Nadat ik een jaar lang lid was geweest van het Plato-dispuut, en vervolgens van het Sjestov-dispuut (Sjestov: Russisch filosoof, in de mode halverwege de jaren zestig, thans totaal vergeten) mocht ik zelf, samen met Jan van de Craats, een wijsgerig dispuut leiden: het Nietzsche-dispuut. Een jaar lang lazen en bespraken wij elke veertien dagen hoofdstukken uit het werk van deze domineeszoon. We hadden enkele vrouwelijke leden die op de dispuutavonden hun breiwerkje meebrachten. Mij ergerde dat toen hevig; nu ben ik geneigd te zeggen: ‘Dames, jullie hadden groot gelijk, jullie deden toen tenminste nog iets nuttigs.’
Bron: Maarten ’t Hart – Een deerne in lokkend postuur – Persoonlijke kroniek 1999 – Hoofdstuk ‘Is Kant riskant?’
De grote Rudolf Steiner Citatensite 