Ik ben altijd wel een liefhebber en bewonderaar van de boeken van Gerard Reve geweest, maar ik moet zeggen dat het in de loop der jaren toch minder wordt. Het boek Moeder en Zoon heb ik al jaren in huis en ook verscheidene keren gelezen. Onlangs ben ik er weer eens opnieuw in begonnen. Er staat veel interessants in, met name over zijn schooljaren op het Vossius gymnasium, en dit alles beschreven in de prachtige Reve-stijl met zijn weergaloze, originele humor. Ook de manier waarop hij het communisme op de hak neemt, heb ik altijd erg raak en komisch gevonden.
Maar waar licht is moet schaduw zijn. En die schaduwzijde in zijn boeken vind ik de manier waarop hij over seks schrijft. Hij dacht van zichzelf wel dat hij de grote liefdesschrijver was, maar juist daarin vind ik zijn boeken helemaal niks.
Toen ik ongeveer halverwege het boek aankwam bij de passage waarin hij een zekere Otto, die hij niet eens graag mag maar zelfs minacht, min of meer dwingt tot seks, had ik er schoon genoeg van en dacht ik ‘gadverdamme wat een rotboek’ en heb het in de oud papierbak gedonderd.
De grote Rudolf Steiner Citatensite 
@ Ridzerd
Zeer interessant wat je hier schrijft. Onverbloemd verwoord. Tja waar het hart vol van zit, zoekt een uitweg tot in alle haarvaten; ook tot hand, vingers en kootjes die een schrijfpen omvatten.
‘Moeder en zoon’…, als ik weer eens in de bibliotheek ben zal ik eens kijken of ze het hebben om het daar in te kijken. Mooie boekomslag, lieve moeke lijkt me.
Taalcorrectie zinsnede eerste alinea van bovenstaande reactie:
‘…ook tot in…’
@John
Ja, als je het boek kunt vinden in de bibliotheek, is het beslist de moeite waard om het te lezen, ondanks de afstotelijke passages. Zelf heb ik het boek echter weggegooid, omdat ik het al herhaaldelijk heb gelezen en dacht: nu weet ik het wel. Maar er staat toch veel in dat werkelijk zeer boeiend en amusant is.
Zijn moeder schijnt inderdaad een erg lieve vrouw te zijn geweest. Reve hield veel van haar, over zijn vader schrijft hij soms ronduit hatelijk. Ook Hanny Michaelis was zeer gesteld op haar; ook de vader vond ze zeer vriendelijk, maar ze had toch meer met de moeder.
Ben het wel een beetje met je eens. Volgens zijn levenspartner vloeide dat ascoiale liefdesgedrag voort uit Gerard Reve’ fixatie op ‘De Meedogenloze Jongen’.
Een zekere logica zit er dus wel degelijk in. Meedogenloze liefde beschrijven vanuit de hoop dat de meedogenloze ander dichterbij komt, maar in de praktijk werkt het natuurlijk allemaal anders uit, omdat liefde er op gericht moet zijn de blinde ketenen van het noodlot te doorbreken en er niet de willoze slaaf van te worden.
@Wim Duzijn
Het zal best dat er wel degelijk een zekere logica in zit, maar het geschrijf van Reve over sadisme en meedogenloze liefde, daar begrijp ik niks van en wat mij betreft had hij die passages maar beter uit zijn boeken weg kunnen laten. Maar goed, verder niets dan lof voor Gerard Reve, ik houd van zijn schrijfstijl en zijn humor en ik heb veel plezierige leesuurtjes aan hem te danken.