Hoe het komt weet ik niet, maar moordenaars zijn bijna ook altijd geboren leugenaars. In een poging hun afschuwelijke daden te verbloemen, zijn ze vaak tot fabelachtige acteerprestaties in staat en wordt iedere betrokkenheid met een mix van dramatiek, geveinsde verontwaardiging en gespeeld verdriet ontkend. Met name bij een aantal zogenoemde partnerdodingen heb ik de afgelopen jaren toneelstukjes gezien die in Hollywood zo een oscarnominatie zouden opleveren. […] Allemaal zijn ze er een meester in om zich tegelijkertijd aangeslagen en verongelijkt voor te doen en zich vol onbegrip af te vragen hoe het toch mogelijk is dat zij van zo’n afschuwelijk misdrijf worden beschuldigd.
Bron: Peter R. de Vries – Een Crimineel Liegt Niet Altijd