Ik ben altijd wel een liefhebber en bewonderaar van de boeken van Gerard Reve geweest, maar ik moet zeggen dat het in de loop der jaren toch minder wordt. Het boek Moeder en Zoon heb ik al jaren in huis en ook verscheidene keren gelezen. Onlangs ben ik er weer eens opnieuw in begonnen. Er staat veel interessants in, met name over zijn schooljaren op het Vossius gymnasium, en dit alles beschreven in de prachtige Reve-stijl met zijn weergaloze, originele humor. Ook de manier waarop hij het communisme op de hak neemt, heb ik altijd erg raak en komisch gevonden.
Maar waar licht is moet schaduw zijn. En die schaduwzijde in zijn boeken vind ik de manier waarop hij over seks schrijft. Hij dacht van zichzelf wel dat hij de grote liefdesschrijver was, maar juist daarin vind ik zijn boeken helemaal niks.
Toen ik ongeveer halverwege het boek aankwam bij de passage waarin hij een zekere Otto, die hij niet eens graag mag maar zelfs minacht, min of meer dwingt tot seks, had ik er schoon genoeg van en dacht ik ‘gadverdamme wat een rotboek’ en heb het in de oud papierbak gedonderd.
De grote Rudolf Steiner Citatensite 