvoorbeeld ook A.J. Weltmans boekwerk De menselijke levensloop – Een therapeutische benadering met behulp van sprookjesbeelden
(Zie aldaar ook het hoofdstuk Na 63 jaar.)
Dankje hartelijk John, ‘leesvoer’ voor vanavond, m’n geheugen weer opfrissen.
Welman heb ik persoonlijk gekend, hij woonde dichtbij Zutphen.
Fijne zondag verder!
Is het belangrijk te streven oud te worden?Is langer leven een garantie op een gelukkig en een zinvol leven dan een korter leven?Is het überhaupt zinvol om ons daarmee bezig te houden?
Wat belangrijk en zinvol is of niet, daar kun je eindeloos over delibereren.
Ik vind het interessant dat Steiner beweert dat geestelijke kennis gezondmakend en levensverlengend is. Jij niet dan?
Soms tot regelmatig, de een doet dat meer dan de ander, reflecteren over ouder worden lijkt me niet verkeerd Leonie. Een aantal wensen en besluiten dienaangaande zijn deels situatie- en zeker ook visie- en persoonsgebonden. Neem onder andere fysiek en psychisch welbevinden, kwaliteit van het leven, (on)dragelijk lijden en het euthanasie vraagstuk. Ook onder antroposofen natuurlijk een heet hangijzer. Voor een bekend actueel praktijkgeval zie dit blogbericht van Enno Nuy: Tony Nicklinson (Aan het roer dien avond stond het hart, 19-8-2012)
Je begrijpt mij verkeerd John!Ik bedoel er niets anders mee dan wat er staat namelijk….of je in jaren langer zult leven is niet te voorspellen en dus niet relevant nog zinvol.Je kan inderdaad ziektes en van alles krijgen maar ook dat valt niet te voorspellen en daarom leef het leven zo goed als maar mogelijk .Alles wat je overkomt is tenslotte iets wat bij je lot hoort en moet je op dat moment zo goed als mogelijk leren hanteren.De mens wikt maar God is nog altijd diegene die beschikt en Ridzerd….geestelijke kennis gezondmakend?Zeer zeker voor je ontwikkeling maar niet per definitie voor je lichaam.
Pingback: Mooie leer – De grote Rudolf Steiner Citatensite