De vivisectie is voortgekomen uit de materialistische manier van denken, die iedere intuïtie vreemd is, die niet kan kijken naar de geestelijke krachten in het leven (das Getriebe des Lebens). Deze denkwijze moet het lichaam zien als een mechanisch samenspel van de afzonderlijke delen. Dan is het natuurlijk dat men naar dierexperimenten grijpt, waarbij men gelooft dat hetzelfde samenspelen plaatsvindt als bij mensen, om bepaalde pathologische processen te onderscheiden en te bestrijden. Alleen wie niets weet van het werkelijke leven, kan vivisectie bedrijven. Er zal een tijd komen dat de mensen het leven van elk levend wezen in samenhang met het leven van het hele universum zullen doorzien. En dan zullen de mensen eerbied krijgen voor het leven. Dan zullen ze leren inzien: Ieder genomen leven, elk leed, dat een levend wezen wordt toegevoegd, werkt door de samenhang die tussen leven en leven bestaat, tot verlaging (Herabstimmung) van de edelste krachten van onze eigen menselijke natuur.
Bron: Rudolf Steiner – GA 053 – Berlijn 25 mei 1905 (bladzijde 472-473)
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
Wat een supergoed citaat Ridzerd. Respect voor elk leven. Ik wou dat mensen toch eens inzagen dat dat echt moet.
Bedankt, Hedvig. Als je bedenkt dat dit citaat uit 1905 komt, dan was Steiner denk ik hiermee zijn tijd ook vooruit, want waarschijnlijk was er toentertijd niet veel aandacht voor vivisectie.
Ik heb sterk het gevoel dat Steiner met heel veel dingen zijn tijd vooruit was.
Die man heeft echt een grote plaats in mijn hart veroverd.
Ja, in mijn hart ook. Ik lees hem al 42 jaar, niet dat ik al die jaren hem las, er waren ook veel jaren dat ik er niks aan deed, en veel begrijp ik ook niet echt goed, maar ik had dadelijk grote bewondering voor hem en dat is in al die jaren alleen maar groter geworden. De man is werkelijk een gigantische grootheid. F.W. Zeylmans van Emmichoven, bepaald niet de eerste de beste en zelf ook een hoogbegaafd man, schreef in zijn biografie over Steiner:
Wie op zich neemt, om in onze tijd het leven van Rudolf Steiner te beschrijven, staat voor een moeilijke taak. Hij heeft te schrijven over iemand, die een werk heeft nagelaten, zo veelzijdig en zo diep van zin tegelijk, dat er wel eeuwen nodig schijnen te zijn om alles wat hij gaf te begrijpen, te verwerken en tot volle ontplooiing te brengen.
Men kan zich nauwelijks een geest voorstellen die in staat is, op alle gebieden waarop Rudolf Steiner zich bewoog, aan te tonen, tot welke nieuwe resultaten, tot welke geheel nieuwe arbeidsmethoden vooral, dit machtige levenswerk voert; een geest, omvattend en diep genoeg om de waarde voor de ontwikkeling der mensheid van dit bovenmenselijk grote, scheppende genie, op alle gebieden waarop het werkte, te kunnen schilderen.