Als het onmogelijk zou zijn, dat de mens in de afgronden van het kwaad zou terecht komen, dan zou ook niet voor de mensen bereikbaar zijn, wat we aan de ene kant liefde en aan de andere kant vrijheid noemen, want voor de occultisten is de vrijheid onlosmakelijk verbonden met het begrip liefde. Vrijheid zou voor de mensen onmogelijk zijn, en liefde zou voor de mensen onmogelijk zijn, als niet dit afdrijven in het kwaad mogelijk zou zijn. Een mens die niet de mogelijkheid zou hebben vanuit eigen vrije beslissing het goede of het kwade te kiezen, zou een wezen zijn dat alleen aan een leiband tot een noodwendig te bereiken goedheid zou worden gevoerd, in wiens keuze het niet zou staan, het goede uit volle, in zichzelf gelouterde wil vanuit een de vrijheid ontspringende liefde te kiezen.
Bron: Rudolf Steiner – GA 104 – Die Apokalypse des Johannes – Neurenberg 30 juni 1908 (bladzijde 235)
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Sluit mooi aan op wat in de reactieruimte onder Peter R. de Vries – Spijt ter sprake kwam (Aquarius, 11-7-2012).
Het hierboven gestelde van Steiner herken ik zeker wel. Zal bij ieder mens die serieus met verwerving van en worsteling met zelfkennis aan de slag is gegaan wel het geval zijn, lijkt me.
Je kunt je afvragen of het wel zo zwart/wit is zoals Peter R. de Vries stelt of lijkt te stellen, maar het is een feit dat tamelijk veel misdadigers zich bij tijd en wijle, als de gelegenheid zich voordoet, uitputten in allerlei spijtbetuigingen ten behoeve van van mildere (straf)vonnissen. Joran van der Sloot onlangs weer ook weer: Van der Sloot zegt sorry tegen ouders Stephany (RTL Nieuws, 26-6-2012).
Belangrijker dan die luidruchtige en zelfzuchtig getinte spijtbetuigingen is een stille wens in het innerlijk van een overtreder om in vervolg, mocht zich een nieuwe situatie voordoen, beter te handelen, moreel beter bedoel ik dan.
Wat verregaande wisselwerking en beïnvloeding van mensen onderling aangaat, hield Steiner eens een zeer interessante voordracht, die binnenkort vertaald naar het Nederlands in de boekhandel zal liggen: De negatieve en de positieve mens (Uitgeverij Pentagon) Had hem voor mezelf eens al een keer vertaald, maar nu wordt die voordracht dus via de vertaling van een ander binnenkort beschikbaar gesteld voor een breed lezerspubliek. Prima. Hier de originele Duitse taaltekst: Der positieve und der negatieve Mensch (Rudolf Steiner; Berlijn, 10-3-1910).
Ja, dat daders vaak ook wel spijt betuigen, dat is waar. Peter R. de Vries noemt dit punt ook zeker wel, want hij schrijft ook:
‘Ook het andere uiterste heb ik meegemaakt: daders die spontaan de tranen in de ogen springen als er alleen maar over het delict dreigt te worden gesproken, soms ook jaren later nog. De vraag is dan overigens wel of dit werkelijk empathie – het zich kunnen verplaatsen in de gevoelswereld van het slachtoffer – is, of handig gecamoufleerd zelfbeklag. Ik vrees vaak het laatste.’
Misschien had ik dat er ook beter bij kunnen plaatsen in de blog, maar ja, het is toch altijd wel een nadeel van citaten en fragmenten, dat het onvolledig is.
Die voordracht Der positieve und der negatieve Mensch heb ik in een zogenaamde Taschenbuch uitgave. Het is een van de weinige werken die ik van Steiner in het Duits heb. Een zeer goede voordracht.
Daar waar op de grens van zwart via een prisma alle kleuren ontstaan, ontstaat denk ik ook de keuze om te kunnen kiezen.
De grens van zwart tegen wit, moet het zijn… sorry