The Passion trekt veel publiek

Ik heb er gisteren even naar gekeken maar na een minuut of vijf heb ik gauw weggezapt. Het zal wel aan mij liggen, maar wat ik ervan gezien heb, vond ik afwisselend tenenkrommend en lachwekkend. De muziek was wel aardig en zangeres Do is natuurlijk prachtig,  maar als ik Syb van der Ploeg zie en hoor oreren: ‘Kijk, dit brood is mijn lichaam, ik zal sterven voor jullie’, dan weet ik niet hoe snel ik de tv uit moet zetten. Kijk eens even naar de korte samenvatting van NOS Nieuws. Misdaadverslaggever John van den Heuvel doet ook mee. Verkleed als politieman met een helm op komt hij een briefje brengen bij de presentator. Het is om je gek te lachen.

http://nos.nl/video/234876-the-passion-trekt-veel-publiek.html

De verbluffende leeshonger van Maarten ’t Hart

Daar Eysberg (de bakker waar Maarten ’t Hart in zijn schooljaren een bijbaantje had/R.v.D.), juist in die lange, haast niet door te komen zomervakanties, enkele weken verplicht zijn zaak moest sluiten, zocht ik, mede op aanraden van mijn moeder ook naar ander werk. ‘Je kunt toch niet áltijd lezen,’ zei ze vaak, en ik was dat wel met haar eens. Als ik op een gewone vakantiedag in de zomer om zes uur opstond, had ik om negen uur mijn eerste boek al uit, en om twaalf uur mijn tweede, en om drie uur mijn derde, en nog voor het avondeten mijn vierde. Voor na de maaltijd had ik dan een flink dik boek bewaard, van rond vierhonderd bladzijden, en daar kon ik dan net tot bedtijd mee toe. Maar ja, vijf boeken op één dag, daar wordt men op den duur toch enigszins suffig van.

Bron: Maarten ’t Hart – Het roer kan nog zesmaal om

Ongelooflijk zo veel als Maarten ’t Hart in zijn jonge jaren las. Ik herinner mij vaag dat hij ergens in een ander boek van hem, Een deerne in lokkend postuur, schrijft dat hij tegenwoordig “niet meer zo veel” leest, ongeveer 130 boeken per jaar. Dit is toch heel wat anders dan die collega die ik vroeger had. Hij was een zeer intelligente jongen, die na het gymnasium was gaan studeren, maar in psychische moeilijkheden raakte en met de studie stopte. Hij is toen lichtdrukker geworden. Hij drukte op het technisch tekenburo, waar ik werkte, op een lichtdrukmachine de technische tekeningen af. Die jongen was door zijn psychiater verboden om boeken te lezen. Zo zie je maar weer hoe verschillend mensen zijn. De een raakt in de war van het lezen van boeken en de ander doet zowat niks anders dan de hele dag met het grootste plezier boeken lezen en raakt daar totaal niet de kluts van kwijt.

Een droge boekenwurm is Maarten ’t Hart ook nooit geworden. Hij is de enige gast bij het VPRO tv-programma Zomergasten, die het gelukt is mij dat hele programma, dat een uur of drie duurt, geboeid te laten kijken. Meestal begin ik er bij dat programma niet eens aan of ik haak na een kwartier of een half uur af.